De zondeval van de EU

(Door: Dr. Norbert van Handel – Vertaling: E.J. Bron)

De ministers-presidenten van Hongarije, Viktor Orbán, en van Polen, Mateusz Morawiecki, hebben zich tegen het aannemen van het budget van € 2 biljoen van de EU, inclusief de € 750 miljard speciale betalingen voor coronaschades uitgesproken, omdat de uitbetaling verbonden was met het principe van de rechtsstatelijkheid.

Daarvoor hadden beide zelfs met deze uitbetalingen, hoewel ze in veel gevallen tegen hun overtuiging ingingen, in een compromis ingestemd. Nu vallen de publieke opinie en de mainstream media over Orbán en Morawiecki heen, omdat ze de EU zouden chanteren.

Wat een omdraaiing van de dingen!

Sinds wanneer kunnen twee volledig verschillende zaken aan elkaar gekoppeld worden? Wie gechanteerd worden, zijn in werkelijkheid Polen en Hongarije.

Waarom gaat het:

In Hongarije bestaan bedenkingen over de vrijheid van meningsuiting, in Polen over de onafhankelijkheid van justitie. Over beide zaken kun je redetwisten, maar ze hebben zeker niets met de begroting van de EU te maken! Een onvervalst schandaal, waarmee de EU probeert twee kleine en waarschijnlijk de enige veilige landen in de EU te straffen. Waarbij de rechtsstatelijkheid waarschijnlijk alleen maar naar voren wordt geschoven. In werkelijkheid revancheren mevrouw Merkel en haar kameraden zich ervoor dat beide landen geen immigranten opnemen. Deze twe elanden zijn de enige, waarin men zich vrij kan bewegen zonder bang te hoeven zijn een mes in de rug te krijgen of tijdens het bezoek aan een markt omvergereden of doodgeschoten te worden.

Waarom gaat het bij de rechtsstatelijkheid?

Artikel 2 van het Verdrag van Lissabon legt o.a. vast: “De waarden, waarop de EU is gebaseerd, voorziet in het respect van de menswaardigheid, vrijheid, democratie, gelijkheid, rechtsstatelijkheid en de handhaving van de mensenrechten, inclusief de rechten van de personen die tot minderheden behoren…”

Artikel 7, alinea 1 van het EU-verdrag normeert het volgende: “Op gefundeerd voorstel van een derde deel van de lidstaten, van het Europees Parlement of van de Europese Commissie kan de raad met de meerderheid van vier vijfde deel van zijn leden, na instemming van het Europees Parlement, vaststellen dat het duidelijke gevaar van een zwaarwegende schending van d ein Artikel 2 genoemde waarden door een lidstaat bestaat…”

Er wordt dus, indien de verdenking van de schending bestaat, een eigen procedure gestart, die uiteindelijk voor het Europees Gerechtshof kan worden aangevochten. Om deze eigen procedure met iets heel anders, namelijk de EU-begroting, te combineren, is een materiële rechtsbreuk zonder weerga.

Vooral, wanneer men zich er aan herinnert in hoeveel gevallen de EU haar eigen regels heeft geschonden: Schengen bestaat niet meer, de immigrantenkwestie is niet opgelost, een Europese defensie bestaat er niet, corona – één enkele chaos, het vrije transport van goederen, juist bij beschermende goederen in het kader van de coronacrisis, functioneert niet, er mag herinnerd worden aan de zogenaamde sancties van de meeste EU-landen toen Oostenrijk in het jaar 2000 een ÖVP/FPÖ-regering had, enz. – Is dat misschien niet voldoende?

Waarbij gaat het echter bij de rechtsstatelijkheid? In Hongarije om de vraag van de mediavrijheid en in Polen om de onafhankelijkheid van justitie.

Voor zover bekend kunnen in Hongarije ook alle oppositionele media hun mening publiceren, hoewel ook enkele media in een holding, gelieerd aan de regering, samengevoegd of gesloten werden. In hoeverre dit de mediavrijheid daadwerkelijk beïnvloedt, moet het proces ophelderen.

In Polen gaat het om de nominatie van rechters, die rechters moeten vervangen die nog uit de communistische periode afkomstig zijn.

In vele landen van de EU worden media met miljoenen euro´s aan advertenties overspoeld, die garanderen dat de regeringskoers ook mediaal wordt gevolgd. Misschien een juridisch verschil, maar zeker geen zakelijk, omdat in beide gevallen de mediavrijheid in ieder geval materieel beïnvloed en de regeringspropaganda bevorderd wordt.

En nu over de democratie: een hoge EU-functionaris wees er op dat de democratie overeen zou moeten komen met de hoge principes van de Oudgriekse democratie. Als je de geschiedenis een beetje kent, dan kun je hier alleen maar honend om lachen: in de 4^e eeuw voor Christus vond er onder Demetrius van Phalerum een statistisch onderzoek plaats: uit dit onderzoek blijkt dat daar 21.000 burgers en 400.000 slaven leefden!

Iets minder dan 5% van de burgers besliste dus over in totaal 421.000 mensen!

Vertaald naar nu betekent dit dat een zeer kleine groep over alles beslist. Wij zijn de slaven en de functionarissen regeren en zo ziet Europa er ook uit!

PS: M7 – een Midden-Europa van de 7

Politiek gezien is het nu dringend noodzakelijk dat de Visegrád-landen, Oostenrijk, Slovenië en Kroatië – een Midden-Europa van de 7 – zich binnen de EU aaneensluiten om te vermijden dat Duitsland, Frankrijk en hun meelopers genadeloos de kleine christelijke landen overrompelen en hun identiteit verwoesten.

Bron:
unser-mitteleuropa.com

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)