Europa´s toekomst: Nationale staten of Europese Unie?

Twee jaar geleden zei bondskanselier Angela Merkel: “Als de euro mislukt, mislukt Europa”. Zo´n uitspraak is geen vaststelling van een feit. Hier wordt veelmeer een bedoeling geformuleerd. Dat betekent, het is Merkels bedoeling en haar vaste besluit om de euro te behouden, wat er ook gebeurt. Maar waar tragisch genoeg een einde aan zou kunnen komen, is het besef, dat Europa uit verschillende naties bestaat, die het niet eens kunnen worden over de oplossing voor de actuele crisis. In plaats van eenheid zien we splitsing. De Europese Unie is een fictie. Juist nu zijn het Duitse noorden en het mediterrane zuiden gespleten in de kwestie van de staatsschulden.

In een artikel in de New York Times van vorig jaar september spotte de redacteur van “Die Zeit” Josef Joffe over Karl Marx´ fixatie op de economie, door de voorrang van de cultuur boven de economie te benadrukken: “It´s the culture, stupid!” Volgens Joffe zouden “de PIIGS – Portugal, Ierland, Italië, Griekenland en Spanje – nooit in de Europese munteenheid opgenomen hebben mogen worden”. Wat hebben de PIIGS namelijk ook gemeen met het “duistere, gedisciplineerde Duitsland”? Volgens Joffe is Europa geen eenheid. In het noorden vinden we protestanten (in ieder geval waren ze het ooit), in het zuiden vinden we katholieken (in ieder geval waren ze het ooit). En nu krijgen we de consequenties van de Europese Unie geserveerd.

De mensen zullen zeggen, dat de euro levensvatbaar zou zijn, dat de Europese binnenmarkt van levensbelang zou zijn. Desondanks is het bankroet van Griekenland een kwestie van logica. Het is ook een kwestie van logica dat Griekenland de eurozone zal verlaten. De rest van europa wil dat Griekenland in de euro blijft, maar de definitieve beslissing ligt bij Griekenland. Zoals men ziet, bezit de Europese Unie geen soevereiniteit. Dat is de sleutel in deze zaak. De soevereiniteit ligt bij Griekenland. En als Spanje aan de beurt komt en daarna Italië, dan zal de logica van het bankroet zich herhalen. De logica van het uittreden uit de euro zal zich herhalen. Zonder twijfel is men alom wanhopig. De euro valt en een globale economische recessie hangt in de lucht. Soevereiniteit is de sleutel tot deze crisis. Een natie kan voor zichzelf beslissen.

Ik vroeg aan een vriend uit Duitsland of hij mij de situatie vanuit zijn oogpunt zou kunnen uitleggen. Mijn vriend antwoordde: “Ik heb geen idee welk financieel bedrog onze socialistische politici als volgende zullen proberen, maar ik weet zeker dat de poging zal mislukken, net zoals al hun goochelaarstrucs tot nu toe mislukt zijn. Ik sprak met enkele financiële experts en luisterde naar hun meningen, maar ik weet nog steeds niet of het zal eindigen in een hyperinflatie of in een geldhervorming. Maar allemaal zijn ze het er over eens, dat onze politici niet één van de fundamentele problemen opgelost hebben.”  Het crisismanagement, zei hij, zou de ineenstorting alleen maar uitstellen en ervoor zorgen dat deze nog erger zal zijn. “Ik denk, dat het resultaat van deze politiek onlusten, opstanden en burgeroorlogachtige toestanden zullen zijn”, zei hij.

Europa is niet alleen verdeeld tussen schuldeisers en schuldenaren. Wat te denken van de islamitische immigranten tegenover de autochtone Europeanen, de linksen en de rechtsen, de Fransen en de Duitsers? O ja, dat zijn allemaal partners en vrienden – net zoals in 1914 en 1939. De huidige eenheid van Europa is van economische en niet van politieke aard. Men kan Europa´s jongste welvaart beschouwen als een soort kit, die ideologische en etnische tegenstellingen overbrugt. Maar zodra de welvaart verdwijnt, ontstaat de voedingsbodem voor tweespalt. Dan ontstaat de voedingsbodem voor het sterker worden van nationale soevereiniteit. Natuurlijk hangt in zo´n situatie alles van de leiding af. Ik vroeg mijn Duitse vriend naar zijn mening over Angela Merkel. Hoe denkt hij over haar?

Hij antwoordde: “Ik schaam me ervoor om te moeten toegeven dat ik enkele jaren geleden, toen zij kanselierskandidaat van de CDU was, op haar gestemd te hebben, gewoon omdat ik Poetins persoonlijke vriend Gerhard Schröder niet meer als kanselier van mijn land wilde hebben. Van de andere kant, nog een ambtsperiode voor Schröder zou niet slechter voor het land geweest kunnen zijn dan Merkel. Kortom: Ze was en is een slechte kanselier.”  En precies deze mening zou in Duitsland terrein kunnen winnen. Volgens “Spiegel-Online” is Merkel haar Triple-A status op de populariteitsschaal kwijtgeraakt. En men zegt, dat haar bezuinigingspolitiek en haar “nieuwe hardheid”  over het algemeen niet goed overkomen bij de Europeanen. Veel Duitsers vinden haar strengheid echter nog altijd juist. “Ze laat zich door niets stoppen”, zegt een voorbijganger in een interview van de “Deutsche Welle”:

 

Van de Duitse kanselier, van wie gezegd wordt dat zij hele sterke zenuwen heeft, hangt veel af. “Ik ben in begrotingskwesties voor serieusheid”, zegt Hollande. Maar niemand weet precies wat dat moet betekenen. Enkelen waarschuwen dat hij een inflatoire politiek zal inslaan – om daarmee bezuinigingsmaatregelen te vermijden. Men zou kunnen vermoeden dat Hollandes politiek de kant van inflatie uitgaat, terwijl Merkels politiek richting deflatie wijst. Wat betekent dat voor de waarschijnlijkheid van een compromis tussen deze beide kanten? “We hebben niet een president van de Europese Unie genaamd mevrouw Merkel gekozen, die over het lot van anderen beslist”, zei de woordvoerder van de Franse socialisten, Benoit Hamon.

Daarbij blijft het: De soevereiniteit is van de naties en de Europese Unie is geen natie. De oplossing van de Europese economische crisis is voorbehouden aan de naties, niet aan de unie van de naties. De euro is geen nationale munt. Als zodanig staat hij op het punt om onder druk te komen. Griekenland zal waarschijnlijk de eerste uitdaging vormen. Andere zullen volgen. De nationale staten van Europa zullen zich nooit opofferen voor de euro of de EU. Wat wij nu zien in Europa, is de bevestiging van een oude wijsheid. De nationale staat is veel sterker en effectiever dan het bloedarme gestel van internationalistische dromers.

Bron:

http://tinyurl.com/ccb6yoc

Auteur: Jeff Nyquist

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)