Westerse beschaving staat voor de grote test: Burgers! Genees uw samenleving of val over de rand van de klif

De huidige politieke crisis in Europa, en ook in Amerika, is helemaal niet moeilijk te begrijpen. Stelt u zich het volgende voor: Een samenleving is niet oneindig kneedbaar. Als men een elastiekje ver genoeg uitrekt, dan springt het met kracht terug of het breekt stuk. Westerse democratieën hebben de laatste 60 jaar goed gefunctioneerd. Ze zijn opvallend welvarend en ze zijn opvallend rustig. Ze versloeg de communistische uitdaging. In zekere zin – en hier sluit ik de Verenigde Staten bij in – zijn ze slachtoffers van ditzelfde succes.

Uit rationeel eigenbelang, de werkelijkheid van de kiezersgunst en een sterk gevoel van rechtvaardigheid – misleid of anderszins – is de betaling van bonussen en uitkeringen steeds verder toegenomen. Men kan – zoals mijn grootmoeder placht te zeggen – als een dronken zeeman met geld smijten, tot er geen geld meer is.

De zelfopgelegde lasten hebben hun grens bereikt, en ook al overschreden, van wat deze samenleving nog kan financieren. Dit probleem werd, natuurlijk, benadrukt door een economische recessie, maar het is niet het gevolg van een algemene krimp in de productie en het zakenleven. De dingen zijn verergerd door het feit dat de meeste regeringen die aan de macht zijn, geprobeerd hebben oud beleid toe te passen op wat in eerste instantie de samenleving ziek heeft gemaakt. De situatie is te vergelijken met de medische praktijk van eeuwen geleden, waarin een reeds zieke patiënt door bloedzuigers bloed werd afgenomen. Vaak met de dood tot gevolg.

Die regeringen, die ondergedompeld zijn in het equivalent van het ‘oude denken’ van de USSR, hebben slechts drie alternatieven:

– Ontken alles wat er nu gebeurt. Elke cent die wordt uitgegeven is absoluut noodzakelijk om hongersnood te voorkomen, dat vrouwen op hun dertigste omvallen, dat de wereld opwarmt als een waterkoker en, kortom, te voorkomen dat de mensheid massaal wordt uitgeroeid.

– Zelfverdediging. Zeg tegen iedereen die de werkelijkheid onder ogen wil zien dat hij een nazi, een vrouwenhater of een racist is met een bord voor z’n kop.

– Gebruik een zondebok. Als alleen de belastingen worden verhoogd voor rijke, hebzuchtige mensen, dan kan het feest onafgebroken doorgaan.

Natuurlijk probeer ik grappig te zijn, maar als alle afgevallen bladeren zijn weg geharkt, is de lijst vrij nauwkeurig.

Maar hoe zit het met regeringen of opposities die verantwoordelijkheid wilden dragen door uitgaven te beperken, door reorganisatie of het verlagen van de uitkeringen, door te snijden in het eigen salaris tot een niveau dat nog draagbaar is?

Nou, dat is een zware strijd, zoals we net in Griekenland hebben kunnen zien. Mensen willen niet horen dat er iets moet worden opgeofferd, vooral wanneer ze vermoeden dat de elite dat niet zal doen en het is diezelfde elite die verantwoordelijk is voor de rommel en de troep.

Op die manier kunnen ze ‘gemakkelijk’ gemanipuleerd worden om op die mensen te stemmen die zeggen, dat ze moeten eten, drinken en vrolijk zijn, met een minimale belasting voor miljardairs en miljonairs die de cateraar wel zullen betalen.

Als men stemmen kan kopen of importeren om zich van de verkiezingsoverwinning te verzekeren, helpt dat ook.

Is de regering van Frankrijk nu bezig de immigratie te beperken, vecht zij tegen islamisering, is zij bezig te bezuinigen op vakanties, met het verhogen van de pensioensgerechtigde leeftijd en de lengte van de werkweek? Dat valt te betwijfelen.

Dit is het moment dat de democratie een rol gaat spelen. Het is aan de kiezers om te bepalen of het de muziek van de violist wil betalen of om bankroet te gaan. Kan hen duidelijk gemaakt worden, met  media die geen flauw benul hebben en een fantasiedronken intellectuele klasse, wat er op het spel staat en wat er gedaan moet worden? Die vraag kan in november (na de presidentsverkiezing) opnieuw worden gesteld.

Iets heel erg belangrijks moet in dit verband ook worden duidelijk gemaakt: Politieke standpunten en oplossingen zijn niet eeuwig geldend. Ik zou willen zeggen dat het liberalisme (en een dosis sociaaldemocratie) de beste oplossing was voor de problemen van het Westen rond 1900. Maar het is niet langer 1900. Er hebben zich grote sociale veranderingen voorgedaan, randgroepen hebben gelijke rechten gekregen.  De balans is verschoven en die werkelijkheid moet het uitgangspunt zijn bij het aanpakken van de huidige situatie.

Is het voorstelbaar, dat een overheid die gedurende vele decennia gestaag is gegroeid, te groot is geworden? Is het denkbaar, dat de duizenden regels die door de overheid zijn opgelegd een te zware last zijn geworden? Is in de reële wereld de last van ambtenarensalarissen en overheidspensioenen te zwaar geworden? Zou het waar zijn, dat als je de wereld blijft verdelen in elkaar bestrijdende groepen, ze uiteindelijk oorlog tegen elkaar gaan voeren?

Of is het allemaal de fantasie van een reactionair, een slecht mens, met een vrouwen hatende, racistische mentaliteit, die moet worden verworpen door ieder beschaafd wezen?

Democratie is gebaseerd op het idee dat de gemiddelde burger verstandig genoeg is om te begrijpen wat zijn maatschappij of land moet doen om te overleven, het beter te doen of minimaal het goed te doen. We zullen nu gaan ervaren of dat idee, die stelling, juist is.

Bron:

http://pjmedia.com/barryrubin/2012/05/09/western-civilization-faces-the-big-test-citizens-heal-your-societies-or-go-over-the-cliff/

Auteur: Barry Rubin

Vertaald uit het Engels door:

vederso (voor https://ejbron.wordpress.com/)