VAKANTIE IN DE JAREN VIJFTIG…

Op de fiets door Neerlands dreven – 1950

(Door: “Driek”)

In de negentiende eeuw was het vooral de gegoede burger die met vakantie ging. Door de industrialisatie waren er lange werkdagen. Er waren slechte werkomstandigheden voor de arbeider en lage lonen. In de grote steden kwam men met veel moeite de week door. Ook de kinderen moesten werken om brood op de plank te krijgen. Vakanties zaten er voor de arbeider niet in.

In de 20e eeuw komt er langzaamaan verandering. Vooral de vakbonden maakten zich sterk voor het recht op vakantie. In 1911 krijgt de vakbond voor diamantbewerkers het voor elkaar om vakantiedagen voor hun leden te regelen. Het was eerst nog onbetaald, maar een jaar later krijgen de leden hun vakantie doorbetaald. Er was toen een strijd gaande door groepen die dezelfde rechten opeisten. Na de Tweede Wereldoorlog wordt het recht op vakantie in de wet vastgelegd. De inspanning van vroeger heeft dus zijn vruchten afgeworpen.

Het was nog in de jaren vijftig dat maar weinig mensen op vakantie gingen naar het buitenland. Van Benidorm hadden nog niet veel mensen gehoord. Spanje was nog een onontgonnen gebied. Nederlanders gingen toen nog in hun eigen land op vakantie. Je wist niet beter. Veel andere mogelijkheden waren er niet.

De Nederlandse burger ging op de fiets, met een tentje uit kamperen of naar kampeerboerderijen en jeugdherbergen. Tegen wind en regen in die soms dagenlang aanhield. Het was vaak koukleumen. Onwennig kroop je s’ avonds in je slaapzak, je was blij weer thuis te komen na een barre fietstocht.

Eind jaren vijftig waagde de Nederlander zich over de grenzen. De durfals die in het bezit waren van een motor met zijspan hadden de grenzen al overschreden. Mijn buren waren al met de motor in Joegoslavië en Spanje geweest, dat waren toen wereldreizigers. Je zag echtparen in leer gehuld, moeder de vrouw schilde in de zijspan onderweg naar Spanje een appeltje. Maar de gewone burgers gingen veilig met de bus van een reisbureau. Busreizen waren in de zestiger jaren erg gewild. Veel meer mogelijkheden waren er niet.

Toch waren wij in die jaren zestig veel gelukkiger. Ook toen heerste er een nijpende woningnood, maar er was nog geen invasie van vreemde volken die onze toen al schaarse woningen in beslag namen. Je hoorde geen Arabisch of andere vreemde talen spreken. Discriminatie kwam eigenlijk niet voor. Nederlanders waren nog onder elkaar. En dat was vaak al moeilijk genoeg.

Ik wens U allen nog een gezegende dag.

Door:
“Driek”
(voor www.ejbron.wordpress.com)