LONGREAD: Syrië en Rusland hebben de oorlog gewonnen, maar Amerika legitimeert de voortgezette plundering

Het Syrische leger in Hama, in de buurt van Idlib.

(Door: Finian Cunningham – Vertaling: E.J. Bron)

Het Syrische volk is zich er heel goed van bewust dat het de westelijke agressie moet blijven trotseren als het de totale instorting wil vermijden die de Amerikanen en hun handlangers in Afghanistan, Irak en Libië hebben aangericht.

De Ierse vredesactivist Dr. Declan Hayes verklaart wat er bij de komende presidentsverkiezingen in Syrië deze maand op het spel staat. Hij voorspelt dat de huidige president Bashar al-Assad herkozen zal worden, omdat hij veel ondersteuning in de bevolking heeft, omdat het Syrische volk  dit verzet als de beste manier beschouwt om de door de Amerikanen aangevoerde verborgen NAVO-oorlog tegen zijn land af te weren. De verborgen oorlog voor een regimewisseling werd op het slagveld door het Syrisch Arabische Leger en zijn bondgenoten, vooral Rusland, gewonnen. In grote delen van Syrië heerst vrede. Echter, zoals Hayes verklaart, intensiveren de Verenigde Staten van Amerika en de buitenlandse vijanden van Syrië de economische oorlogsvoering door sancties en de plundering van bronnen. Het doel is “om Syrië uit balans te brengen”. De vijandige westelijke agenda tegenover Syrië pas tin een groter geopolitiek plaatje van de VS en hun bondgenoten, die proberen Iran, Rusland en China te destabiliseren. Hayes wijst erop dat het Syrische volk zich er heel goed van bewust is dat het de westelijke agressie desondanks moet trotseren als het de totale instorting wil vermijden, die de Amerikanen en hun handlangers aan Afghanistan, Irak en Libië hebben toegebracht.

Declan Hayes was waarnemer in Homs bij de presidentsverkiezingen in 2014.

Hayes is een gepensioneerd Brits universiteitsdocent. Hij is tijdens de tienjarige oorlog vele malen naar Syrië gereisd, waar hij de verborgen terroristische agressie van het Westen documenteerde en het narratief van de westelijke media tegensprak, die probeerden de Syrische regering te demoniseren, terwijl ze illegaal bewapende strijders als “prodemocratische activisten” prezen. Hij was de enige westelijke waarnemer die aanwezig was toen het Syrisch Arabische Leger in april 2014 de oude christelijke stad Maaloula bevrijdde van de door de NAVO ondersteunde strijders. Hayes heeft bezoeken van Syrische religieuze leiders aan Ierland mogelijk gemaakt, die op openbare bijeenkomsten verklaard hebben waar het in de oorlog werkelijk om gaat en hoe westelijke regeringen geprobeerd hebben om confessionele splijtingen in de Syrische bevolking aan te wakkeren. Hayes heeft ook rechtstreekse humanitaire hulp uit Ierland voor gemeenten in Syrië georganiseerd en levensreddende medische operaties voor ontelbaar veel kinderen mogelijk gemaakt. Voor zijn inspanningen werd hij in de Britse mainstream media tot “Assad-apologeet”, “gevaarlijke extremist” en “Poetin-apologeet” bestempeld. Etiketten die hij nu als “eremedailles” beschouwt.

Interview

Vraag: In de Arabische Republiek Syrië vinden op 26 mei presidentsverkiezingen plaats. Er werden nu twee kandidaten officieel bekendgemaakt, die de herverkiezing van de huidige president Bashar Hafez al-Assad aanvechten. Wie zijn deze beide uitdagers en wat zijn hun belangrijkste politieke verschillen met president Assad?

Declan Hayes: Tegen president Assad treden de voormalige viceminister Abdullah Salloum Abdsullah en Mahmoud Ahmad Mar´ai aan, die beide niet de ondersteuning van de regerende Baath-partij hebben, die in de Syrische samenleving verankerd is, en die met de westelijke machten voor het begin van de voortdurende crisis geen groot probleem hadden, en die in het middelpunt van de verkiezing zal staan. Het is de politiek van de Baath-partij met betrekking tot de crisis en de Covid-19-pandemie die het resultaat van de verkiezing zal bepalen.

Wat betreft de zwakke beschuldiging dat Syrië een eenpartijstaat zou zijn, dat is ook de Amerikaanse staat Illinois sinds de dagen van Al Capone, maar de militaire alliantie van de NAVO bombardeert hem niet.

Syrië is in werkelijkheid een meerpartijenstaat. De Syrische Sociaal-Nationalistische Partij (SSNP), die in 1955.1956 enorm onderdrukt werd, sloot een bondgenootschap met de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie en de Libanese Communistische Partij. Meer dan 12.000 “Adelaars van de wervelwind”, de gewapende tak van de SSNP, hebben aan de zijde van het Syrisch Arabische Leger tegen de Islamitische Staat (ISIS) en andere “jihadistische” plaatsvervangers van de NAVO gevochten. Ze bezitten dus een aanzienlijke politieke aanwezigheid. Net als andere legitieme oppositiepartijen zijn ze patriotten en geven er de voorkeur aan hun land te redden in plaats van het stukje bij beetje aan de plunderaars van de NAVO te verpatsen.

Hayes was getuige van de bevrijding door het Syrische leger in april 2014 van Maaloula van de door de NAVO ondersteunde strijders.

Westelijke regeringen en media belasteren de verkiezingen in Syrië als niet “vrij en fair”. Hoe zien de Syrische burgers de verkiezingen in hun land?

Omdat westelijke regeringen en media de gewoonte hebben om verkiezingen, waarmee ze het niet eens zijn, te belasteren – of deze nu in Rusland, Venezuela, Bolivia, Iran, Gaza, Libanon of Syrië plaatsvinden – zijn ze in zulke aangelegenheden niet geloofwaardig. En de mensen in Syrië zijn zich heel goed bewust van de westelijke huichelarij.

President Assad schijnt veel steun in de bevolking te hebben. Is deze ondersteuning er op terug te voeren dat het Syrische volk hem beschouwt als een moedige en principegetrouwe leider gedurende de afgelopen 10 jaar van de oorlog?

Ik was waarnemer bij de presidentsverkiezingen in 2014 en was verbaasd toen ik zag hoe de kiezers om 06.00 uur ´ s morgens in Damascus in de rij stonden om te stemmen. Later die dag was ik in de oude stad Homs, die kort daarvoor van de terroristen bevrijd was, die de BBC-presentatoren Paul Conroy en de overleden Marie Colvin hun oorlogsmisdaden lieten verfraaien, waartoe ook de rituele executie van de Nederlandse Jezuïetenpater Frans van der Lugt slechts enkele dagen voor de bevrijding door het Syrisch Arabische Leger behoorde. Hoewel de stad nauwelijks meer dan een puinhoop is, stond het netwerk van burgermaatschappelijke groeperingen in Homs pal achter hun bevrijders, het Syrisch Arabische Leger en Bashar al-Assad, de kandidaat die hun koppigheid en wens naar een leven in vrede en vrijheid het best belichaamt. In het jaar 2014 won Assad met meer dan 88% van de stemmen.

Hoewel de Syriërs door de criminele sancties van de NAVO en de onrechtvaardige oorlog, die de NAVO nog steeds tegen hen voert, onbeschrijflijk geleden hebben, hebben ze geen andere keuze dan hun president en hun leger te ondersteunen, totdat ze hun vrijheid van de NAVO en haar satellieten terugkrijgen.

De door de NAVO gefavoriseerde kandidaten zijn, net zoals ze dat in Irak waren en zoals ze het in Bolivia en Venezuela zijn, in het gunstigste geval marionetten en charlatans, in het ergste geval gevaarlijke oorlogsmisdadigers.

Westelijke regeringen beschuldigen Assad er van een “oorlogsmisdadiger” te zijn, die een burgeroorlog regen oppositionele groepen gevoerd en zodoende onheil over Syrië gebracht heeft. Daartegenover beweert de Syrische regering dat de natie werd onderworpen aan een buitenlandse agressie, aangevoerd door de Verenigde Staten van Amerika en andere westelijke machten, die terroristische plaatsvervangers voor het criminele doel van een regimewisseling hebben ingezet. Hoe verklaren de meeste mensen in Syrië de catastrofe die hun land de afgelopen tien jaar heeft geteisterd? Delen zij de opvatting dat de catastrofe door een vanuit het buitenland ondersteunde agressie werd ontketend?

Om te zien hoe belachelijk zulke beschuldigingen tegen president Assad zijn, hoef je je alleen maar te herinneren dat het tijdschrift “The Economist” Asma, zijn vrouw, tot Warlord heeft bestempeld. Zelfs als we maar even vergeten dat Asma Assad een vrouw is en daarom geen Warlord kan zijn, helpt de klacht tegen de First Lady van Syrië om aan te tonen hoe belachelijk zulke beschuldigingen zijn. De onafhankelijke Ierse Europarlementariërs Mick Wallace en Clare Daly hebben de zelfmoordaanslagen op kinderen in Idlib en ze zelfmoordaanslagen op kleuterscholen in Homs in het Ierse parlement ter sprake gebracht – oorlogsmisdaden, die door de bezitters van Ierse paspoorten aangewakkerd en gepleegd werden – en de Ierse regering en haar EU-waarnemers hebben geweigerd om te handelen. Deze buitenlandse Britse, Ierse, Amerikaanse en Franse jihadisten werden steeds opnieuw ontmaskerd, en in plaats van rekenschap te moeten afleggen, worden ze in de Britse, Ierse, Franse en Amerikaanse parlementen geprezen, wier leden zich niet bezigouden met oorlogsmisdaden, maar met de beveiliging van hun aandeel in de buit. De westelijke kolonialistische verkrachting van de vruchtbare gordel (Libanon tot Iran) verschilt in niets van de westelijk-kolonialistische verkrachting van Afrika in de 19^e eeuw.

Dat weet het Syrische volk allemaal. Ze hebben de getuigenissen van de zes miljoen binnenlandse verdrevenen en hun eigen familieleden gehoord, die in het Syrische leger gediend hebben. Ze hebben gesproken met de verminkten en de slachtoffers van groepsverkrachtingen, de slachtoffers die het Westen tot zwijgen brengt, omdat de waarheid niet in het westelijke narratief past. Hoewel ze weten dat het Westen verantwoordelijk is, kunnen ze niets anders doen dan op Assad stemmen en zodoende op hun verdedigers, de mannen en vrouwen van het Syrische leger.

Hoe slecht zijn de sociaaleconomische omstandigheden in Syrië? Er bestaan zorgwekkende berichten over tekorten bij levensmiddelen, brandstof en elektriciteit.

De situatie is catastrofaal. De elektriciteitsvoorziening is vaak tot een uur per dag gereduceerd. Levensmiddelen zijn schaars, omdat de ´s en Amerikanen handelsschepen aanvallen om de belegering van de Syrische burgerbevolking te vergemakkelijken. Voor een dollar krijg je op dit moment 1300 Syrische Pond, drie jaar geleden waren dit er nog 350. De financiële instorting is er op terug te voeren dat de economische terreurcampagne van de NAVO niet alleen Syrië heeft verwoest, maar ook de banken in Libanon, waar de meeste Syrische reserves werden bewaard. De Syriërs houden het nauwelijks vol, omdat het Westen en zijn hulporganisaties hen uithongeren, hun bronnen stelen en hen medicijnen en Covid-19-vaccins onthouden.

Zien de meeste Syrische burgers de economische nood als gevolg van de westelijke sancties? Heeft de algemene ontbering de Syriërs koppiger gemaakt tegenover de inmenging van buiten hun land?

Het lijdt geen twijfel dat de schuld van de vernietiging in Syrië geheel bij de NAVO ligt, net zoals ze ook schuldig is aan de vernietiging in Libië en in Irak. De Syriërs hebben de keuze om achter hun leger te staan of om toe te kijken hoe hun land aan dezelfde soort slavenhandel ten deel valt die de NAVO in Libië hielp te installeren.

Hoe is de veiligheidssituatie in de meeste delen van Syrië nu? Er bestaan berichten over sporadische terreuraanslagen. Hebben de meeste Syriërs het gevoel dat de oorlog voorbij is?

Het Syrische leger en zijn bondgenoten hebben de oorlog gewonnen, niet in de laatste plaats, omdat de oorlog vanaf het begin een leugen en een vervalsing was. Dat is te zien aan de vrede, die nu in Damascus, Aleppo, Homs en andere steden en dorpen in heel Syrië heerst. Ook in Idlib in het noordwesten zou vrede heersen als daar niet de kwaadaardige interventie van de VS en Turkije zou zijn. De aanvallen van terrorisme in de stijl van ISIS in de Syrische woestijn is een direct gevolg van de afspraak van de VS met ISIS om te garanderen dat Syrië uit balans blijft.

De westelijke regering en media zetten het Syrische Aravbische Leger als onderdrukkend instrument van het “Assad-regime” neer. Hoe zien de mensen in Syrië de rol van het leger in de afgelopen tien jaar van de oorlog?

Alle Syriërs weten dat Rusland Syrië ervoor heeft behoed hetzelfde Amerikaanse lot te ondergaan als Libië en Irak. Ook al geven enkele Syriërs de voorkeur aan Rusland tegenover Iran of omgekeerd, zouden zulke vragen belangrijk kunnen zijn wanneer Syrië in vrede en vrij van de constante aanvallen van de NAVO zou mogen leven. De hoop moet zijn dat de herverkiezing van Assad deze dag dichterbij brengt.

Er bestaan geloofwaardige berichten over Amerikaanse militairen, die vrachtwagenkonvooien met gestolen olie en tarwe uit het oostelijke deel van Syrië, dat bezet wordt door de Amerikanen, naar Irak rijden. Wat is het doel van deze smokkelwaren? Ziet het Syrische volk hierin een brutale imperialistische diefstal?

Het is, zoals de voormalige Amerikaanse president Donald Trump met betrekking tot de Syrische olie openlijk heeft toegegeven, niet alleen maar een brutale imperialistische criminele diefstal, maar een voortzetting van datgene hoe Turkije alle Syrische landerijen heeft geplunderd die door hun terroristische plaatsvervangers werden gecontroleerd. De door de Turken ondersteunde militanten hebben niet alleen complete fabrieken in Aleppo gestolen, maar ze hebben ook spoorlijnen verwijderd en gestolen en, zoals ik in de Armeense stad Kassab gezien heb, ze hebben zelfs kinderspeelgoed en de kopergrepen van de deuren gestolen. De Armeniërs moesten de auto´s, waarin ze vluchtten, verkopen om bedden en stoelen te kunnen betalen. De Amerikanen vergemakkelijken en legitimeren zulke plunderingen gewoon.

De voormalige Britse ambassadeur in Syrië, Peter Ford, heeft in een interview voor deze site de westelijke sancties als “economische oorlog” veroordeeld. Hij zei dat ze net zo hard zouden zijn als die aan Irak werden opgelegd, voordat de VS en het Verenigd Koninkrijk in 2003 uiteindelijk een oorlog tegen Irak begonnen. Hoe is de moreel in de Syrische bevolking en is er sprake van vrees dat de westelijke machten zouden kunnen proberen om een totale oorlog te beginnen, omdat hun verborgen terroristische plaatsvervangeroorlog niet tot een regimewisseling heeft geleid?

Omdat het Syrische leger en zijn dappere bondgenoten standgehouden hebben, zal er geen totale oorlog komen. Veelmeer zal er sprake zijn van een voortzetting van operaties met een lagere intensiteit, zoals de beruchte Britse SAS-generaal Sir Frank Kitson in zijn verdekte oorlogsdoctrine formuleerde. Daar worden een toenemende escalatie van Russofobie, shiafobie en soennifobie aan verbonden om de vastberadenheid van Syrië´s bondgenoten niet alleen langs de vruchtbare gordel (Libanon tot Iran), maar ook in Zuid-Rusland en West-China te verzwakken.

Bron:
contra-magazin.com
Door: Finian Cunningham

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)