Slaven in Saoedi-Arabië

Vrouwelijke huishoudelijke hulpen worden in Saoedi-Arabië vaak mishandeld en als slaven uitgebuit. Hun werkgevers worden daarvoor zelden of nooit bestraft.

De huishoudelijke hulp Maria Estramo moest 20 uur per dag werken, zeven dagen in de week. Haar wekgever schold haar uit voor “hond” en “stuk stront”, sloeg haar enkele malen in haar gezicht en dreigde met uitzetting als ze hierover een klacht zou indienen. “De familie behandelde me als een slavin”, zegt de 33-jarige. Klinkt dat niet bekend? Het is het verhaal van een Filippijnse huishoudelijke hulp, die 14 maanden in een Saoedische huishouding heeft gewerkt in Riyad. In de overgrote meerderheid van de gevallen in Saoedi-Arabië worden de werkgevers, die hun huishoudelijke hulpen gekweld en geslagen zouden hebben, hiervoor niet bestraft.

In naar schatting negen van de tien Saoedi-Arabische huishoudingen werken huishoudelijke hulpen, die meestal uit Indonesië, de Filippijnen en Sri Lanka komen. In veel gevallen doen de arbeidsomstandigheden herinneren aan moderne slavernij. Ze werken de hele dag, hebben geen vrije dagen, en dat voor omgerekend € 140,- in de maand. Velen worden helemaal niet betaald, vaak jarenlang niet. In de twee Engelstalige kranten in Saoedi-Arabië, die vooral door Aziatische gastarbeiders worden gelezen, staan bijna iedere week gruwelijke verhalen van huishoudelijke hulpen, die veel verdergaan dan slechte arbeidsomstandigheden. In juni werd een huishoudelijke hulp uit Sri Lanka bevrijd uit een huishouding in het zuidwestelijke Jizan. Ze was 13 jaar lang zonder betaling door haar werkgever vastgehouden. Al in februari was het geval van een vrouw uit Sri Lanka bekend geworden, die 17 jaar lang als slavin werd gehouden. Toen ze gered werd, was ze haar moedertaal vergeten en “gedroeg ze zich als een robot”, schreef een krant.

Druk van de internationale pers

“Dagelijks horen we van zes tot tien gevallen, waarin huishoudelijke hulpen beweren seksueel misbruikt of geslagen te zijn”, zegt John Monterona van Migrante Middle East, een lobbygroep van Filippijnse gastarbeiders. “Helaas echter”, aldus Monterona, “worden de Saoedische autoriteiten pas actief als de internationale pers de gevallen oppakt.” Zelfs dan zouden de resultaten vaak schrikbarend zijn. Monterona haalt het geval aan van de Filippijnse huishoudelijke hulp Romelyn Eroy-Ibañez, waarover de Engelstalige kranten in de herfst van 2010 berichtten. Ze werd met meerdere steekwonden in de rug en het bovenlichaam in de keuken van haar werkgever in Dammam gevonden. Bovendien waren haar mond en armen weggevreten door zwavelzuur. De Saoedische politie noteerde de zaak echter als zelfmoord. Het geval van de Indonesische huishoudelijke hulp Sumiati Bint Salan Mustapa kreeg internationale bekendheid. Toen de 23-jarige in november 2010 door haar werkgeefster bewusteloos een ziekenhuis in Medina werd binnengebracht, had ze wonden over haar hele lichaam en was haar bovenlip gedeeltelijk weggeknipt, blijkbaar met een schaar. Ze had zware brandwonden aan haar hoofd, in haar gezicht en op haar lichaam, vermoedelijk aangebracht met een strijkbout. Haar ribben en vingers waren gebroken, haar benen bijna verlamd.

Drie jaar gevangenisstraf voor mensenhandel

De 53-jarige werkgeefster beweerde, dat de huismeisje zichzelf de wonden zou hebben toegebracht. Na een schreeuw van verontwaardiging in de internationale pers werd de werkgeefster echter tot drie jaar gevangenisstraf veroordeeld – vanwege mensenhandel. De regering van Indonesië bekritiseerde het vonnis als veel te mild en tekende beroep aan. In maart sprak het hof van beroep de werkgeefster echter vrij. Volgens een mediabericht, omdat de eerste rechtbank geen eed bij het dienstmeisje zou hebben afgenomen. Volgens een ander bericht, omdat de rechtbank niet het vonnis zou hebben afgewacht in het parallel aan de zaak verlopende civiele proces. De regering van Indonesië tekende opnieuw beroep aan, maar de advocaat van de werkgeefster maakte na de vrijspraak bekend, dat zijn cliënte nu een schadevergoeding van omgerekend 6 miljoen euro zou willen. Zowel de Indonesische als de Filippijnse regering onderhandelen op dit moment met Saoedi-Arabië over betere arbeidsomstandigheden voor huishoudelijk personeel. Ze eisen een minimumloon van $ 400,- en dat Saoedische families moeten kunnen bewijzen, dat zij zich huishoudelijk personeel kunnen permitteren.

Bron:

http://koptisch.wordpress.com/2011/09/26/sklaven-in-saudi-arabien/

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron (www.ejbron.wordpress.com)

(Bovenstaand artikel geeft niet per se de mening van de vertaler weer. Dit geldt overigens eveneens voor alle andere vertalingen van E.J. Bron)

E.J. Bron is ook te volgen via Twitter