Oorlog tegen de oorlog

(Door: Uli Gellermann – Vertaling: E.J. Bron)

Voordat Kiev atoommacht wordt

Toen Andriy Melnyk, ambassadeur van Oekraïne in Duitsland, enkele dagen geleden tegenover de “Berliner Zeitung” vraagtekens plaatste bij het afzien van atoomwapens door Oekraïne, hielden kenners van de Russisch-Oekraïense situatie de adem in: hoe zou Rusland op deze nieuwe bedreiging van zijn veiligheid reageren?

Nadenken over een nucleaire status

Een jaar geleden al had Melnyk tegenover de “Deutschlandfunk” de atoomkaart getrokken: “Of we zijn deel van een bondgenootschap zoals de NAVO en dragen er ook aan bij dat dit Europa sterker wordt, (…) of we hebben geen andere optie dan onszelf te bewapenen.” Kiev zou dan “wellicht ook over een nucleaire status nadenken. Hoe anders zouden we onze verdediging kunnen garanderen?”

NAVO-partnerschap

De peetvaders van de Oekraïne in de VS hebben hun handlangers ter plaatse nooit teruggefloten. Integendeel: het spel van de Oekraïne met het NAVO-lidmaatschap ging ongehinderd verder. Op de NAVO-top in Boekarest in april 2008 kreeg de Oekraïne een fundamenteel toetredingsperspectief. Op 1 juli 2020 nam het Oekraïense parlement een wet aan, die een voortzetting van het partnerschap met de NAVO ten doel had. Sinds 2021 behoort de Oekraïne tot die landen, die in het kader van het “Individual Partnership Action Plan” van de NAVO ondersteuning krijgen.

Constante aanvallen van het Oekraïense leger op de regio Donetsk

Tegelijkertijd werd de situatie van de mensen in de Volksrepublieken Donetsk en Loehansk steeds hachelijker: de Oekraïne hield zich nauwelijks aan het in februari 2015 gesloten Minsk II-akkoord. Noch was er de voorziene grondwetshervorming, die een autonomie van de Donbas mogelijk moest maken, noch kwam het ooit tot rechtstreekse onderhandelingen met de politieke leiders van de Volksrepublieken Donetsk en Loehansk. In plaats daarvan vonden er constant aanvallen van het Oekraïense leger tegen de regio Donetsk plaats. Met als resultaat meer dan 10.000 doden. De Oekraïne vervolgde nog steeds meedogenloos haar Russische staatsburgers.

Oekraïne als locatie van atoomwapens

Natuurlijk heeft de Russische Federatie legitieme veiligheidsbelangen. Sinds het einde van de Sovjet-Unie vonden de winnaars van de Koude Oorlog het kapotslaan van de Sovjet-Unie nooit genoeg: steeds meer landen, die vroeger tot de Sovjet-statenbond behoorden, werden NAVO-lid. De NAVO omsingelde Rusland steeds verder militair. En in deze dagen dreigt de Oekraïne de locatie van atoomwapens te worden. Het Oekraïense ruimteagentschap beschikt over voldoende draagraketten om een atomaire aanval op Russisch territorium te starten.

Agressieve Russofobie

In de verklaring van de Russische president over de “speciale operatie” van Russische troepen in de Oekraïne doet één zin vooral de oren spitsen: “Wij zullen streven naar de demilitarisering en denazificatie van de Oekraïne.” Inderdaad is met de ongebroken Bandera-nazi-cultus in de Oekraïne de herinnering aan de Oekraïens-Duitse samenwerking in de Tweede Wereldoorlog exact daar levendig, waar deze samenkomt met agressieve Russofobie.

Atomaire chantage voor zijn

Het binnentrekken van Russische troepen in de Oekraïne is de Ultima Ratio van een land, wiens oorlogservaring in de aanval van de Duitsers op de Sovjet-Unie wortelen. Miljoenen slachtoffers leidden tot één consequentie: een overval op de veiligheid van het land en zijn burgers zullen de Russische erfgenamen van de Grote Oorlog niet dulden. Blijkbaar heeft de Russische leiding een atomaire chantage voor willen zijn en beschouwt zij het binnentrekken als oorlog tegen de oorlog.

Bron:
rationalgalerie.de
Door: Uli Gellermann

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)