Explosief immigrantenbrouwsel in Frankrijk

(Door: Edgar L. Gärtner)

De lijkengeur van de stervende christelijke cultuur van het Avondland trekt barbaarse aaseters uit de hele wereld aan. “De nu al tientallen jaren voortdurende mensenexperimenten van sociale ingenieurs hebben in de stedelijke gebieden van Frankrijk tot een uiterst explosief brouwsel van goedmenschelijk cultuurrelativisme en speculantendom enerzijds en islamitische geweldsverheerlijjking anderzijds geleid. Veel waarnemers verwachten de grote knal nog deze zomer.”

Vrijdag 12 juli 2013 kort na 17.00 uur: een intercitytrein richting Limoges ontspoort met een snelheid van bijna 140 kilometer per uur op het station van Brétigny-sur-Orge ongveer 20 tot 30 kilometer ten zuiden van Parijs. Een wagon valt op het perron en sleurt de overdekking mee. Onmiddellijk wordt alarmfase “rood” in werking gesteld. De reddingswerkers (bijna 300 brandweerlieden en 20 doktersteams evenals politie-eenheden) zijn snel ter plaatse. Ze bevrijden ongeveer 30 gewonden uit de chaos van verbogen ijzer en bergen zes dode slachtoffers. Daarbij zien ze, dat een groep van ongeveer 50 “jongeren” uit een naburig sociaal getto zich onder de reddingswerkers mengt. Eerst denken deze dat de jonge mannen gekomen zouden zijn om hen te helpen. Maar al snel komen ze erachter, dat de overwegend gekleurde jongeren het op de handtassen met de smartphones en portemonnees van de slachtoffers hebben voorzien. Als politieagenten en brandweerlieden proberen de jonge lijkenpikkers hierop aan te spreken, worden ze met stenen bekogeld. Uiteindelijk worden de plunderaars door de speciale politie-eenheid CRS verdreven. De pers bericht slechts over vier arrestaties.

Nathalie Michel, de woordvoerster van een politievakbond, uitte haar verontrusting over de plunderaars bij de privé radiozender “Europe 1”. Dit gedrag zou “inqualifiable, monstrueux”(ongehoord, monsterlijk) zijn, riep ze uit. De plaatselijke socialistische afgevaardigde Jérôme Guedj noemde de plunderaars op Twitter “duistere, onmenselijke idioten”. Deze woede is begrijpelijk, omdat de gebeurtenis in Brétigny niet als een donderslag uit heldere hemel kwam. In maart van dit jaar had in Grigny, niet ver van Brétigny, een bende 15- tot 17-jarigen onder bedreiging met geweld de reizigers van een met behulp van de noodrem gestopte regionale trein beroofd. Alle waardevolle spullen, zoals sieraden, smartphones, creditcards en contant geld, moesten de passagiers aan de bende afstaan. In juni stonden de jonge zwarten al voor de rechter. Maar de rechters toonden blijkbaar een beetje al te veel begrip voor hun sociale nood. Na een “plechtige waarschuwing” lieten de rechters ze weer gaan. Daardoor konden hun leeftijdgenoten in Brétigny zich alleen maar aangemoedigd voelen.

Fréderic Cuvillier, de socialistische minister van Verkeer in Parijs, heeft onmiddellijk geprobeerd om de plunderingen te bagatelliseren door ze “op zichzelf staande incidenten” te noemen. Maar de waarnemers ter plaatse werden herinnerd aan scènes zoals in september 2001 na de verwoestende explosie van een ammoniumnitraat depot in de buurt van de grote stad Toulouse in het zuidwesten van Frankrijk. Bij de grootste industrieramp in de naoorlogse geschiedenis, waarachter men nu nog steeds islamitische terroristen vermoedt, werden door de drukgolf auto´s van een nabijgelegen brug over een snelweg geblazen en in de stad sneuvelden de meeste ruiten. Jeugdbendes maakten destijds van de gelegenheid gebruik om uitgebreid op rooftocht te gaan. Datzelfde was enkele weken geleden te zien in de prachtige straten van Parijs, toen de voetbalclub Paris-Saint-Germain, de club van het sjeikdom Qatar, het Franse kampioenschap vierde.

De opwinding over de ongelooflijke scènes op het station van Brétigny was nog niet weggeëbd, of het kwam van 20 tot 22 juli in Trappes in de buurt van de nog altijd chique koningsstad Versailles ten westen van Parijs, na de poging van politieagenten om de identiteit van een boerka dragende bekeerlinge vast te stellen, tot een nachtelijke aanval van een islamitische flashmob op het plaatselijke politiebureau. Trappes had al in het jaar 2005 van zich doen spreken, toen in het kader van de inmiddels al legendarische voorstad-intifada het busdepot van de stad inclusief alle zich daarin bevindende geparkeerde bussen in vlammen opging. Deze keer werden er tientallen personenauto´s en vuilcontainers in brand gestoken. De politie werd bekogeld met vuurwerk. Slechts één van de relschoppers werd veroordeeld tot een gevangenisstraf, maar onmiddellijk weer vrijgelaten, omdat de Franse gevangenissen op dit moment uit al hun voegen barsten.

De toename van zulke onlusten, die meestal ongestraft blijven, zouden de jonge journalist onder het pseudoniem Laurent Obertone gelijk kunnen geven, die in een in het voorjaar van 2013 verschenen document honderden van zulke en nog ergere gebeurtenissen Frankrijk vergelijkt met de choquerende film “Clockwork Orange”. De schrijver laat daarin aan de hand van talrijke uit de regionale pers gehaalde voorbeelden zien hoe de lijkengeur van de stervende christelijke cultuur van het Avondland trekt barbaarse aaseters uit de hele wereld aan. “De nu al tientallen jaren voortdurende mensenexperimenten van sociale ingenieurs hebben in de stedelijke gebieden van Frankrijk tot een uiterst explosief brouwsel van goedmenschelijk cultuurrelativisme en speculantendom enerzijds en islamitische geweldsverheerlijjking anderzijds geleid. Veel waarnemers verwachten de grote knal nog deze zomer.”

Bron:

http://ef-magazin.de/2013/07/23/4363–frankreich-wird-zum-clockwork-orange

Auteur: Edgar L. Gärtner

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)