“Islamofobie? Een grap!”

Ze kreeg net de Axel-Springer-Ereprijs voor haar moed: Een gesprek met de islamcritica Ayaan Hirsi Ali.

Donderdagavond kreeg de islamcritica en publiciste Ayaan Hirsi Ali de Vrijheidsprijs van uitgeverij Axel Springer, die aan haar werd overhandigd door uitgeefster Friede Springer in Berlijn; de prijsuitreiking vond plaats in het kader van de Axel-Springer-prijs, de belangrijkste onderscheiding voor jonge journalisten in het Duitstalige gebied. Hirsi Ali, wiens familie haar genitaal liet verminken en haar gedwongen wilde uithuwelijken, was ooit uit Somalië gevlucht en had in Nederland niet alleen asiel gevonden, maar ook een thuis. Als parlementsafgevaardigde bekritiseerde zij de lakse omgang van de politiek met integratieonwillige onwillige moslims en ze werd bedreigd met moord. De stemming keerde zich tegen haar, omdat men haar verweet bij de eigen asielinformatie gesjoemeld te hebben. In 2006 ging ze naar Amerika naar het conservatieve Free Enterprise Institute. De zo fragiele als onverschrokken vrouw is getrouwd met de Britse historicus Niall Ferguson. Hij bracht haar kort voor de prijsuitreiking haar zwarte korte jurk en schoenen met hoge hakken. Ze lachte en zei: “Thank you, darling sweet”. Dat doet denken aan Leonard Cohen´s “She called it love, I called it service”.

Die Welt:

Ik heb zojuist opnieuw het “Manifest van de 12” gelezen, waarin u in 2006 samen met Bernard-Henri Lévy, Salaman Rushdie en Irshad Manji het islamisme het nieuwe totalitarisme noemde. En nu?

Ayaan Hirsi Ali:

De islamisten nemen de macht over in het Midden-Oosten, dat is er veranderd! Het is heel treurig dat zij de verkiezingen in Tunesië en Egypte gewonnen hebben, dat zij Libië controleren. Het slechte nieuw krijgt men snel bij elkaar, en het goede? Desondanks: Mensen zijn opgestaan tegen de dictators. Weliswaar kiezen zij de islamisten, maar het is hun keuze, zij moeten met de gevolgen daarvan leven en ze kunnen niet meer de Joden of Amerika tot zondebok maken. Zij alleen hebben zich dat op de hals gehaald.

Die Welt:

U hebt in Nederland een modern sprookje beleefd, van asielzoekster tot parlementsafgevaardigde. En daarna een diepe val. Was u te radicaal, te inspannend?

Ayaan Hirsi Ali:

Mijn leven is zeer zeker geen sprookje geweest. In 2001, na de 11^e september, werd ook de waarneming van multiculti in Nederland doorbroken. Destijds vroeg men mij waarom ik als moslima, die pas tien jaar in het land was, meer geassimileerd leek dan veel andere moslims zelfs na twee generaties. Daarop wilde ik niet alleen een intellectueel antwoord geven, maar mijn identiteit zat erin verweven. Daaruit is de rest van het verhaal te verklaren. Tegenwoordig leid ik een rustig leven en heb mijn privésfeer.

Die Welt:

Integratie is en blijft een krachtproef. Staan de zaken er nu beter voor?

Ayaan Hirsi Ali:

Beide zijden, de immigratiesamenleving en de migrant, hebben een compleet verschillend beeld over hoe de samenleving eruit moet zien en wat daartoe de eigen bijdrage is. Al te lang hebben de immigratiesamenlevingen de nieuwkomers in het geloof gelaten dat een sociale uitkering in orde zou zijn, de eigen cultuur en religie ook. En daarna draait men opeens de hele zaak om en zegt: Het spijt ons. Niet zo. Jullie moeten er wel iets voor doen. Dat leidt tot verwarring en zo komt het, dat islamistische groeperingen die eenvoudige migranten toefluisteren: niet integreren, dat zijn ongelovigen! Alles wordt luider, opgewondener, uiteraard ook aan de kant van de rechtse populisten, die helemaal geen immigranten willen. Maar zou men vanwege hen geen problemen mogen benoemen? Het zwijgen is in ieder geval doorbroken. Ik hoop, dat er nu eindelijk meer openheid heerst en echte integratie mogelijk is.

Die Welt:

Om hoop uit uw mond te vernemen is heel mooi.

Ayaan Hirsi Ali:

Multiculturalisme in deze vorm van wegkijken heeft niet gefunctioneerd. Angela Merkel en vele andere staatslieden in Europa hebben dat herkend. Dat is goed.

Die Welt:

U hebt altijd uw recht verdedigd om te provoceren, ook om te kwetsen. Zijn er grenzen?

Ayaan Hirsi Ali:

Jazeker. Als men oproept tot geweld. Doe ik dat? Ik ben een vrouw van mijn woord, ik wil leven, niet sterven. Niet echter de Jihadisten, zij gaan je te lijf, zij willen de geest, die vrij denkt, lichamelijk vernietigen. De vrije rede is een kostbaar goed. In Europa heeft men zich ermee beziggehouden en er bestaan duidelijke grenzen in grondwetten. Meer beperkingen zijn niet nodig.

Die Welt:

Wat zegt u, als men u een islamofoob noemt, een fundamentaliste van de Verlichting?

Ayaan Hirsi Ali:

Dat werkt me gewoon op de zenuwen. Ik kan alleen maar zeggen: Verlichting kan nooit fundamentalistisch zijn. Haar  kern is kritisch denken en dat is dynamisch. Ik vraag na wat jij denkt en jij doet hetzelfde. En nu naar de islamofobie, de grootste onzin van onze tijd! Die bestaat niet. Er bestaat misschien christofobie, want Christenen worden wereldwijd vervolgd. Maar islamofobie? Een pr-grap van de islamisten in het Westen om de samenlevingen schuldgevoelens te geven. Islam wordt psychologisch op hetzelfde niveau geplaatst als volk of seksuele oriëntering. Paradox: Een religie zoals de islam, kwezelachtig tegen vrouwen, ongelovigen, homoseksuelen, stileert zichzelf tot slachtoffer!

Die Welt

Wat u betreft is het multiculturalisme mislukt. Hoe zou een beter samenleven eruit moeten zien of denkt u dat vooral moslims niet tot integratie in staat zouden zijn=

Ayaan Hirsi Ali:

Veel moslims zijn inderdaad geïntegreerd, dat is goed nieuws. Maar niet de meerderheid, anders zouden we hier niet zitten. Er zullen vanwege de omwentelingen in Noord-Afrika nog meer moslims komen. Gaat u maar naar Lampedusa, dat is een eiland van vluchtelingen geworden, die naar Europa willen. Hier moeten we iets aan doen: Alleen wie een eed aflegt, zoals die in Amerika, onze waarden te accepteren, dus de vrijheid van het individu en de gelijkheid van man en vrouw, het respect voor het eigendom, onze westerse minimale morele eisen, alleen zij mogen hier komen. En diegenen, die hier al zijn: Een afwijzing van de politieke islam evenals van culturele praktijken, die andere individuen schade kunnen toevoegen. Ik bedoel gedwongen besnijdenissen, gedwongen huwelijken, “eermoord”. Dat voegt individuen schade toe.

Die Welt:

Heeft Amerika u speelruimte gegeven die u in Europa niet kende?

Ayaan Hirsi Ali:

In Nederland bereikte ik op een punt, waarop niemand meer naast mij wilde wonen. Zelfs de buren gingen naar de rechtbank, omdat zij vanwege mijn persoonsbescherming de waarde van hun onroerend goed zagen dalen. Vreselijk!

Die Welt:

In 2005 koos “Time Magazine” u tot de 100 meest invloedrijke persoonlijkheden ter wereld. In 2006 was u de Europese vrouw van het jaar. Het is rustiger rondom u geworden.

Ayaan Hirsi Ali:

Hoe wordt invloed gemeten? Vaak schrijf ik artikelen, die een grote weerklank vinden. Dat vind ik voldoende. De vrijheid om mezelf uit te drukken, zonder daarbij met partijpolitiek rekening te hoeven houden, prikkels geven.

Die Welt:

Was de oorlog tegen het terrorisme voor niets? Irak, Afghanistan, Pakistan – vergeefse moeite?

Ayaan Hirsi Ali:

Nee, in ieder geval waren er verkiezingen in Irak en in Afghanistan. Er waait een zuchtje democratie door deze landen. Ik vind het desondanks jammer, dat de Amerikanen vertrekken, vooral uit Afghanistan. Ze hebben de verkeerde oorlog gevoerd en de oorlog van de ideologie van de islam en van Al Qaida niet beantwoord. Het Westen zegt nog steeds dat de islam een religie van de vrede zou zijn en niets te maken zou hebben met geweld. Dat kan echter niet.

Die Welt:

Wat heeft uw vrijheidsdrang te midden van een traditionele familie opgewekt: Kinderboeken van de Britse Enid Blyton? Moeders en grootmoeders konden niet lezen.

Ayaan Hirsi Ali:

Mijn wereld ging open door lezen. Ik geloof er rotsvast in, dat vooral voor meisjes lezen en schrijven de eerste stappen naar emancipatie zijn. Men transcendeert de armoede.

Die Welt:

Waarom zijn mensen, die in het Westen studeren en met diens waarden in aanraking komen, zo verstard? Ik denk aan Pol Pot, die in Parijs studeerde, Assad geneeskunde in Londen.

Ayaan Hirsi Ali:

Welke opvoeding? Ze krijgen een opleiding in economie, ingenieurswetenschappen, natuurkunde, maar niet in humaniteit en vrijheid van het individu. Dat begrijpen ze niet.

Die Welt:

U beleef iets, wat uw leven meer zou kunnen veranderen dan wat dan ook: U bent met over de 40 jaar moeder geworden.

Ayaan Hirsi Ali:

Als je moeder wordt, moet je zorgen voor een ander hulpeloos levend wezen. Ik ben enerzijds gelukkig en ongelooflijk moe.

Die Welt:

Uw man, de historicus Niall Ferguson, is er trots op om met een feministe samen te zijn. Dat zegt ook niet iedere man.

Ayaan Hirsi Ali:

Heeft hij dat gezegd? Dat vind ik fijn.

Die Welt:

De “Arabische Lente” verbleekt. Welk islamitisch land zal het eerst democratisering en modernisering lukken?

Ayaan Hirsi Ali:

Enkele landen worden getest. Iran is gek genoeg niet alleen land, dat met zijn atoompoker een wereldoorlog zou kunnen veroorzaken, maar ook een land van de hoop. De samenleving wil de moellahs kwijt. Ze zijn ze zat. Sharia en alles. Dus blijkt toch, dat de menselijke ervaring het machtigste leermechanisme is.

Die Welt:

In uw laatste boek hebt u een brief aan uw ongeboren dochter gepubliceerd. Nu is het een jongen geworden. Hij heet Thomas. Naar wie is hij genoemd? Jefferson? Van Aquino?

Ayaan Hirsi Ali:

Ik voel me vereerd dat u deze grote namen noemt. Maar hij is gewoon vernoemd naar Nial´s grootvader van moederskant. Hij stimuleerde zijn kleinkinderen, hij inspireerde hen om te gaan lezen, om van woorden te houden, om de historie te doorgronden.

Die Welt:

U wilt geen voorbeeld zijn,. U zegt echter, dat men “aan een boom zou moeten schudden”. Wat is eruit gevallen?

Ayaan Hirsi Ali:

Domheid.

Bron:

http://www.welt.de/print/die_welt/kultur/article106294669/Islamophobie-Ein-Gag.html

Interview: Andrea Seibel

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron (http://ej.bron.wordpress.com)