Gesloopt. Hoe Duitsland geruïneerd wordt

(Door: David Berger – Vertaling: E.J. Bron)

De populaire gastauteur op “philosophia-perennis.com”, Frank Haubold, heeft zojuist een nieuw boek gepubliceerd. Alleen al de titel “Gesloopt. Hoe Duitsland geruïneerd wordt” doet vermoeden dat hier zeer actuele thema´s aangepakt worden. We hebben de schrijver verzocht ons een eerste inkijkje te geven:

Het is meer dan een jaar geleden sinds mijn laatste opmerkingen over het tijdgebeuren (“Im Blindflug”, 2022) en mijn sceptische voorspelling wat betreft de toekomst van ons land werd nog overtroffen door de realiteit. Ondertussen kan er nauwelijks nog twijfel over bestaan dat Duitsland zich voor de derde keer in zijn jongere geschiedenis op de totalitaire verkeerde weg bevindt, en zichzelf, aangedreven door ideologische bekrompenheid en morele overmoed, te gronde richt.

Zoals is al voor de corona0crisis schreef, zijn de partijenstaat en zijn mediale hulptroepen vastbesloten om de macht, de mooie baantjes en de interpretatiesoevereiniteit met alle middelen te verdedigen. Dat gebeurt ondertussen nauwelijks nog verhuld onder openbare schending van democratische en rechtsstatelijke principes en richt zich intussen niet alleen meer tegen actieve critici, maar tegen een ieder vragen stelt over communiqués en maatregelen van de staat, ook al zijn ze nog zo twijfelachtig en grondwet-vijandig.

De totalitaire aanmatiging van de acteurs beperkt zich daarbij al lang niet meer tot het politiek-mediale gebied, maar grijpt in toenemende mate in alle levensterreinen tot het privéleven toe in, waarbij de burgerlijke grondrechten en vrijheden meer en meer beperkt worden. De motiveringen, voor zover deze überhaupt nog gegeven worden, worden daarbij steeds absurder en ontberen vaak elke zakelijke basis.

De methodes van de heropvoeding worden daarbij steeds meer bizar, alsof de acteurs zich in een wedstrijd zouden bevinden om Orwell´s “New Speak” nog te overtreffen. Dat gaat steeds vaker de grenzen van de absurditeit over, zoals de ultimatieve en door gerechtelijke vonnissen bevestigde eis om zich als vrouwelijk voordoende biologische mannen daadwerkelijk als vrouw te behandelen en daarmee de realiteit te ontkennen. Of personen, die zichzelf als Napoleon of een eenhoorn beschouwen, eveneens de ondersteuning van justitie bij het doordrukken van hun gevoeligheden genieten, is niet bekend, maar ondertussen wel degelijk voorstelbaar.

Het ooit voor zijn organisatievermogen bewonderde en af en toe gevreesde land van uitvinders en ingenieurs verandert steeds meer in een grote psychiatrische instelling, waarin de patiënten met bijzonder opvallend gedrag de heerschappij hebben overgenomen.

De wel degelijk totalitair te noemen maatregelen tijdens de corona-crisis hebben net zoals de zelfvernietigende energie- en buitenlandse politiek van nu niets meer met rationeel handelen of schadebeperking te maken, maar pendelen lukraak tussen ignorantie, realiteitsweigering en blind activisme heen en weer.

In een democratisch vormgegeven gemeenschap met een strikte machtenscheiding zou justitie de juridisch twijfelachtige en vaak zelfs grondwet-vijandige activiteiten van de regerenden kunnen tegenhouden, maar zoiets kun je hier in het land gerust uitsluiten.

Zo zou een onafhankelijk en vooral tijdig onderzoek van de gedwongen corona-maatregelen op hun rechtmatigheid de taak van het federaal constitutioneel hof geweest zijn, dat in dit geval echter niet alleen klaaglijk heeft gefaald, maar ondertussen volledig ongegeneerd als hulpje van de politiek ageert.

Sinds de benoeming van de vertrouweling van Merkel, Stephan Harbarth, tot president van het federaal constitutioneel hof zijn diens beslissingen altijd strikt regeringsconform en huldigen bovendien op juridisch uiterst twijfelachtige wijze de tijdgeest, zoals het schandalige fundamentele vonnis over klimaatbescherming bewijst.

De machtenscheiding als steunpilaar van een democratisch staatswezen bestaat in de Bondsrepubliek blijkbaar alleen nog maar op papier.

Datzelfde geldt voor de binnenlandse veiligheidsdienst, die eveneens personeel gezuiverd en op regeringskopers gebracht werd en inmiddels als politiek gewenst onderdrukkingsmiddel tegen de oppositie ingezet wordt. Ontmaskerend in dit verband is een interview met de door mevrouw Merkel geïnstalleerde president Thomas Haldenwang, waarin hij critici van de corona-maatregelen “staatsvijanden” noemt een wijze van spreken, die fataal aan de bekendmakingen van het SED-regime in de DDR herinnert.

De “Neue Zürcher Zeitung” becommentarieert de ondertussen ook in het buitenland kritisch waargenomen instrumentalisering van de binnenlandse veiligheidsdienst als volgt: “Daar is dus Thomas Haldenwang, de president van de binnenlandse veiligheidsdienst, op de Duitse televisie en zegt de volgende zin: ´Niet alleen de binnenlandse veiligheidsdienst is er voor verantwoordelijk de resultaten in de peilingen van de AfD te laten dalen.´ Niet alleen? Dat doet de oren spitsen… Uit de zin is inderdaad af te lezen dat Haldenwang zijn dienst als politieke speler beschouwt. Dat is echter niet diens taak. De binnenlandse veiligheidsdienst dient informatie te verzamelen en te beoordelen, meer niet.” En komt uiteindelijk tot de conclusie: “Een gepolitiseerde binnenlandse veiligheidsdienst beschermt de grondwet niet, hij wordt in het ergste geval zelf een bedreiging.” (!)

Het in het nauw brengen en het rechteloos maken van de burgers onder de dekmantel van de pandemie-bestrijding was er echter alleen maar een voorproefje van wat u nog in het kader van actuele en toekomstige klimaatreddings-, migratie-, antiracisme- en diversiteitscampagnes kunt verwachten. Verzet wordt niet geduld, in plaats daarvan geven de geweldsexcessen van de door een voormalige SED-functionaris geleide Berlijnse politie tegen vreedzame demonstranten, het juridisch twijfelachtige optreden tegen kritische rechters in Thüringen en de martiaal bejubelde openbare arrestaties van zogenaamde terreurverdachten de richting al aan.

Net zoals in de meest duistere tijden wakkeren de politiek en de media ondertussen ongeremd haat aan – haat tegen “rechtsen”, haat tegen “klimaat-ontkenners”, haat tegen “dwarsdenkers”en “corona-ontkenners”, haat tegen ongevaccineerden en zeer actueel haat tegen Rusland en “Poetin-begrijpers”. “Wie niet voor ons is, is tegen ons”, de oude oplossing van totalitaire regimes, viert in de Bondsrepubliek Duitsland in deze dagen de vrolijke en veelmeer treurige opstanding, evenals een oorlogsretoriek tegen Rusland, die gezien de verwoestingen van de Tweede Wereldoorlog tot voor kort ondenkbaar scheen.

Een gemeenschap, wier politiek gebaseerd is op haat tegen wie dan ook en op zelfverheffing, heeft geen toekomst. En anders dan in mijn eerdere boeken kan ik het liberaal denkende mensen niet alleen maar aanbevelen hun paspoorten op tijd te vernieuwen en vreemde talen te leren. Nee, want ondertussen is het al 5 over 12. Wie weg kan gaan, zou dat weldra moeten doen. Want er zal geen ommekeer ten goede plaatsvinden in een land, waarin een gemanipuleerde meerderheid net zoals in 1914 en 1933 opnieuw een politiek-mediale kliek op de weg in het verderf volgt.

De inslagen komen dichterbij, niet alleen in figuurlijke zin met het oog op de toenemende criminaliteit op straat, maar in het ergste geval ook weldra in letterlijke zin. Een land, dat opgescheept zit met een minister van Buitenlandse Zaken die en passant in een toespraak de oorlog verklaart aan Rusland, maakt van zichzelf een doelwit…

Bron:
philosophia-perennis.com
Door: David Berger

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)