LONGREAD: Frankrijk – Macron heeft de strijd tegen het radicalisme opgegeven

(Door: Guy Millière – Vertaling: E.J. Bron)

1 november 2020. Didier Lemaire, een gymnasiumleraar die in Trappes, een kleine stad ten westen van Parijs, werkt, publiceerde een open brief in het linkse tijdschrift “Le Nouvel Observateur”. Hij sprak over de moord op Samuel Paty, een andere leraar, die twee weken daarvoor door een islamitische extremist bruut onthoofd werd. Hij stelde de onderwerping van de Franse autoriteiten aan religieuze intimidatie en de onmogelijkheid aan de kaak dat het Franse schoolsysteem in staat zou zijn om werkelijke informatie over het verhaal door te geven of de scholieren de intellectuele middelen te geven om vrij te denken. Hij zei dat de situatie in de stad waarin hij werkt in slechts enkele jaren tijd duidelijk verslechterd zou zijn. Lemaire schreef:

“In het jaar dat ik op het gymnasium aankwam waar ik les gaf, was de synagoge van de stad net afgebrand en waren joodse gezinnen gedwongen het land te verlaten. Na de aanslagen van 2015 en 2016 in Frankrijk heb ik deelgenomen aan preventieve maatregelen… Toen ik in 2018 zag dat mijn inspanningen botsten met krachten die veel machtiger waren dan ik, schreef ik aan de president van de republiek om hem te verzoeken dringend te handelen om onze scholieren tegen de ideologische en sociale druk te beschermen die op hen wordt uitgeoefend. Een druk, die hen langzamerhand onttrekt aan de nationale gemeenschap. Helaas werd er niets ondernomen…”

“Er zijn op dit moment 400 geradicaliseerde mensen met een S-akte (gevaarlijk voor de veiligheid van de staat), die vrij in Trappes rondlopen… Er zijn duizenden ideologen bezig om een gevoel van slachtofferschap te bevorderen, om haat aan te wakkeren. Deze ideologen zijn geenszins “separatisten”: ze willen niet gewoon de mensen uit de nationale gemeenschap verwijderen, ze willen de republiek, de democratie en het schoolsysteem vernietigen… Het is hun strategie om een frontale oorlog te vermijden en terreurdaden te verveelvoudigen om de vijand murw te maken… Ze neutraliseren het gevarenbewustzijn door het slechte geweten van de “progressieven” te gebruiken en van “racisme”, “onrechtvaardigheid” of “politiegeweld” te spreken. Ze willen vrouwen tot slavernij reduceren. Ze infiltreren scholen, universiteiten, de lokale en nationale politieke sfeer door zich overal uit te breiden… de order luidt “het verschil van de ander te accepteren”. Ze verlammen de wil om op moorden anders te reageren dan met bloemen, kaarsen en woorden…”

“We staan aan het begin van een terreuroorlog, die zich zal versterken, omdat een groot deel van onze medeburgers    er de voorkeur aan geeft om niet waar te nemen dat ons erfgoed bedreigd wordt. Als ze bereid zouden zijn om te zien wat er gebeurt, dan zouden ze de moed moeten opbrengen om te vechten. Samuel Paty had deze moed, zonder twijfel, want hij waardeerde ons erfgoed. Maar hij werd niet beschermd door de instellingen, die de bedreiging onderschat hebben, net zoals onze politieke vertegenwoordigers en de meerderheid van onze burgers dat doen.”

Hoewel de brief niet werd beantwoord door de Franse autoriteiten, kreeg Lemaire onmiddellijk na de publicatie moorddreigingen. Hij werd ook agressief op straat aangesproken door mensen, die tegen hem zeiden dat hij hetzelfde lot zou ondergaan als Paty. Terwijl het ministerie van Binnenlandse Zaken hem onder politiebescherming plaatste, werd hij door de politie scherp bekritiseerd: ze beschuldigde hem van onrust stoken. “Hij is onverantwoordelijk”, zei ze. “Hij giet olie op het vuur”. De andere leraren van het gymnasium waar hij lesgaf, verweten hem de aandacht op zichzelf te vestigen en daardoor hen in gevaar te brengen. De burgemeester van de stad, Ali Rabeh, lid van een extreemlinkse partij, “Génération.s”, beschuldigde hem ervan de stad te besmeuren en deed aangifte tegen hem wegens laster. Lemaire besloot ontslag te nemen.  

Veel leraren in Frankrijk worden met dezelfde situatie geconfronteerd. Ook al durven enkelen erover te praten, in gesprek met journalisten willen ze altijd anoniem blijven. Ze zijn zonder twijfel bang – een denkwijze, die onthoofdingen vermoedelijk willen creëren. Er zijn ook leraren die, mogelijkerwijs omdat ze bang zijn, buigen, bepaalde thema´s opgeven en – wanneer scholieren antisemitische en antiwestelijke beledigingen schreeuwen – net doen alsof ze niets zouden horen. In de meeste Franse gymnasia is het bijna onmogelijk geworden om over Israël of de Holocaust te spreken.

De meeste journalisten schijnen er de voorkeur aan te geven om elke discussie over de opmars van de radicale islam in Frankrijk te vermijden. Ze weten dat diegenen die dit doen onmiddellijk “racisten” of “islamofoben” genoemd worden en vaak bedreigd, vervolgd, tot hoge boetes veroordeeld of door hun werkgevers ontslagen worden.

Politieke leiders, zowel links als rechts, misschien omdat zij bewust hun ogen dichtdoen of uit bezorgdheid om kiezersstemmen, vermijden het thema eveneens.

Éric Zemmour, een van de weinige journalisten die nog vrij over het thema spreekt, staat minstens eenmaal per jaar voor de rechtbank. De tegen hem opgelegde boetes bedragen iedere keer € 10.000,- Ondanks meervoudige oproepen om hem te ontslaan, geeft de tv-zender “CNews” hem op bewonderenswaardige wijze nog steeds elke dag een platform. Enkele weken geleden legde de CSA (Hoogste Audiovisuele Raad), die voor de regulering en bewaking van audiovisuele media in Frankrijk verantwoordelijk is, een boete van € 200.000,- aan “CNews” op. Toen bijvoorbeeld een man, die oorspronkelijk Ali H. (18) heette en de status van een “onbegeleide minderjarige vluchteling” genoot, 25 jaar oud bleek te zijn en zichzelf Zaheer Hassan Mehmood noemde, twee mensen met een hakbijl voor het voormalige kantoor van het satirisch tijdschrift “Charlie Hebdo” aanviel, zei Zemmour:

“Ieder jaar ontvangt Frankrijk op zijn grondgebied zonder controle duizenden mensen uit de islamitische wereld, die geïsoleerde minderjarige vluchtelingen zouden zijn, maar die noch minderjarig noch geïsoleerd zijn en die vaak roofovervallen en moorden plegen.”

Hoewel hetgeen Zemmour zei correct en controleerbaar was, zei de CSA dat het uitspreken van bepaalde feiten “aanzetten tot rassenhaat” zou voorstellen.

Slechts één politieke partij durft duidelijk over de gevaren te spreken, die uit de islamisering van Frankrijk en de radicale islam voortkomen: het Rassemblement National. Ook haar voorzitster Marine Le Pen wordt vaak door rechters gedagvaard en veroordeeld. In 2015 vergeleek een Franse journalist het Rassemblement National met de “Islamitische Staat”. Le Pen reageerde daarop met twee foto´s van misdaden van ISIS op Twitter en voegde er aan toe: “Dat is de ´Islamitische Staat´”. Op 10 februari moest Marine Le Pen voor een rechtbank verschijnen om op een aanklacht van het Franse ministerie van Justitie tegen haar te reageren wegens “de verbreiding van gewelddadige boodschappen, die de mensenwaarde serieus ondermijnen, die waarschijnlijk door minderjarigen bekeken kunnen worden”. In de rechtbank vroeg de rechter aan Le Pen op een aanklagende toon: “Denkt u dat deze foto´s de mensenwaarde schenden?”” Le Pen antwoordde: “Het is de misdaad die de mensenwaarde schendt, het is niet zijn fotografische repproductie.”

Frankrijk is het belangrijkste islamitische land in Europa (officieel is 8,8% van de bevolking moslim). De islam is de tweede religie in Frankrijk, maar staat op de eerste plaats als je het aantal actief praktiserende gelovigen telt. De kerken zijn meestal leeg en het aantal kerkgemeenteleden daalt (sinds het jaar 2000 werden 45 kerken in Frankrijk afgebroken). Moskeeën daarentegen zijn vol en talrijker. Het aantal moslims dat de islam wil praktiseren, is zo groot dat in meerdere steden elke vrijdagmiddag moslims op straat bidden en het verkeer tijdens de gebedstijd blokkeren, terwijl de politie niet durft in te grijpen.

Frankrijk is ook een land, waarin meer dan 150 moskeeën in het hele land imams hebben, die extreemradicale preken geven en oproepen tot actie tegen het Westen. Het aantal jonge moslims onder 25 jaar, die het islamitisch recht boven het Franse recht plaatsen, groeit verder en heeft inmiddels74% bereikt. In de afgelopen tien jaar waren “islamisten”, die in Frankrijke dodelijke aanslagen pleegden, vooral in Frankrijk geboren moslims. Dat gold voor Mohammed Merah, die in 2012 in Toulouse zowel soldaten als joodse kinderen vermoordde; Said en Cherif Kouachi, die in 2015 bij het tijdschrift “Charlie Hebdo” twaalf mensen vermoordden; Amed Coulibaly, die enkele dagen na de aanslag op “Charlie Hebdo”mensen in een supermarkt in Saint Mande vermoordde, en Samy Amimour, een van de drie terroristen die in november 2015 90 mensen vermoordden in het Bataclan-theater. Dat maakt van de radicale islam en het islamitisch terrorisme een Frans probleem.

Een grote meerderheid van de Franse bevolking (61%) is zich er van bewust dat er een serieus en groeiend probleem voor de Franse samenleving staat, en beschouwt de islam als onverenigbaar met de Franse waarden.

Het dagelijkse tv-programma van Zemmour breekt ondanks de boetes al meer dan een jaar lang alle kijkrecords. Toen het tijdschrift “Valeurs Actuelle” een peiling publiceerde om te kijken hoeveel mensen op Zemmour zouden stemmen wanneer hij zou besluiten zich kandidaat te stellen bij de volgende Franse presidentsverkiezingen, werd hij op 17% van de stemmen geschat.

Peilingen duiden er op dat Marine Le Pen, die officieel kandideert, meer dan 26% van de stemmen zal halen en na de eerste ronde van de presidentsverkiezingen 2022 op de eerste plaats zal staan – voor de huidige Franse president Emmanuel Macron. In de tweede ronde zou Macron winnen, echter met maar een kleine voorsprong. In de omgeving van de Franse president neemt de zorg toe. In 2017 gebruikte Macron de angst voor het “fascisme” om er bij de Fransen op aan te dringen niet op Le Pen te stemmen, maar uit verschillende peilingen blijkt dat deze strategie mogelijkerwijs niet meer functioneert.

Voor de coronavirus pandemie hadden veel mensen in Frankrijk Macron afgewezen. Hij had verachtelijke opmerkingen over de minder geprivilegieerden gemaakt. Hij had de opstand van de “gele hesjes” met geweld neergeslagen. Een langdurige staking bij het openbaar vervoer had het land geblokkeerd, kort voordat de Franse regering een strenge lockdown uitvaardigde, die de economie van het land meerdere weken volledig lamlegde. Maandenlang werd aan de hele Franse bevolking een uitgaansverbod van 19.00 uur tot 06.00 uur opgelegd. Meer dan een jaar na het begin van de pandemie werd er opnieuw een strenge lockdown uitgevaardigd. Sinds 17 maart 2020, meer dan een jaar geleden, is elke bijeenkomst van meer dan zes personen verboden. Cafés, restaurants en de meeste winkels blijven compleet gesloten. De economische gevolgen waren catastrofaal: in 2020 kromp de Franse economie met meer dan 8%, een van de ergste dalingen in Europa.

De frustratie van het publiek over Macron is nog steeds groot: 60% van de Fransen geeft aan ontevreden of zeer ontevreden te zijn met de manier waarop hij het land leidt.

Al maandenlang zoekt Macron een uitweg. Hij ziet dat het succes van Marine Le Pen te herleiden is naar de standvastige standpunten die zij heeft ingenomen met betrekking tot het islamitische gevaar. Hij besloot tot handelen over te gaan. Nadat hij vorig jaar meermaals van het creëren van een “Franse islam” had gesproken, kondigde hij aan om het door hem zo genoemde “´islamistisch´ separatisme” in het vizier te nemen. Hij scheen daarmee te bedoelen dat steeds meer Franse moslims alleen maar islamitische wetten respecteren en in wijken wonen, die niet-moslims hebben opgegeven. Daarom zijn er nu gebieden die zich onderwerpen aan islamitische regels. Op 2 oktober 2020 zei hij dat er weldra een wet zou worden aangenomen om het probleem uit de wereld te helpen. 

Macron en de Franse regering werden snel met verschillende leiders in de islamitische wereld geconfronteerd, die Franse producten boycotten. In Turkije werden anti-Franse manifestaties georganiseerd en er werden afbeeldingen van Macron in brand gestoken. De Franse minister van Buitenlandse Zaken, Jean-Yves Le Drian, werd direct naar Egypte gestuurd om de grootimam van de Al-Azhar-universiteit, Ahmed al-Tayyeb, te ontmoeten, en in november zei hij openlijk dat “Frankrijk een diep respect voor de islam heeft”.

Aan diegenen, die de nieuwe wet uitgewerkt hebben, werd verzocht uitermate voorzichtig te zijn. In december 2020 werd aan het Franse parlement een eerst eontwerp van de tekst voorgelegd. Franse islamitische organisaties en antiracistische bewegingen verklaarden de tekst voor “islamofoob”. Sindsdien werd de wet bijna volledig herschreven en van zijn substantie ontdaan.

De uitdrukking “´islamistisch´ separatisme”, die sowieso voor verschillende uitlegging vatbaar scheen, verdween uit de tekst. Ook d eislam en het “islamisme” werden niet meer genoemd. Veel “islamisten”, zoals door de socioloog Bernard Rougier in zijn nieuwste boek “Les territoires conquis de l´islamisme” (“De door het islamisme veroverde gebieden”) wordt gedocumenteerd – en diegenen met wie hij sprak, die openlijk over hun doelen spraken – schenen zich niet te willen “separeren”, maar veelmeer territorium over te willen nemen en meer dan de niet-islamitische bevolking te willen controleren.

Ook het woord “secularisme” (laïcité), dat oorspronkelijk in de gepresenteerde tekst opdook, werd teruggetrokken. In plaats daarvan staat er in de nieuwe versie een “wet die de principes van de republiek bevestigt”. Met andere woorden, de nieuwe wet bevestigt principes, die al in bestaande wetten werden bevestigd: dienstverleningen door de staat moeten religieus neutraal zijn, en polygamie en gedwongen huwelijken zijn in Frankrijk verboden. De nieuwe wet belooft sancties tegen hatespeech op sociale media, hoewel een wet, die zes maanden geleden werd aangenomen, dit al beloofde. De nieuwe wet verbiedt ook het thuisonderwijs – dat slechts door weinig moslims gepraktiseerd wordt, maar door veel christenen.

Zodra de wet werd aangenomen, verklaarde Zemmour dat Macroin de strijd tegen de radicale islam opgegeven zou hebben en dat de wet “er niet voor bedoeld is om iemand te ergeren of te bedreigen, niet om de tegenstander te identificeren en niet om te zeggen dat d eislam een probleem vormt, omdat hij zowel een religie als een juridisch en politiek project is.” De wet, voegde Zemmour er in “Le Figaro” aan toe,  “voldoet niet aan de realiteit”.

“Dit”, merkte Marine Le Pen op, “is een absoluut ineffectieve wet, die de vrijheid van alle ouders ondermijnt om het onderwijs dat aan hun kinderen wordt aangeboden zelf te kiezen en dat laat zien dat de regering niet in staat is om op te treden tegen diegenen die tegen de Franse republiek strijden.”

Tegelijkertijd met de presentatie van de wet eiste Frédérique Vidal, minister van Hoger Onderwijs, een onderzoek naar het “islamo-linksisme” aan Franse universiteiten. Haar uitlating oogstte heftige kritiek en leidde tot een petitie, die door zeshonderd universiteitsprofessoren werd ondertekend, die haar verweten “extreemrechts vocabulaire” te gebruiken en “een heel beroep zwart te maken”. Macron ondersteunde de petitie en bevestigde zijn “absolute verbondenheid met de onafhankelijkheid van professoren en onderzoekers”. Vidal protesteerde dat ze alleen maar een “controle van alle onderzoeken in het land” zou willen doen. Het debat over de ondersteuning, die meerdere linkse organisaties aan de radicale islam geven – en de toenemende aanwezigheid van deze ondersteuning binnen Franse universiteiten – eindigde voordat hij begon.

Na de onthoofding van Paty werd er maar één moskee gesloten: de Grote Moskee van Pantin in de noordelijke voorsteden van Parijs. De sluiting duurde maar drie maanden. Bovendien werd een radicaalislamitische vereniging ontbonden: Baraka City. Er zijn echter nog veel andere radicaalislamitische verenigingen in Frankrijk, die niet aangepakt werden. De belangrijkste islamitische organisatie in Frankrijk is nog steeds “Moslims van Frankrijk” (vroeger Unie van Islamitische Organisaties in Frankrijk), de Franse tak van de Moslimbroederschap. “Moslims van Frankrijk” exploiteren de enige school in Frankrijk die imams opleidt: het “Europese Instituut voor Humane Wetenschappen” in Saint Leger-de-Fougeret, een klein dorp in Bourgondië.  

In Straatsburg bouwt een Turkse organisatie, Millî Görüş – een organisatie die gelieerd is aan de regerende Turkse AKP-partij en de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan – de grootste moskee van Europa. De gemeenteraad van Straatsburg heeft € 2,5 miljoen voor de bouw beloofd (de totale kosten zullen € 32 miljoen bedragen). In januari 2021 riep de Franse Raad voor Islamitische Godsdienst (CFCM), een instelling die in 1989 werd opgericht om de Franse moslims te vertegenwoordigen, de negen organisaties waaruit z eis samengesteld, op om een “Charta van de islam in Frankrijk” te ondertekenen. In de charta wordt gezegd dat “geen religieuze overtuiging geldend gemaakt kan worden om zich te onttrekken aan burgerlijke vrijheden”. Vier organisaties, waaronder ook Millî Görüş, weigerden deze te ondertekenen. De Unie van Islamitische Organisaties van Frankrijk had de Franse Raad voor Islamitische Godsdienst enkele jaren geleden verlaten en daarom ook de charta niet ondertekend.

Minister van Binnenlandse Zaken Gerald Darmanin zei dat de bouw van de moskee in Straatsburg een “buitenlandse inmenging” in Frankrijk zou vormen en dat hij weliswaar tegen de beslissing van de stad Straatsburg zou zijn om deze te financieren, maar geen juridische middelen zou hebben om een beslissing over de bouw te verhinderen. Hij bekritiseerde Millî Görüş niet. Op 26 januari 2021 kondigde hij een strikt verbod van een vereniging – “Génération Identitaire” – aan, die met vreedzame middelen strijdt tegen de opmars van de radicale islam in Frankrijk. Darmanin beweerde dat de vereniging de republiek zou ondermijnen.

Een jaar geleden al had Bruno Retailleau, lid van de Franse Senaat, ervoor gewaarschuwd dat het snel toenemende aantal “islamisten” binnen een snel toenemende islamitische bevolking ertoe leidt dat Frankrijk “de strijd tegen het ´islamisme´ verliest. Weldra zal het te laat zijn”, waarschuwde hij.

De columnist Ivan Rioufol schreef:

“De fout van Génération Identitaire: door geweldloze acties de opkomst van het ´isalamisme´ in Frankrijk evenals ongecontroleerde immigratie aan de kaak stellen… De criminalisering van afwijkende ideeën is iets dat in een voortgeschreden democratie geen plaats zou moeten hebben. Zeldzaam zijn diegenen, die tegen de muur van het zwijgen protesteren, die het verbiedt om rustig over thema´s in verband met d eislam en de immigratie te discussiëren. Met de beslissing om Génération Identitaire te verbieden, wil Darmanin storende stemmen tot zwijgen brengen door hen van racisme te beschuldigen. Het wapen is des te intellectueel onredelijker wanneer de minister zegt dat de politieke islam een echt gevaar vormt.”

Op 22 maart publiceerde de krant “Le Monde” een hoofdartikel, waarin werd gezegd dat de kwestie van de islam waarschijnlijk in het middelpunt van de presidentsverkiezingen 2022 zou staan en dat Marine Le Pen goede kans zou maken op een overwinning:

“Veertien maanden voor de presidentsverkiezingen 2022 neemt men aan dat Marine Le Pen er in de tweede ronde bij zal zijn, en wie het tegen haar opneemt, zal niet meer gegarandeerd winnen.”

Bron:
de.gatestoneinstitute.org
Vertaling: Daniel Heiniger

Bron oorspronkelijk artikel:
gatestoneinstitute.org
Door: Guy Millière

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)