(Door: Wolfgang Hübner – Vertaling: E.J. Bron)
Olaf Scholz is impopulair, maar niet dom. Blijkbaar heeft hij zijn kans herkend om zichzelf en de SPD uit de slechte resultaten in de peilingen te halen. Een grote bijdrage daartoe leveren de Parijse Napoleon 2.0, oorlogsgeile Groenen, de maarschalk Kiesewetter oppositie en een dodelijk projectiel uit Beieren met de mooie naam “Taurus”.
Zij allemaal geven Scholz de gelegenheid om zich met het oog op de komende Europese verkiezingen, maar ook op de Duitse parlementsverkiezingen volgend jaar, als vredeskanselier te profileren. Daarbij heeft hij de grote meerderheid van de Duitsers aan zijn kant, alhoewel nog niet als SPD-kiezer. Maar wat niet is, kan immers nog komen.
De jongste peiling over de houding van de bevolking m.b.t. de heftig geëiste levering van “Taurus”-kruisraketten aan Kiev zal Scholz in zijn berekening bevestigd hebben exact goed te zitten met zijn steeds duidelijker tot uitdrukking gebrachte weigering. Dat hij daarmee de weerzinwekkende oorlogshitsers bij de Groenen en de FDP niet blij, maar zelfs echt woedend maakt, moet Scholz niet van zijn stuk brengen. Want een coalitiebreuk van de beide coalitiepartners om deze reden zou alleen maar goed zijn voor de SPD, maar heel slecht voor de Hofreiters (Groenen) en Strack-Zimmermanns (FDP).
De CDU/CSU zal teleurgesteld geregistreerd hebben dat ook hun kiezers in meerderheid tegen de levering zijn. Een heel speciaal geschenk voor Scholz is de militaristische amokpartij van de president van het buurland, Emmanuel Macron. De schuldenkoning van de EU wil par tout in de Oekraïne echt meedoen, kan echter nog niet eens in zijn eigen land voor orde zorgen. Ook tegenover de Franse grootbek laat de bondskanselier zich nu als bedachtzaam herder van zijn Duitse schapen zien. En die zullen daar op een gegeven moment vast dankbaar voor zijn.
Met de nieuwe vredeskoers van Scholz en de SPD worden de kaarten voor de Europese verkiezingen nieuw geschud. In de CDU-partijcentrale zal dat niet voor een goede stemming zorgen. Maar ook de al zo aan succes gewende AfD plaatst dat voor problemen, die zo eigenlijk niet verwacht werden. Terwijl Alice Weidel nog met weinig succes haar best doet om aan Marine Le Pen de betekenis van het begrip “remigratie” uit te leggen, is er van de kant van de AfD nog steeds geen officiële stellingname over de explosieve inhoud van het telefoongesprek van de Duitse luchtmachtofficieren.
Dat staat geen andere conclusie toe: er is in de partijleiding geen consensus over hoe dit telefoongesprek en de reacties van Russische zijde beoordeeld moeten worden – om welke reden dan ook. Dat is een brevet van onvermogen voor de enige werkelijke oppositie. Maar ook dat zal Olaf Scholz goed uitkomen.
Bron:
pi-news.net
Door: Wolfgang Hübner
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)
E.J. Bron 