De islam – ruw en ongeschminkt, deel I

Veel auteurs, analytici, voordragers en publieke personen hebben me geïnspireerd, mensen, die zich allemaal zorgen maken over de ontwikkelingen in de wereld, volgens welke de islam steeds meer terrein wint, enerzijds door een hoog geboortecijfer en anderzijds door een massieve immigratie in de westerse wereld. Hieronder heb ik enkele van deze critici opgeschreven, samen met wat informatie over deze mensen, van wie ik enkele tamelijk goed ken. Ik hoop, dat ik ertoe kan bijdragen om met echte en verstandige informatie aan te tonen wat de islam in werkelijkheid is.

Voor u, de lezer, is het belangrijk – als u er echt in geïnteresseerd bent om de huidige ontwikkelingen te begrijpen – om bepaalde alinea´s, die u niet als neutrale informatie beschouwt, niet meteen te verwerpen. Ik heb geprobeerd de relevante teksten zoveel mogelijk, indien nodig, van een link te voorzien. En anders is er altijd nog Google!

Mensen, die mij geïnspireerd hebben:

Ibn Warraq, Ayaan Hirsi Ali, Wafa Sultan, Lars Hedegaard, Phyllis Chesler, Kai Sørlander, Nicolai Sennels, Rolf Slot-Henriksen, Sengül Güvercile, Fadime Sahindal, Karen Jespersen, Ralf Pittelkow, Mogens Camre, Winston Churchill, Tina Magaard, Karl Popper, Lars Vilks, Geert Wilders, Mark Steyn, Pat Condell, Aisha en vele anderen…

Hoe moet onze toekomst er uitzien?

Als we de islam willen begrijpen, dan is het belangrijk om ten eerste te begrijpen hoe we leven. Het is belangrijk, dat we beslissen hoe onze toekomst er uit moet zien.

In het Westen is er niemand, die ons dwingt om naar de kerk te gaan of als christen te leven – als we dit niet willen. We kunnen eten wat we willen, drinken wat we willen, naar muziek luisteren, een film bekijken die we leuk vinden en dit alles zonder problemen. Als we niet meer bij de christelijke gemeenschap willen horen, kunnen we dit hardop zeggen of we kunnen ons geordend terugtrekken en zullen als gevolg daarvan niet ´s nachts overvallen of bedreigd worden. Niemand gooit ons daarvoor in de gevangenis of martelt of doodt ons op een gruwelijke manier.

Bij de moslims is dat anders. In islamitische landen kunnen verschillende regels bestaan, afhankelijk van het feit hoe de koran en andere canonieke teksten begrepen en geïnterpreteerd worden, maar er zijn bepaalde dingen, die wreed en brutaal bestraft worden. Kritiek op Mohammed, de auteur van de koran, leidt in veel landen tot de doodstraf of in het gunstigste geval tot vele jaren gevangenisstraf. Een voorbeeld daarvan – vanuit de zienswijze van onze eigen cultuur – dat boven de normale waanzin uitstijgt, is het verhaal van een jonge man in Saoedi-Arabië, die het woestijnrijk in richting Maleisië verlaten en losjes zijn twijfels over de “profeet Mohammed” en zijn autoriteit getwitterd had. (Lees hier over Hamza Kashgari).

De positie van de religie in het leven van een mens

In de Verenigde Staten en in Noord-Europa werden we hoofdzakelijk door de Reformatie beïnvloed. De confrontatie met de rituelen van de katholieke kerk en de absolute aanspraak van de paus als afgezant van God op aarde vond plaats over een periode van enkele honderden jaren. De christenheid, die het fundament van de Noord-Europese cultuur heeft gevormd, is gebaseerd op de “zachtaardige God”, gesymboliseerd door Jezus en de daardoor aangenomen seculiere maatschappijordes.

Dit heeft er voor een aanzienlijk deel toe bijgedragen om onze individuele vrijheden te garanderen, die we nu nog steeds bezitten. Als mensen waarderen we het leven. Religie of geloof in spirituele zin, die geen groot deel van ons dagelijks leven in beslag neemt. Dit maakt het ons mogelijk om ook gevaarlijke dingen op deze wereld te ontdekken evenals hun mogelijkheden zonder enige beperking.

Daarentegen is de islam een totalitair theocratisch sociaal-politiek systeem zonder mogelijkheid om er uit te stappen!   

Moslims hebben deze mogelijkheid niet. Ze worden geboren in een totalitair systeem, dat hun hele leven omvat. De islam is geen religie zoals wat wij onder het begrip “religie” verstaan. Het is fundamenteel, dat wij begrijpen, dat de islam een politiek, sociaal en religieus systeem is, dat de details in alle aspecten van het leven reguleert.

Als een mens in de islam wordt geboren, dan heeft hij geen onafhankelijk leven. De de-individualisering begint al bij de geboorte en wordt in het verloop van het leven sterker door stammencultuur en sociale controle. In ons deel van de wereld kan men dit beter begrijpen als we dit gelijkstellen aan de cultuur van het nationaalsocialisme of van de “Stasi cultuur”, waarin de controle en vervolging van “ieder tegen ieder” plaatsvond. Deze methodes betaan om apostasie, de afvalligheid van het geloof, te verhinderen en ze komen overeen met de meeste methodes van de meeste ideologische systemen: Als een individu tegen deze wil vecht of weigert zich aan deze wil te onderwerpen, dan wordt hij ´s nachts overvallen, gearresteerd, gemarteld of zelfs gedood – en dat wordt hem allemaal aangedaan door zijn medemensen, die in een parallelwereld leven, waarin de familie [de stam] de meest beestachtige handelingen uitvoert, terwijl de autoriteiten beide ogen dichtdoen.

Als men een cultus wil verlaten, en zodanig moet men de islam nuchter beschouwen, dan heeft men hulp van buitenaf nodig.

De mythe dialoog

Moslims in de hele wereld hebben het vaak over dialoog tussen hen en de christenen of het Westen enz. Wat wij echter onder dialoog verstaan, in ons deel van de wereld, is iets heel anders. Wij geloven in een gesprek over iets, waarin we informatie krijgen of doorgeven. In de islam is de dialoog een werktuig, dat er hoofdzakelijk voor wordt gebruikt om eigen meningen door te drukken, of d.m.v. directe of door indirecte eisen.

We moeten enkele van deze “denkmodellen” onderzoeken om de zaak te doorzien als het tot de hierboven genoemde situatie komt. We zouden het niet als “waar” moeten aannemen als de moslims proberen hun spel met ons te spelen, wat volgens onze waarneming manipulatie en bedrog is. Het gaat om de islam, die een ideologie in zich bevat. Laten we het volgende aannemen: Men kan het niet met iedereen eens zijn over iets dat tegen de wil van Allah is of dat Allah als halal heeft verklaard. Dat betekent, dat een dialoog, die door mensen gemaakte overeenkomsten bevat, voor een moslim niet bindend is zoals deze voor ons bindend zou zijn.

Als er dan een dialoog met een “ongelovige” plaatsvindt, wordt deze in toenemende mate onduidelijk, want een ongelovige [niet-moslim] bevindt zich niet op hetzelfde juridische niveau als een moslim. Zo bekeken zou het mogelijk moeten zijn om te begrijpen waarom wij in ons deel van de wereld alleen maar zo´n gespannen relatie tot de aanhangers van de islam hebben! In werkelijkheid begrijpen wij hun dubbelzinnigheid niet. Wij begrijpen de wijze van motivering niet en daarom zullen we in een eeuwig conflict met de islam leven. Misschien zal het onderstaande grafische model een beetje behulpzaam kunnen zijn (om het te accepteren is een hele andere zaak).

De islam is nooit een “religie van de vrede” geweest

Om in toekomstige discussies over de islam een kans te hebben iets blijvends te bereiken, is het noodzakelijk om de grafiek hierboven te begrijpen. Ik heb geen hoop een duurzame vreedzame co-existentie te kunnen bereiken. In de 1400 jaar die de islam bestaat bestaan geen voorbeelden van een “duurzame vreedzame co-existentie”! Het meeste dat aan argumenten wordt aangehaald om deze bewering op te stellen kan men duidelijk als propaganda beschouwen of als anekdotes met het doel niet-islamitische argumenten te ontkrachten.

Onderzoekers, die de islam hebben onderzocht, zijn tot de conclusie gekomen, dat het verhaal over de islamitische tolerantie in elk opzicht moet worden afgewezen.

Het einde van het verhaal over de islamitische tolerantie is, dat een enorm groot deel van de islamitische geleerden dit tot in het kleinste detail afwijst.

Bron:

http://europenews.dk/de/node/53553

Vertaling: Liz

Bron oorspronkelijk artikel:

http://eticha.dk/news/islam-as-it-is-del-1/

Auteur: Hans Erling-Jensen

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron (www.ejbron.wordpress.com)

Over E.J. Bron

www.ejbron.wordpress.com
Dit bericht werd geplaatst in Islam. Bookmark de permalink .

10 reacties op De islam – ruw en ongeschminkt, deel I

  1. friki zegt:

    Je kunt het niet vaak genoeg herhalen

    Like

  2. M.A.L. Sion zegt:

    Sinds enkele dagen circuleert het volgende mailbericht op het net:
    DNA of God ?
    In de geschiedenis is er met betrekking tot allerlei onderwerpen van alles op schrift gesteld. Het een vroeg, het ander laat. Het meeste laat omdat het tamelijk lang heeft geduurd voordat de mensheid de kunst verstond om zaken op schrift te stellen. Sommige documenten zijn zeer oud maar deze documenten zijn piepjong gemeten naar de effectieve ouderdom van de aarde.

    Elk gegeven op medisch of technisch wetenschappelijk gebied dient men ook te bezien tegen de achtergrond van de tijd. Ook voor de religieuze geschriften geldt dat.

    Mozes was de eerste die zaken op schrift stelde die betrekking hebben op de huidige grote wereld-godsdiensten. De Pentateuch (de 5 eerste boeken van het Oude Testament) werd ruwweg zo’n 2700 jaar vóór de Koran geschreven. In onze tijd is het geschrijf van Mozes al ongeveer 4000 jaar geleden. Dat was de tijd dat men nog angstig in elke boom, elk meertje en elke overdrijvende wolk een geest of een god meende waar te nemen.

    Als we deze beide boekwerken bezien in het licht van de stand van de wetenschap tijdens het ontstaan dan kunnen we met enig nadenken tot de slotsom komen dat we aan beide geen al te grote waarde of betekenis toe moeten kennen.

    Ik zou graag het DNA stellen tegenover de veronderstelde macht van GOD. Ik wil graag met het laatste beginnen. God wordt ons zowel in de Bijbel als in de Koran voorgesteld als het aller-machtigste wezen dat ooit bestaan heeft. Deze gedachte is volkomen vals. Van dat aller-machtigste wezen zouden we beter werk mogen verwachten dan geleverd is.

    Het is jammer dat het onomwonden gezegd moet worden. Het is broddelwerk. Er gaan meer dan een miljoen zaadjes op weg om een eitje te bevruchten. Wat een verspilling. Dat mondt uit in een massa miskramen. Van wat er dan uiteindelijk doorheenkomt, gaat een groot deel verloren in de eerste levensjaren als gevolg van enorm hoge kindersterfte. Ook in de latere levensjaren is het kommer en kwel. Ziekte en gebreken, de verzorgings- en verpleeghuizen en de psychiatrische inrichtingen zitten boordevol. Tegen die vermeende God kunnen we met recht en rede zeggen: Wat een janboel.

    Evenals bij de mens is ook in de dierenwereld veel zo niet alles gericht op voortplanting. Als je eens bij de boer in de stal zou mogen kijken en in de archieven van landbouwscholen, resp. –universiteiten, zou je schrikken van wat er aan gedrochtelijks ter wereld komt. Van bomen en planten zou men verwachten dat die in een goede vorm opgroeien. In een bos zie je hoe alles er schots en scheef bijstaat en ze elkaar verdringen en verstikken. Als een God de macht zou hebben om niet alleen iets tot stand te brengen maar ook de macht zou hebben om onderhoud en ontwikkeling te besturen en te regelen, dan zouden we meer en beter mogen verwachten.

    In religieuze kringen wordt vaak opgemerkt om eens naar de schoonheid van de natuur te kijken om te ervaren hoe schoon Gods werk wel is. Ik zeg met dezelfde natuur in het vizier, kijk inderdaad eens naar de chaos om tot de slotsom dat er geen macht en intellect aan te pas is gekomen. Nee, er is niets Goddelijks in te ontdekken. Een zeer belangrijke misser in het concept van ‘Gods schepping’ is dat al het leven zich afspeelt op een systeem van tektonische platen, hetgeen met zich meebrengt dat we met grote regelmaat geplaagd worden met vulkaanuitbarstingen en aardbevingen. Aanvullend kan hierover gezegd worden dat het een wankele constructie is dat het gloeiend hete magma onder druk opgesloten zit in een ‘bal’ met een uiterst dunne schil. Al met al geen technisch hoogstandje van een alwetend en almachtig wezen.

    Als je nu de ogen open houdt en de grijze lobben, achter het voorhoofd flink hun werk laat doen, dan is het niet zo’n grote stap om te erkennen dat niet God aan de oorsprong van het leven staat maar het DNA. Elk wezentje, dier, insect, microbe of MENS, bestaat voor een heel groot deel uit DNA. Dat is het wonderlijke gegevensdragertje, dat net als de harde schijf van de computer, dat in miljardenvoud in het levende wezen voorkomt , alles overal in het lichaam regelt en stuurt en repareert naar het origineel enz.enz. en ook overdraagt naar de opvolgende schakel (mens of dier). Het is echter een uiterst gevoelig systeem dat heel vaak goed functioneert maar ook talloze malen in de fout gaat en iets voortbrengt, dat niet levensvatbaar is of een droevig gehandycapt leven oplevert. Met stamceltechniek, dat elementair gebaseerd is op de DNA-techniek, is men over enige tijd mogelijk in staat de geboortefouten te herstellen.

    En hoe ziet nu de start van dat DNA-functioneren eruit? Darwin heeft ons een heel eind in de juiste richting gestuurd. In een proces van miljoenen jaren heeft dit alles zich ontwikkeld, GEEVOLUEERD. Hoe? De geschiedenis van de aarde is af te lezen in het universum waar vergelijkbare processen waar te nemen zijn. Enorme gaswolken, die afkoelen tot een vloeibare massa, waarop zich een korst vormt. In en op die korst zijn de chemische elementen te vinden, waaronder ook de zuren waaruit zich de eerste cellen vormen die LEVEN. Zoals je bij bellen blazen ziet dat soms bellen samengaan en anderen zich delen, zo ontstaat er in een tijdsbestek van miljoenen jaren iets dat door samenklontering van cellen met verschillende samenstelling ook andere eigenschappen heeft. In het begin waren dat samenklonteringen op microscopische grootte, die echter langzaam uitgroeiden tot grotere vormen, waarin zich het ‘ordenende element’ DNA ontwikkelde. Men kan dan denken aan iets dat van molecuulformaat uitgroeide tot iets dat met het blote oog waarneembaar is.

    De veranderende omstandigheden in het veld, die aan levende wezens, andere eisen stelden, brachten geleidelijk veranderingen in de DNA-structuur, het ordenende element, dat bepaalde tot wat voor vorm dat samengeklonterde wezen uitgroeide. Het zich voorstellen van dit proces doet een beroep op uw voorstellingsvermogen als men zich bedenkt dat het ene klontertje niet verder komt dan een worm van enkele centimeters en het andere uiteindelijk tot een walvis van 30 meter lengte en een gewicht van duizenden kilo’s .

    Deze in simpele woorden geformuleerde EVOLUTIETHEORIE past naadloos in dit korte stukje om u er van te overtuigen dat alles wat met religie te maken heeft oorspronkelijk gebaseerd is op de afgoderij en fantasie, die gerelateerd is aan het toekennen van macht aan voorwerpen in de natuur, zoals bomen, rotsen, voorbij drijvende wolken enzovoort. Enkele duizenden jaren geleden ontwikkelden zich religievormen, die ‘goden’ bedachten die zowel menselijke eigenschappen hadden maar ook ‘bovenmenselijke’ krachten hadden om op aarde gebeurtenissen plaats te laten vinden.

    Het is prachtig hoe dit door goedwillende, intellectuele, maar in de verkeerde richting denkende mensen, omkranst is met kunstzinnige uitingen. Een groot deel van de expressie-, muziek- en zanggeschiedenis is er aan gewijd om het onware verhaal van de komst op aarde van Gods zoon te bejubelen en verder levend te houden. Kantates, koralen enz. Allemaal om eer te bewijzen aan die verzonnen God . Na dat verzinnen is het vele generaties lang als zoete koek geslikt. Het heeft deftige vormen gekregen. Eigenlijk werd het zo deftig dat er niet meer aan getwijfeld kon worden.

    Maar voor wie zijn ogen er niet voor wil sluiten is het nu te overzien. Niet een plotselinge schepping, door een goddelijk genie maar de haperende en stotterende evolutionaire DNA-ontwikkeling is de basis van ons bestaan.

    Al die duizenden kathedralen, kerken, moskeeën, kapelletjes, consistories enz., staan allemaal op drijfzand, waar al dat religieuze in zal verzinken. Laten we onszelf, respectievelijk elkaar helpen om dit onweerlegbaar gegeven (DNA) te koesteren en de wereld afhelpen van al die religies, die ons leven niet voorthelpen. Integendeel , een religie zoals de islam, is uit op de vernietiging van de mens. In ieder geval het uitroeien van die mens, die niet exact in het islamschema past. De profeet Mohammed, een ongelooflijk immoreel mens, heeft al het duistere uit zijn karakter en gedrag in de fantasieën gestopt, die na mondelinge overdracht aan zijn nakomelingen, uiteindelijk tot het liederlijke en criminele boekwerk is gevormd, dat thans het routeboek voor de islammassa moet zijn.

    Het is beschamend dat het gezamenlijke intellect ter wereld deze idioterie niet doorziet of zelfs niet wil doorzien en er een halt aan toe weet te roepen. De laatste decennia is het islamgeweld op onverklaarbare wijze enorm toegenomen. De bewijzen dat niet een Godheid maar het DNA aan de basis staat van ons bestaan zijn duidelijk aantoonbaar en voor iedereen begrijpelijk. Dan moeten we toch de moed opbrengen om tegen dominees, de paus en de talloze imams te zeggen dat ze beter op kunnen houden met sprookjes te vertellen en we gezamenlijk moeten gaan werken aan het aardse geluk van de MENS, wiens leven eindig is en GEEN vervolg zal krijgen na het uitblazen van de laatste adem.
    Th.M. van Baarle

    Zet je wel aan het denken. Sion

    Like

  3. Linsky zegt:

    De veda’s, met name de Rig Veda als belangrijkste werk,
    De Ramayana,
    Popol Vu,
    Mahabharata,
    Het Gilgames Epos, wat zelfs tot Soemerië is terug te voeren, etc,…
    zijn duizenden jaren ouder, dan alles waar de Bijbel uit bestaat.

    Like

  4. Linsky zegt:

    Naar mijn mening zijn trouwens alle Goden uit de klassieke boeken, buitenaardsen. Aliens die hier ver voor ons waren. Uiteindelijk hebben ze blijkbaar hun genen/DNA vermengd met dat van toen levende primaten, waaruit het menselijke ras is ontstaan.

    Vervolgens geloof ik dat de Christus, uit het Nieuwe Testament, de eerste mens was die in het openbaar wees op de autonome essentie van de mens zelf. Hij wilde m.i. juist af van elke God en afgoderij, door te wijzen op de Vader (Hoger Bewustzijn) binnenin ons zelf! Ergens zegt hij zelfs; ‘“U bent goden, zonen van de Allerhoogste, allemaal.” (Psalmen 82,6)

    Behoudens de geschiedenis die beschreven staat in alle oude klassieken zoals, de Veda’s, de Ramayana, Mahabaratha, het Gilgameh Epos, de Popol Vu, en de Edda etc., zijn ze als religieuze kennis of info-boeken volkomen waardeloos…. Om bovengenoemde reden.

    Wel zijn ze natuurlijk van het grootste belang om de echte geschiedenis te duiden. Het is niet voor niets dat dit niet op scholen wordt onderwezen en dat het establishment er het etiket, mythologie op plakt! Men is helemaal niet gebaat bij kennis onder het klootjesvolk. Geschiedvervalsing is trouwens een van de grote talenten van de heersende klasse!

    Dit alles neemt echter niet weg dat de mens door de tijden heen, bepaalde energieën heeft ontwikkeld en die met macht heeft bekleed. Dat dit door enorme massa’s een machtige ‘Gestalt’ is geworden mag evident zijn. Het een en ander is overigens ook door behavioristisch en psychologisch onderzoek aangetoond.

    En desondanks, heb ik eigenwijs als ik ben, een eigen Godsbeeld en wereldvisie ontwikkeld.
    Een God van vrijheid en vrede, die gedeeld wordt met elk welwillend mens!

    Tja, …misschien toch wel zwaar gestoord! 😦

    Like

  5. Misschien kunnen jullie eens uitleggen waarom een zogenaamde ‘joods-christelijke traditie’ verantwoordelijk wordt gehouden voor onze tolerante humanistische samenleving met gelijkberechtiging en scheiding van kerk en staat, want joods-christelijke heilige boeken staan hier eerder haaks op!

    Tijdens de Verlichting (van 1650 tot eind 18e eeuw) werd juist de almacht van religieuze wetten onderworpen aan vrijheid en onderzoekende rationaliteit (als reactie op het dogmatisme).
    Dus niet op een joods-christelijke traditie hoeft Nederland trots zijn maar op de liberale, vrijzinnige traditie, want die heeft er voor gezorgd dat er vrijheid is voor verschillende religies, maar ook voor mensen met een andere levensbeschouwing, en daardoor kunnen we ook elke religie, met inbegrip van de veroveringscultuur islam, bestoken met kritiek.

    Dus om dit aan de joodse- of christelijke godsdienst toe te schrijven is onterechte eer!

    Sterker: een “Joods Christelijke Islamitische” traditie was juist heel logisch gezien door ex-minister Ella Vogelaar, want dat staat namelijk lijnrecht tegenover de liberale traditie waar we onze vrijheid aan danken.

    Verplichte religies waar je wordt vermoord als je zegt dat het niet waar is of waar je nooit meer vanaf mag, zijn onverenigbaar met godsdienstvrijheid. Niet alleen de islam is, behalve veroveringsideologie, om die reden eveneens een onwettige godsdienst, maar dat geldt ook voor het jodendom. Want allebei vinden deze dwangsystemen dat ze van Allah of Jaweh kleine jongetjes met een mes in hun piemel moeten snijden om ze te brandmerken.

    En neem al die bemoeizucht in andermans privé-sfeer qua leven en dood door christenen (abortus, euthanasie, verbieden van stamcelselectie om erfelijke ziektes te voorkomen, beleving van sexualiteit), dat is potentieel de zucht naar theocratie.

    Stenigen van zondaars is niet uitgevonden door de profeet Mohammed, maar door de islam overgenomen van de joden uit het Oude Testament.

    En de joden zelf wachten nog steeds op de messias, die dan natuurlijk volgens joods-christelijk recept homo’s verkettert, vrouwen weer verplicht tot hun recht op de aanrecht, en de hogepriester tot president benoemt.

    Vanwaar dan toch die papegaaien-nakakelziekte over een joods-christelijke humanistische traditie?

    Als je ze de vrije hand liet maakten joods-christelijke machthebbers van nature weer een theocratisch patriarchaat, zoals dat ook zwart op wit staat aangegeven in de staturen van de SGP en de Christen Unie.

    Dankzij een proces van eeuwen hebben de joods-christelijke dictators hun dwingelandij op moeten geven, zijn nu gemuilkorfd door de democratie, maar de humanist Spinoza (1632-1677) werd in zijn tijd nog bedreigd en zijn geestverwanten vervolgd en in de kerker geplaatst vanwege hun filosofie over God.

    Spreek dus niet van “joods-christelijk humanistisch”, want dat is een contradictio in terminis!

    de Generaal P.Pardon

    Like

  6. Richard zegt:

    Volgens Midas Dekkers is godsdienst gewoon een foutje in de geest van de mens. En mensen die zich niet druk maken om de islam kunnen gewoon niet geloven dat een religie zo kwaadaardig is. Zo’n lakonieke kennis van mij kocht en las de koran om mij later te bekennen: het staat er écht! Dát is het probleem, geen weldenkend mens zal geweld en ultime stupiditeit verwachten in religie. Dat heeft ook te maken met hoe wij de wereld zien.

    Like

  7. louis-portugal zegt:

    Richard psies zo is het. Dat heeft ook te maken met hoe de wereld willen zien.

    Like

  8. Pingback: Islam - Sådan som det virkeligt er!

  9. Pingback: De islam – ruw en ongeschminkt, deel II | E.J. Bron

  10. Pingback: De islam – ruw en ongeschminkt, deel II - Artikel7

Plaats een reactie