De middag dat mijn moeder stierf, zag ik ’s avonds Monique van Hoogstraten op het NOS-journaal

(Door: Martien Pennings)

Maandagmiddag tegen half vier van de 10e maart in 2014 stierf mijn moeder, Riek Pennings, op 85-jarige leeftijd in kamer 56 van het Nijmeegse verpleeghuis de Waalboog. Ik was even tevoren met de trein uit Amsterdam in Nijmegen gearriveerd. In die trein had ik een pas uitgekomen  boek over Israël zitten lezen. Schrijfster: Caroline Glick . Titel: “The Israeli Solution”. De Israëlische  oplossing, namelijk die hele zogenaamde “Westbank”, een streek die al duizenden jaren Samaria en Judea heet, gewoon onttrekken aan het terreurbewind van die Palestijnse maffia’s en onder fatsoenlijk Israëlisch bestuur brengen. Het boek vertelt verder het verhaal over de Arabische, islamitische “Palestijnse” haat en terreur tegen de Joden in Israël van de laatste 90 jaar. Het is een geweldig boek dat in zo’n 300 pagina’s de problematiek rond Israël goed samenvat, een problematiek die tenslotte neerkomt op één klein zinnetje: de islamitische Arabieren willen de Joden vermoorden. Meer is het niet.

Toen ik rond zes uur ’s avonds de trein terug nam naar Amsterdam was ik waarschijnlijk erg verdrietig, maar ik kon het op dat moment niet voelen. Ik voelde mij leeg en kalm.

Thuisgekomen in die nog steeds serene stemming zette ik het 8-uur-journaal van de NOS aan.

Het journaal opende met de mededeling dat de ING-bank plannen heeft om klantgegevens aan het bedrijfsleven te gaan verkopen. De maatschappelijke onrust bleek groot. De hele Tweede Kamer was reeds in de benen.  Christen Arie Slob, die in de islam een verrijking van de Nederlandse cultuur ziet, overwoog bij ING weg te gaan en had heimwee naar voorganger Postbank.  We zagen de gruwelen van een tramongeluk in Rotterdam. Wel drie trams op elkaar gebotst. De nekken van geschrokken trampassagiers werden ter plekke gemasseerd.  Burgemeester Aboutaleb was naar het rampgebied getrokken en gaf als zijn mening dat de passagiers nog wel een paar dagen nodig zouden om over de schok heen te komen.  Er werd niet gemeld, zoals in kleine kring wel bekend, dat Aboutaleb een afvallige moslim is, die natuurlijk om dat feit bedreigd wordt en voor zijn leven moet vrezen.

Men weet dat de islamitische terreur in het verleden duizenden Israëli’s zodanig heeft getroffen dat hun bankgegevens irrelevant werden en massage van de nekken niet meer hielp. Nekken van de slachtoffers waren er trouwens vaak niet meer. Israël heeft speciale vrijwilligers, die de kleinste resten van opgeblazen Joden tot in de verre omtrek van een aanslag verzamelen.

Naast het nationale gevaar van gebruik van bankgegevens en naast het verschrikkelijke tramongeluk in Rotterdam, had het NOS-journaal in de aflevering van 10 uur ook een onderwerp over Israël. Correspondente Monique van Hoogstraten, een Goois meisje met een geaffecteerd accent over wie ik het wel eens meer heb gehad,  meldt dat die Joden van Israël zich weer geweldig aan het aanstellen zijn. Ze hebben een schip uit Iran onderschept met bestemming Gaza. U weet wel, Iran, waarvan niemand zeker weet of ze daar nou die atoombommen aan het maken zijn of niet. Wat we wel zeker weten: het is een regime van apocalyptische godsdienstwaanzinnigen, een regime dat tot alles in staat is en de vernietiging van Israël tot zijn hoogste prioriteit heeft gemaakt.

Dat schip uit Iran nu, met bestemming Gaza, dat door de Israëlische marine was opgebracht, had, onder een laag zakken cement, raketten verborgen die gemakkelijk Tel Aviv zouden kunnen bereiken. En u moet werkelijk de moeite nemen om dat Israël-item van Monique van Hoogstraten te gaan bekijken en beluisteren. Vanaf minuut 3:00 kunt u horen en zien hoe zij er alles aan doet, in formulering en stembuiging, om de kijker duidelijk te maken dat die Israëli’s weer eens onnodig propaganda aan het maken zijn over een vrij reguliere scheepslading Iraanse raketten.

“Maar opmerkelijker dan de vangst – er komen immers wel meer wapens naar Gaza – is de manier waarop die publicitair is uitgebuit.”

Ik was, heb ik al een paar keer gezegd, in een kalme en lege stemming toen ik dat verslag van Monique van Hoogstraten aan het bekijken was. En ik heb het ook op een rustige maar toch tegelijk intense manier gezegd, wel een keer of tien, terwijl Monique aan het woord was:

“Smerige, antisemitische hoer!”
___________________________________

Door:
Martien Pennings
(voor www.ejbron.wordpress.com)