Blind links idealisme of kwade opzet?

(Door: Henk V.)

Net zoals dat het geval zal zijn bij de meesten van de lezers houdt de voorgenomen ‘politiek correcte’ boycot van Israëlische producten uit de ‘bezette’ gebieden mij zeer bezig en ik zeg het maar ronduit : IK WALG VAN DEZE SCHIJNHEILIGE VERTONING! Ik zal alle maatregelen die van hogerhand worden aangekondigd aan mijn laars lappen. Tegelijkertijd dwingen de ontwikkelingen in deze schandelijke zaak mij tot het stellen van vragen:

Is onze politieke elite bewust boosaardig bezig en willen de dames en heren links-liberale politici werkelijk Israël elimineren? Of zijn ze idealistisch in eigen ogen, zijn ze tegelijkertijd de controle over hun waarnemings- en denkvermogen kwijt en houden zij zich daarom voortdurend zelf voor de gek?

Het ene kan zeker samenvallen met het andere, maar het is raadzaam aan te nemen dat er iets grondig mis is gegaan met het linkse denken en dat er tegelijkertijd pro-Palestijnse (islamitische) pressiegroepen gretig van dit manco gebruik maken. Het accent ligt mijns inziens op de manier waarop politiek correct denkt! Liberaal/Links is geobsedeerd door Bevrijding en Solidariteit. Op zich is daar niets mis mee, maar in de verwezenlijking ervan treden merkwaardige kortsluitingen op.

Ik neem een paar ‘oudere’ voorbeelden:

In de periode van de bewapeningswedloop tussen de Sovjet-Unie en het Westen ontstonden in de westerse wereld grote acties die tot doel hadden de strijd om de macht te beëindigen. De vredesbewegingen ontbrak het niet aan publieke waardering en er gingen uit het IKV zelfs stemmen op die tot eenzijdige bewapening opriepen. Een karakteristieke leuze was “Beter een Rus in de keuken, dan een raket in de tuin.” De suggestie die hier achter school, was, dat wanneer ‘wij’ een positief gebaar maakten, de tegenpartij dat ook zou doen. De westerse demonstranten gingen er derhalve van uit dat men kennelijk overal op dezelfde manier dacht. Zij werden daarbij geholpen door contacten vanachter het IJzeren Gordijn die hen graag in die waan lieten…. Gelukkig bediende de toenmalige president van de Verenigde Staten, Ronald Reagan, deze progressieve demonstranten niet op hun wenken.

Een tweede voorbeeld is mogelijk nog interessanter:

De apartheidspolitiek in Zuid-Afrika stuitte destijds op een toenemende afkeuring van het Westen. Linkse westerse actiegroepen onderhielden contacten met leiders van het zwarte verzet, waarbij de grootste aandacht uitging naar het ANC, dat als representatief werd gezien voor de gehele gekleurde bevolking. Aan de politieke achtergrond van de zwarte activisten (links tot zeer links) werd niet overdreven veel aandacht besteed. De hier heersende opvatting was dat het ANC gematigd was geworden. Vanuit de antiapartheidsbeweging kwamen initiatieven voor een algehele isolering van Zuid-Afrika. Deze boycots duurden jaren.

Hervormingen en verlichting van het apartheidsregime door de regering De Klerk brachten daarin geen veranderingen. De Klerk gaf zelfs opdracht Mandela vrij te laten (1990). Deze riep evenwel op tot handhaving van de boycot. Die eindigde pas toen hij in 1994 tot de eerste zwarte president van Zuid-Afrika werd gekozen. In 1999 trad hij af. En sindsdien

– is het ANC aan de macht;

– bloeit de corruptie in het land als nooit te voren;

-werd de dominante positie van de blanken in de republiek beëindigd;

-ging de welvaart van het land dramatisch achteruit en

-inmiddels zijn de blanke Zuid-Afrikaanse boeren het doelwit geworden van moordende zwarte bendes.

De vredestichtende, goedbedoelde werkzaamheden van de ‘Zuid-Afrikaanse Waarheids– en Verzoeningscommissie’ hebben dit niet kunnen verhinderen, helaas! Zuid-Afrika snelt naar de afgrond: kennelijk het resultaat van overhaaste, niet erg overwogen westerse interventies vanuit progressieve hoek.

Wie eenzijdige ontwapening voorstelt, is niet erg evenwichtig in zijn oordeelsvorming. Wie de rassenscheiding met donder en geweld wil gaan beëindigen, zonder te kijken naar de onderliggende verhoudingen in een land, en daardoor eenzijdig partij kiest en geen oog wenst te hebben voor veranderingen die al in dat land op gang komen, maakt zich schuldig aan forcering, wat een teken is van gebrek aan evenwicht in de beoordeling.

In de ontwapeningskwestie koos Reagan zijn eigen weg van wederzijdse ontwapening. De Russen kwamen over de brug en de demonstraties losten in het niets op …

Zuid-Afrika laat zien wat er gebeurt wanneer volgens de linkse methodes een probleem wordt aangepakt.

Laten we de kwestie van de boycot van Israëlische producten die ‘op de verkeerde plek’ worden verbouwd maar eens door dezelfde bril bekijken:

De overeenkomst met de aanpak van Zuid-Afrika is duidelijk. De verontwaardiging over Israël ontstaat weer in de progressieve hoek. En ook nu moeten er van dik hout planken worden gezaagd. Tijd voor een afweging van elementair belangrijke bijkomende aspecten is er andermaal niet. Ashton wil tegen het einde van het jaar etiketten zien voor verboden Israëlische producten. Ik heb alvast één etiket voor deze incompetente dame: “Politiek en Moreel Onbenullig”

Waarom is men zo boos op Israël?

Dit land, dat 1/600ste deel van het Arabische continent beslaat, is LEVENSGEVAARLIJK. Jawel. En waarom dan wel? Het land is gewoon te sterk.

Met Israël in de verdrukking valt mentaal te leven. ‘Verdrukt worden’ is sympathiek en het roept herinneringen op aan boze tijden … Maar Israël, met zijn ‘reusachtige’ bevolking ( 7.765.700 in 2011) vormt uiteraard een enorme bedreiging voor de honderden miljoenen Arabieren …

Het is waar: Israël spendeert ongeveer 60% van zijn bruto nationaal product aan de defensie.

Daarom moet links nu maar eens en voor altijd een vraag van groot belang gaan beantwoorden:

Wie staat wie constant naar het leven als het om Israël gaat? Israël heeft inmiddels vier overlevingsoorlogen moeten voeren!

Toen de Iraanse ex-president Achmadinejad nog in functie was, ontkende hij dat er ooit een Holocaust had bestaan. Gelijktijdig dreigde hij openlijk Israël te vernietigen, ook als er miljoenen slachtoffer zouden vallen. Hij kondigde een reële Holocaust aan!

In Libanon dreigt de door Iran gesteunde Hezbollah ook al een tijd met vernietiging en beroemt zich er op dat nu alle Israëlische gebieden met raketten bereikt kunnen worden. In de strook langs de grens met Israël werkt men aan de productie van gifgassen.

Het verhaal van Hamas – ook gesteund door Iran – dat Israël echt wil uitroeien, is hier op deze site genoeg belicht.

Vier pogingen of uitgesproken intenties tot uitroeiing zijn tot op heden bekend, in combinatie met de gruwelijke bomaanslagen, die hoofdzakelijk gericht waren tegen burgerdoelen! Ook hier was het uiteindelijke doel: zoveel mogelijk joden ombrengen.

Deze intentie tot vernietiging is permanent en is ook in statuten opgetekend!  Onze scribenten Martien Pennings en Roelf-Jan Wentholt hebben dit voldoende  op de site  behandeld.

IS ER DUS EIGENLIJK OOIT EEN EINDE GEKOMEN AAN DE INTENTIE OM JODEN TE BEDREIGEN, OF NOG LIEVER, HEN UIT TE ROEIEN??  NEE!

En deze intentie gaat terug tot ver voordat de staat Israël officieel bestond, want meer en meer willen ongure types zich overal uitleven op joodse burgers, instanties en gebouwen. De Holocaust is duidelijk een VOORTGAAND proces. Soms lijkt die te verdwijnen, maar nooit helemaal en dan keert die in volle kracht terug.

Tegen deze achtergrond moeten wij de voornemens met betrekking tot Israël van de EU en onze regeringscoalitie plaatsen.

De enige manier om dat land eerlijk te benaderen is het besef dat Israël is gewikkeld in een strijd op leven en dood. Het land heeft geprobeerd om vrede te kopen: door afstand te doen van Gaza, de Sinaï woestijn en van het gezag over de West Bank , dat ooit Jordanië toebehoorde,  NIET de Palestijnen..

Land voor vrede werkte slechts gedeeltelijk en mogelijk helemaal niet. De Egyptische president, die destijds vrede met Israël wenste te sluiten en daardoor de ‘drie Nee’s’ van Karthoem brak, moest zijn intentie met de dood bekopen. Sympathisanten van de Moslimbroederschap uit zijn eigen lijfwacht schoten hem dood. Jordanië, dat zich onder Hoessein positief tegen Israël opstelde, houdt zich nu rustig, maar de vraag is hoe lang nog?

En wat de Palestijnen betreft: zij deden helemaal niets voor de vrede, omdat ze maar één soort vrede kennen, voor hen is er namelijk pas vrede als ze heel Israël in bezit hebben.

Degenen die beweren vrede te willen brengen in het Midden-Oosten MOETEN dus een glasheldere kijk hebben op de intenties van Israël, de Palestijnen en de Arabische wereld.

Sluit een paar invalshoeken uit en je forceert een schijnoplossing en daarmee creëer je automatisch het vervolg op de Holocaust. En iedereen die vanuit een bewust onvolledig blikveld Israël binnen onverdedigbare demarcatielijnen wil terugdringen en het land het recht ontzeggen zich effectief blijvend te verdedigen, werkt actief mee aan de vernietiging van de Joden.

In mijn visie is iemand als van Agt zo’n persoon, net als Anja Meulebelt, De Zwarte Weduwe Gretta, Frans Timmermans en Lady Ashton. Lieden die ik met geen mogelijkheid politiek eerlijk spel kan toedichten.

Wie opzettelijk de Joden weer tot zwervers over de aarde wil maken, is een navolger van een griezelige partij, met bruine overhemden, zwarte broeken en laarzen..

Wie de laars past trekke hem aan.

Door:

HenkV.

(voor www.ejbron.wordpress.com)