Koningsdag een dom volksvermaak?

(Door: Erik60)

Niet iedereen zal akkoord zijn met wat ik hier schrijf over het Oranjehuis. Maar ieders mening is belangrijk, omdat we in een democratie leven. En dat willen vele anderen en ik graag zo houden.  Dus barst maar los na het lezen van dit artikel.

Voor veel mensen is het een feest, maar het is weer voorbij. Koninginnedag of zoals het nu wordt genoemd Koningsdag. We kunnen er weer een jaar tegen voor we de Oranjes nog eens zo uitbundig te keer zien gaan tussen het gewone volk. De Oranjes doen gewillig mee met de spelletjes die het volk hen laat zien. En het volk is er blij mee. Want het volk vertoont die dag aan de Koninklijke familie graag zijn kunstjes. Een traditie uit de middeleeuwen, toen het volk zijn kunstjes moest vertonen om in een goed blaadje te staan bij de koning of de koningin. Degene die toentertijd niet op de genade van de vorst kon rekenen, was geen lang leven beschoren.

De Romeinen begrepen het al vlug.  ‘Geef het volk brood en spelen dan blijft het rustig.’ Deze traditie werd na de val van het Romeinse rijk voortgezet. Alleen kreeg het volk de spelen (die het zelf toen moest organiseren), maar meestal geen brood. De vorsten leefden toen heel rijkelijk, terwijl het volk verhongerde en stierf aan ondervoeding. Telkens als er een feestdag was, liet dit volk, waar de heersers zo op neerkeken, feesten organiseren ter ere van hen en de kerk.

Het gewone volk had het heel zwaar in de middeleeuwen. Veel mensen stierven aan ondervoeding en ziekten. Zij moesten ploeteren om rond te komen en werkten dan ook alle dagen van de vroege morgen tot de late avond.  Behalve tijdens de religieuze feestdagen, dan kreeg iedereen vrij zodat ze konden meedoen aan de kerkelijke festiviteiten. Tegelijkertijd werden er ook processies gehouden ter ere van het christelijk geloof. De kerk begreep dat het leven voor velen zwaar was en de mensen behoefte hadden aan een verzetje en daarom organiseerden ze ook tijdens een feestdag kermissen en jaarmarkten. Deze kermissen en jaarmarkten gingen van start na de processie.  de kermissen traden zangers, acrobaten en worstelaars op en was er dans en muziek. Deze feesten duurden meerdere dagen.  Bovendien werd er op de jaarmarkten stevig handel gedreven. Deze handel was een stevige meevaller voor de stad, omdat over de aangebrachte goederen tol moest betaald worden. Deze tol was niet alleen goed voor de stad, maar ook voor de desbetreffende Koninklijke familie die overal en bij elke gelegenheid haar hand ophield. Het spelen van spelletjes kennen we nog steeds. Kegelen was toen een populair spel, hinkelen, dobbelen en het populaire sollespel, waarbij de deelnemers met een gebogen stick de bal naar het andere kamp moesten krijgen. Er werd met handen en voeten gespeeld om de bal verder te krijgen.  Niet alleen de volwassenen lieten graag hun kunstjes zien aan de edelen. Ook de kinderen hadden zo hun spelen en toen ging het er harder aan toe dan nu. De kinderlijke favorieten waren: klimmen, zwaaien aan een balk en de daarbij behorende kunsten, spelen met vaten, knikkeren, rijden op een stokpaardje, hoepelen en haasje over. En telkens als er een edele of een vorst van de partij was, werd de arme man of vrouw erg onderdanig en vertoonde zijn/haar kunstjes om de meerdere te plezieren.

Dit is nu op Koningsdag niet anders. Nu ook laten de koningsgezinden zich van hun onderdanige kant zien en voeren allerlei kunstjes op ter ere van het vorstenhuis. En de linkse kerk keek er tevreden naar.  Overal in Nederland deden kinderen hun uiterste best om de Oranjes te plezieren. Zelfs in streken waar de Oranjes nog nooit geweest zijn, doen onze kinderen hun ding voor hen. En dat terwijl de Oranjes het vertikken om ver buiten de Randstad Nederlandse kinderen een hart onder de riem te steken door hen ook eens met een bezoek te vereren. De ouders van deze kinderen betalen ook voor de Oranjes dan is het niet meer dan normaal dat zij ook eens met een bezoek vereerd worden. Maar schijnbaar hebben de Oranjes alleen maar feeling met de Randstad. De rest doet er niet toe. Ik hoor ook in mijn omgeving dat de sympathie voor de Oranjes stilaan verdwijnt. Hoe modern het koningspaar ook is, er is een kentering aan de gang. Wat de kranten ook mogen beweren, veel mensen vinden het koningshuis een ouderwetse bedoening. Bovendien kost het ons een heel pak geld om het te onderhouden. En zeker in tijden van crisis is de bezorgde burger erg oplettend. Maandelijks gaan wij er op achteruit en het koningshuis gaat er op vooruit. Het kost bakken vol geld. Bovendien zijn de Oranjes schatrijk en hebben zij een vermogen waar een mondiale burger maar van kan dromen. Ik had graag gezien dat ze iets extra´s gedaan zouden hebben om het leed van onze ouderen te verzachten. Een klein gebaar zou al voldoende zijn om onze zwakkere ouderen te laten zien dat ook zij met hen meeleven. Maar niks van dat alles. Het is dan ook duidelijk genoeg dat de Oranjes in hun eigen wereldje leven. In dat wereldje is geen plaats voor armoede, uitsluiting en bezorgdheid om je kinderen die dagelijks blootgesteld zijn aan de multiculturele samenleving die Beatrix zo in haar armen sloot. Zij hoeven niet bang te zijn dat hun dochters door aanhangers van de religie van de vrede aangerand worden. Want heel hun leven zullen zij in een cocon van bescherming leven, betaald door degene bij wie de multiculturele samenleving door de strot is geduwd.

Wat me op deze dagen ook opvalt, is dat deze dag alleen gevierd wordt door de autochtone bevolking van Nederland. Aan de flats, die vol staan met schotelantennes, zijn geen oranje vlaggen te bespeuren. Laat staan dat zij aan activiteiten meedoen. Misschien zijn er wel een paar, maar ze zijn heel zeldzaam. Deze mensen, die zogenaamd gevlucht zijn uit hun land, hebben geen enkele feeling met onze normen, waarden en traditionele gebruiken. De meesten van hen weigeren aan onze activiteiten mee te doen en onze gebruiken over te nemen. En dat, terwijl wij hen van een huis, veiligheid, gezondheidszorg en alle moderne geneugten voorzien. Dit moet toch wel vragen oproepen  bij de goedmensch of in Den Haag.  Want wie zich niet wil integreren en vast wil houden aan de normen en waarden van zijn oude vaderland is eigenlijk een gevaar voor de samenleving. Het lijkt wel of ze heel behoedzaam op iets wachten. Maar ja, de bezorgdheid van Henk en Ingrid doet er niet toe. Zowel voor het koningshuis, Den Haag en de zelfverklaarde elite zullen wij racistisch en dom overkomen. Een goede vorst of politicus moet ook luisteren naar de onderste laag van de bevolking. De Henken en de Ingrids, die heel hard werken om rond te komen en midden in de multiculturele smeltkroes wonen.  Naar hun verhaal zouden Willem-Alexander en Maxima eens moeten luisteren. Het verhaal van Henk en Ingrid is het verhaal van een volk dat wegkwijnt onder uitbuiting, minachting en terreur. Het wordt door de elite weggezet als leugenaars en onbenulligen. Indien er niks verandert, zal hun verhaal het verhaal zijn dat over honderden of duizenden jaren net zo herinnerd worden als de val van het Romeinse rijk.

‘Moed raakt nooit uit de mode’
(William Makepeace Thackeray)

Door:
Erik60
(voor www.ejbron.wordpress.com)