(Door: “Institute Iliade” – Vertaling: E.J. Bron)
Op 13 juni 2020, wanneer Europa uit een lente ontwaakt die door de stilte van lege straten en gesloten etalages verstikt wordt, stierf de Franse schrijver Jean Raspail, schrijver van “nieuw rechts”. Op 17 juni werd hij, ondanks de corona-lockdown, door een grote menigte aanhangers en vereerders naar zijn laatste rustplaats begeleid. Een hommage aan zijn missie als ontdekker, wachter en oproeper. Een hommage ook aan de verdediging van zogenaamde verloren zaken, die pas dan verloren zijn wanneer niemand ze meer verdedigt.
Een nieuwe generatie mensen verheft zich in de dapperheid van het handelen, in de zoektocht naar het mooie en naar de moed om goed te doen. Deze nieuwe generatie is hetgeen wij zijn, wat wij willen zijn.
Wij zijn de generatie die het hoofd biedt aan de problemen van de wereld. Wat willen we voor onze kinderen? Een kans om te dromen? De terugkeer van de koning? Een reis door de tijd? Het overdragen van een uit het geheugen verbannen verhaal? Wat stellen we ons voor met het oog op de ethnoculturele invasie van ons continent? Wat zijn de andere oplossingen dan te vechten, ook als dit betekent te sterven, maar rechtopstaand te sterven?
We willen de hoop niet verliezen. “Wanneer je een (bijna) uitzichtloze zaak vertegenwoordigt, moet je op de trompet blazen, op je paard springen en de laatste uitweg proberen, anders sterf je op treurige leeftijd op de grond van de vergeten vesting, die niemand meer aanvalt, omdat het leven ergens anders naartoe gegaan is.” (citaat uit “Le roi audelà de la mer”, Ned.: “De koning aan de andere kant van de zee”).
We weigeren de fataliteit van een beschavingsdood. We weigeren om met het oog op het menselijke verval werkeloos toe te kijken. Tenslotte wijzen wij de dood van een duizenden jaren oud erfgoed af. Europa verheft zich. Onze strijd is niet verloren. We sluiten ons aaneen, wij verplichten ons.
“Ieder mens – en iedere natie – heeft het heilige recht om zijn verschillen en zijn identiteit in naam van zijn toekomst en in naam van zijn verleden te behouden en te beschermen.” (Citaat uit: “Le Camp des Saints”, Ned.: “Het Legerkamp der Heiligen”)
In naam van dit recht willen wij tot het einde vechten. Om onze tradities te beschermen, te dienen en door te geven. Wij zijn ons bewust van het heden en zijn niet bang voor het verleden of de toekomst.
In de voetsporen van Jean Raspail willen wij deel uitmaken van het ontwaken van het volk.
(Bron: Les Observateurs)
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)
E.J. Bron 