Van Rossem van GeenStijl is te dom om antisemiet te zijn

(Door: Martien Pennings)

Van Rossem van GeenStijl is een postmoderne antisemiet. Dat is iemand die zelfs te stompzinnig is om een beredeneerde Jodenhater te zijn, maar wel gewoon meedoet met de meest trendy vorm van antisemitisme. Dat moet als je voor GeenStijl schrijft, want het gaat tenslotte om de reclame-inkomsten en dan kan je in deze tijden niet pro-Israël zijn. Ook de GeenStijlers houden de peilingen in de gaten, net als de PvdA en de “paarse broeken”.  Het zijn, met al hun avant-garde maniertjes en quasi-rebelsigheid, kleinburgertjes die achterkanten van advertenties volschrijven, net als in de goede oude dode-boom-media-dagen.

De nieuwe mode van het postmoderne antisemitisme, die toch óók al gauw weer 40 jaar heerst , namelijk  sinds de oliechantagecrisis van 1973, toen we Israël verkochten voor olie, wordt door Bernard –Henri Lévy aldus onder woorden gebracht:

“De uitdaging die we onder ogen moeten zien is de nieuwe gedaante van het oude antisemitisme, een nieuw systeem van legitimiteit om antisemitisme tot uitdrukking te brengen, dat de haat tegen Israël en het antizionisme als kernpunt heeft.”

Deze vertegenwoordiger Van Rossem van generatie lul-maar-raak had vandaag een aitumpje op de quasi-rebellen-site, met daarin dit waanwijze kutzinnetje:

“Israël heeft het in 1981 geannexeerd en daarna volgens goed semitisch bezettingsgebruik volgebouwd met kolonistendorpjes.”

Mijn webmaster zette op mijn verzoek er het volgend comment onder: “Dom, Van Rossem! Hier word je geïnformeerd: martienpennings.wordpress.com…  Bronstig | 03-11-12 | 17:24 |”

“En inderdaad, als je dat stukkie van mijn eiges uit alweer 2008 leest, dan wordt duidelijk dat tussen 1948 en 1967, 19 jaar lang, Syrië de Golan-hoogte controleerde.  Van daaruit werden gedurende al die jaren in de lager gelegen aangrenzende Israëlische gebieden Joden beschoten door Syrische scherpschutters. Dat lager gelegen land is de Hula-vallei, het vruchtbaarste en voornaamste Israëlische landbouwgebied. Arafat’s PLO en de Syriërs zelf gebruikten de Golan als uitvalsbasis om mijnen te leggen in het noorden van Israël. De Golan-hoogte werd op 9 juni 1967 door Israël veroverd op Syrië in een oorlog die, net als de oorlog van 1948, aan Israël was opgedrongen door de Arabische landen en genocidaal was bedoeld. Israël veroverde de Golan ten koste van 115 doden. Dat zijn erg veel doden voor een klein landje als Israël. In 1973, op Yom Kippoer, belangrijkste religieuze feestdag van de Joden, pleegden de Arabische landen een verrassingsaanval, opnieuw, zoals altijd, met genocidale bedoelingen. Opnieuw moesten de Israëli’s , net als in 1948 en 1967, op verschillende fronten tegelijk vechten tegen een enorme overmacht. Op de Golan-hoogte stonden dit keer 180 Israëlische tanks tegenover 1400 Syrische tanks. De Israëli’s wonnen.

Is dit nou, vraag ik aan arrogant huftertje Van Rossem “volgens goed semitisch bezettingsgebruik”? Ik denk zelf ook na . . . . . .  En verdomd! Van Rossem heeft gelijk! Het is inderdaad goed Semitisch gebruik om na één Holocaust en drie hernieuwde pogingen tot genocide  – in 1948, 1967 en 1973 – eens te gaan kijken hoe daar een definitief einde aan gemaakt kan worden. Israël zal de Golan nooit meer opgeven. En ze hebben het recht van de hele kosmos aan hun zijde. En jij bent een kosmisch zelfingenomen domme kwal, Van Rossem, met je mainstream-antisemitisme.

Door:

Martien Pennings

(voor www.ejbron.wordpress.com)