Goebbels´ erfgenamen en hoe Israël de Jood van de wereld werd

(Door: Stan Goodenough – Vertaling: E.J. Bron)

Dankzij het betrokken werk van progressieve nieuwsorganen heeft in de huidige wereld een gevoel ingang gevonden dat 90 jaar geleden in Europa heerste: Israëls joden verdienen de dood. “Het is verboden om vergelijkingen met de Holocaust te maken. Die staat op zichzelf en is uniek.” Dat is waarschijnlijk de mening van de meerderheid van de joden. En natuurlijk hebben ze gelijk.

Als niet-jood heb ik me met de diep beschamende erfenis van het christelijk antisemitisme beziggehouden en een waarheid over het van pijn vervulde nationale bewustzijn van de joden ontdekt: onverminderd door de loop der tijd ligt de Shoah elke dag van hun leven voor hen.

Tegelijkertijd is dit ook waar: de georganiseerde volkerenmoord op de Europese joden was weliswaar in zijn omvang en zijn uitvoering uniek, maar hij was geen geïsoleerde gebeurtenis.

Wat hij was, was een schokkend uitroepteken, dat een 2000 jaar lange litanie van niet-joodse misdaden tegen dit volk onderstreepte. En het was verreweg de meest succesvolle van alle pogingen om ze van de Aarde te verwijderen.

Maar het begon niet met Auschwitz, en het eindigde daar ook niet.

Er leidt een directe lijn van de moord op zes miljoen joden, die vrijdag 27 januari herdacht werden, nar de moord op zeven joden voor een synagoge in Jeruzalem diezelfde avond en de poging tot moord op twee anderen de zaterdag daarna.

De 27e januari was de International Holocaust Remebrance Day. Die vrijdagmiddag hoorde ik op Sky News, UK, een van de uitspraken van overlevenden die men toonde. Toen ze de verschrikkingen beschreef, die ze in haar jonge leven had meegemaakt, roerde de vrouw haar meevoelende, niet-joodse interviewer tot tranen.

Deze overlevende en talloze anderen schetsten de wereld van de onaangename waarheid: de joden werden vermoord, omdat ze joden waren.

Later op die dag, toen in Israël de sabbat begon, opende een Palestijnse Arabier het vuur voor een synagoge in Jeruzalem en doodde o.a. een 14-jarige jongen, een echtpaar en drie mannen.

Ze werden gedood, omdat ze joden waren. Dat was duidelijk.

En ook dit was duidelijk (en ik weet het zeker, omdat ik dit verhaal al zoveel jaar volg): deze moorden hebben de wereld niet gechoqueerd; ze hebben maar weinig mensen tot tranen geroerd, als ze dit überhaupt al gedaan hebben.

Er zijn enkele mensen, die tegenwoordig van mening zijn dat Hitlers joodse slachtoffers onschuldig waren en de dood niet verdiend hadden. Maar er zijn veel mensen, die geloven dat Israëls joden weliswaar niet “de dood verdienen”, maar ook geen onschuldigen zijn.

“Ze zijn bezetters, die Arabisch land gestolen en gekoloniseerd hebben. Ze praktiseren Apartheid , minachten de mensenrechten van de Palestijnen, plegen oorlogsmisdaden en vormen een reëel en hedendaags gevaar voor de wereldvrede. Daarom is het begrijpelijk dat de Arabieren met geweld reageren. Deze joden zijn niet zoals de joden in Europa.”

Maar wacht even. Laten we eens nauwkeuriger bekijken hoe de Europeanen de joden in de jaren ´20 tot de jaren ´40 zagen. Weten we werkelijk wat de Duitsers dachten toen de joden, die onder hen geleefd hadden, uitgezonderd, uitgestoten, met gele sterren gebrandmerkt, hun winkels geboycot, in getto´s gedreven en tenslotte met miljoenen naar de kampen gedeporteerd werden?

Het antwoord luidt: ja, dat weten we. We weten het, omdat de medeschuld van de gewone Duitsers aan de Holocaust onderwerp van talrijke onderzoeken en debatten is.

Enkele jaren geleden wees een onderzoeker van het Holocaust herdenkingsmuseum Yad Vashem in Jeruzalem er op dat Hitler niet direct na zijn benoeming tot rijkskanselier met de moord op de joden is begonnen. Veelmeer gaf hij zijn Rijkspropagandaminister Joseph Goebbels de taak om het gif van de Jodenhaat in de hoofden van de Duitsers te zaaien.

Goebbels heeft dat uitstekend gedaan. Toen de machinerie voor de “Endlösung” in gang was gezet, was de samenleving er al op geconditioneerd om de vernietiging van de joden toe te laten en te ondersteunen.

En precies dat is het punt: voor de Duitsers (en andere staatsburgers) die tijdens de Holocaust meededen, applaudisseerden of zwegen, waren de joden geenszins onschuldig.

Onder de leugens die hen werden bijgebracht, waren:

• De joden waren voor de Eerste Wereldoorlog en voor de nederlaag van Duitsland verantwoordelijk.
• Zij waren schuld aan de vreselijke nood, die op de oorlog volgde.
• De joden controleerden en manipuleerden de banken en legden de Duitse economie lam.
• Als pest veroorzakende “Untermenschen” verontreinigde de joden het raszuivere “Herrenvolk”.
• Ook de Duitsers wisten, nadat ze o.a. de “Protocollen van de Wijzen van Zion” hadden gelezen, dat de joden samenzwoeren om de wereld te beheersen.

Deze mediaboodschappen werden in een Europa toegevoerd, dat eeuwenlang door antisemitisme was besmet.

De joden waren een kwaad. Wellicht verdienden ze niet allemaal de dood, maar als ze vermoord werden, dan was dat in ieder geval enigszins begrijpelijk. Ze hadden het aan zichzelf te wijten en de wereld zou zonder hen in ieder geval een betere plek zijn.

Dankzij de vooruitstrevende nieuwsmedia van de wereld zien zo veel toeschouwers de joden in Israël nu.

Decennialang hebben de nieuwspresentatoren met elkaar geconspireerd, het foute, “Palestijnse” verhaal verbreid en in stand gehouden, misleidende anti-Israël berichten gepubliceerd en gestimuleerd – de joodse staat gedelegitimeerd, zijn volk gedemoniseerd, de massa´s met antisemitisme geïmpregneerd en de wereld tegen Israël opgezet. Deze journalisten zijn de erfgenamen van Goebbels. En ze beleven zijn succes.

Net zoals bij de moord op de Europese joden is de moord op de Israëlische joden tegenwoordig begrijpelijk, te tolereren, ja zelfs acceptabel geworden. Ongeacht de mantra van “nooit meer”, die op 27 januari door de vooraanstaande politici van de wereld, die door de pers ondersteund worden, plichtbewust in de mond werd genomen, is de haat, die het continent 80 jaar geleden in joods bloed heeft gedrenkt, levendig, gezond en monter tegen de joodse staat.

Bron:
israelheute.com
Door: Stan Goodenough

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)