Frankrijk onderwerpt zich aan de islam

(Door: Guy Millière – Vertaling: Wachteres & Henk V.)

Opiniepeilingen tonen aan dat meer dan 70% van de Fransen verwacht dat Frankrijk een land wordt dat zich heeft onderworpen aan de islam. Vorige maand, tussen 18-21 april, heeft de Unie van Islamitische Organisaties van Frankrijk [UOIF], de Franse tak van de Europese Raad voor Fatwa en Onderzoek (onder voorzitterschap van Yusuf al Qaradawi) haar eenendertigste jaarlijkse conferentie in Le Bourget, ten noorden van Parijs, gehouden. Zoals gebruikelijk werden jihadistische en antisemitische boeken, die verboden zijn in de Franse boekwinkels, maar die daar worden getolereerd, aangeboden in verschillende kraampjes.

Zoals gebruikelijk werden er ook sprekers uitgenodigd om vurige toespraken te houden. In 2012 zou Qaradawi zelf de centrale gastspreker zijn, maar omdat Frankrijk geconfronteerd werd met protesten van de Joodse gemeenschap weigerde het land Qaradawi een visum om het Franse grondgebied te mogen betreden en hij werd vervangen door Tariq Ramadan, een medewerker van de Moslimbroederschap, die samenwerkt met Qaradawi in Doha, Qatar, bij het centrum voor islamitische wetgeving en ethiek.

Tariq Ramadan was in 2013 opnieuw de centrale gastspreker. Dit jaar maakte Tariq plaats voor zijn broer Hani, de directeur van het Islamitische Centrum van Genève, dat in 1961gesticht is door hun vader, Saïd Ramadan, schoonzoon en senior leerling van Hassan al Banna , die de Moslimbroederschap heeft opgericht.

Waar Tariq Ramadan weet hoe hij zijn extremisme moet verbergen, is zijn broer explicieter en direct. Zijn toespraak was gewijd aan ‘mondiale bedreigingen’ tegenover de islam; hij gaf aan dat die maar uit één bron voortkwamen: “het Joodse en zionistische barbarisme, een octopus die zich in de schaduw verbergt, een macht die de wereldwijde financiën en de media in bedwang houdt.” Hij riep de jonge Franse moslims op om ‘te vechten voor de islam’ en naar Syrië te gaan, waar enkele honderden Franse jongeren zich al hebben aangesloten bij jihadistische groeperingen.

Hani Ramadan, directeur van het Islamitisch Centrum Genève, constateerde dat “de Joden en de zionistische barbarij” de bron zijn van de bedreigingen voor de islam, tijdens zijn centrale toespraak dit jaar  op de conferentie van de Unie van Islamitische Organisaties van Frankrijk. 

Als de UOIF slechts een marginale invloed zou hebben, dan zouden dergelijke uitspraken al zorgwekkend zijn. Maar de UOIF is de toonaangevende Franse moslimorganisatie en de toespraak van Hani Ramadan, zowel als die van Tariq Ramadan in 2012 en 2013, werden beluisterd door een publiek van 150.000 enthousiaste mensen en bekeken door honderdduizenden anderen op UOIF-TV, het digitale televisiekanaal dat opgericht is door de UOIF.

Er wonen meer dan 8.000.000 moslims in Frankrijk, van wie de meesten Franse burgers zijn en de moslimbevolking in Frankrijk blijft groeien. Frankrijk is nu het grootste moslimland in Europa. De opeenvolgende Franse regeringen kunnen besluiten om een moslimprediker of een ronselaar van jihadistische strijders te verdrijven; ze kunnen visa weigeren, maar ze lijken niet in staat om meer te doen.

Hoewel de Franse regering het ontkent, lijkt het duidelijk dat er aanzienlijke bedragen aan losgeld betaald zijn aan radicaalislamitische groeperingen voor de vrijlating van Franse gijzelaars:  $28.000.000 aan Al-Qaida in Niger in oktober 2013 en $18.000.000 op 19 april aan de Islamitische staat Irak en de Levant in Syrië.

De oprichting, op 25 april, van een adviescentrum, een website en een telefonische hotline om ouders van wie de kinderen zich in het proces van radicalisering bevinden te ‘adviseren’, door de Franse minister van Binnenlandse Zaken Bernard Cazeneuve, lijkt bijna belachelijk. Hele wijken worden onder controle gehouden door islamitische predikers en Bernard Cazeneuve weet ervan: officieel noemen overheidsinstanties deze buurten ‘Sensitive Urban Zones’, waarschijnlijk omdat die op elk moment kunnen exploderen. Onofficieel noemt de politie die de ‘Sharia Zones’ en heeft zij van het Ministerie van Binnenlandse Zaken opdracht gekregen om zich op afstand te houden.

Politieke leiders van alle partijen weten dat de meeste verkiezingen niet kunnen worden gewonnen als de moslimstem wordt verwaarloosd en de leiders van het Front National zijn hierop geen uitzondering: Marine Le Pen is allang opgehouden de islam te beschuldigen en valt nu ‘misdaad’ en ‘immigratie’ aan, zonder details te verstrekken. Soms stelt ze misschien ‘oproepen tot de jihad’ en ‘fundamentalisme’ aan de kaak, maar ze zorgt ervoor niet verder dan dat te gaan. Hoewel ze Qatar of Saoedi-Arabië bekritiseert, zegt ze dat Frankrijk een ‘bondgenoot’ van de Islamitische Republiek Iran zou moeten worden en vraagt ze haar ‘medemoslims’ om zich aan te sluiten bij haar strijd tegen het ‘Amerikaanse globalisme en zijn islamistische bondgenoten’.

Een ‘collectief tegen de islamofobie in Frankrijk’ wint terrein: het behandelt klachten tegen net gelijk welke kritische opmerkingen over de islam en het kan erop vertrouwen dat de rechters overtreders bestraffen. Een ‘liga voor de gerechtelijke verdediging van de moslims’ werd, ook in 2013, door Karim Achoui opgericht, een advocaat die was geroyeerd vanwege zijn banden met de georganiseerde misdaad. Geen antiracistische organisatie durft het moslim-antisemitisme aan te klagen en geen van hen bekritiseert toespraken zoals die gehouden worden door Hani Ramadan in Le Bourget.

Joodse instellingen klagen het islamitisch antisemitisme niet aan, of zij spreken in plaats daarvan van een ‘ongezond klimaat’. Toen op 28 april, tijdens een ceremonie waarin eer werd betoond aan de Joden uit Frankrijk die naar Auschwitz waren gedeporteerd, Arno Klarsfeld, een lid van de Raad van State en de zoon van de nazi-jagers Serge en Beate Klarsfeld, zei dat “sommigen van de jeugd uit de voorsteden antisemitisch zijn” werd hij onmiddellijk opgeroepen om voor een rechter te verschijnen.

NGO´s die strijd leverden tegen de islamisering van Frankrijk, zijn nu gemarginaliseerd. Hun leiders worden door justitie vervolgd en zwaar gestraft. De mainstream media demoniseren hen. De belangrijkste NGO, ‘Riposte Laique’, organiseerde op 9 maart een demonstratie. Ongeveer vierhonderd mensen kwamen. Drie of vier jaar geleden was ‘Riposte Laique’ in staat duizenden mensen bijeen te brengen.

De antisemitische en pro-islamitische standup comedian Dieudonné blijft optredens voor volle theaters geven. Op 21 juni zal hij gastheer zijn bij een plechtigheid voor mensen die de beste ‘quenelles’  – de omgekeerde Hitlergroet, die hij heeft uitgevonden – hadden laten zien. Meer dan tienduizend tickets zijn al verkocht. Op zijn website ‘Dieudosphere.com’ bevinden zich nog steeds foto’s van ‘quenelles’. ‘Dieudosphere.com’ verkoopt een stripboek genaamd ‘Yacht People’. De cover laat een dikke rijke man zien met een kromme neus die in zijn handen wrijft en met een opvallend hebzuchtige glimlach. De gelijkenis met de karikaturen van Joden gepubliceerd tijdens het nazitijdperk is evident. Manuel Valls bestreed Dieudonné toen hij minister van Binnenlandse Zaken was. Toen hij premier werd, was het bestrijden van Dieudonné niet langer een van zijn prioriteiten.

Tijdens een interview met Alexandre Arcady, de regisseur van ‘Twenty Four Days’, een film over de moord op Ilan Halimi zeven jaar geleden, een jonge Franse Jood die werd gegijzeld en vermoord door jonge moslims uit de voorsteden van Parijs, probeerde tv-journalist Aymeric Caron uit te leggen dat de groei van de anti-Joodse haat in Frankrijk logisch is, omdat ‘Israëlische soldaten Palestijnse kinderen doden’. Door deze opmerkingen voelde niemand zich beledigd, behalve een paar Joodse journalisten, zodat die uit de bewerkte versie van de show werden geknipt. Aymeric Caron legde uit dat hij geen antisemiet is, maar alleen maar een ‘anti–zionist’. Hij heeft onlangs een boek met de titel ‘Incorrect’ gepubliceerd, waarin bijna al zijn mikpunten één ding gemeen hebben: Het zijn joden. Hij wordt in veel talkshows uitgenodigd om over zijn boek te praten. Wie zoekt naar boeken over Israël zal gemakkelijk boeken vinden met de titel ‘Israël, de nieuwe apartheid’ of ‘De uitvinding van het land Israël’ door Shlomo Sand. Boeken die minder vooringenomen standpunten aanbieden, zijn niet beschikbaar. Tientallen boeken van Tariq Ramadan bevinden zich op de schappen van alle grote boekhandels.

Het aantal Joden dat Frankrijk verlaat, neemt gestaag toe. Fransen die de financiële middelen hebben, verlaten het land ook. De meeste anderen verwachten het ergste. Uit peilingen blijkt dat de Fransen nu de meest pessimistische mensen in Europa zijn. De peilingen tonen ook aan dat meer dan 70% van de Fransen bang is voor de opkomst van de islam in Frankrijk: Ze verwachten dat Frankrijk een land wordt dat zich aan de islam onderwerpt.

Bron:
www.gatestoneinstitute.org
Auteur: Guy Millière

Vertaald uit het Engels door:
Wachteres & Henk V.
(voor www.ejbron.wordpress.com)