Europese verkiezingen: Zeven regio´s in Europa willen zelfstandig en onafhankelijk zijn

Sinds vanochtend vinden in heel Europa de verkiezingen voor het Europees Parlement plaats. Het aantal regio´s in Europa dat streeft naar onafhankelijkheid neemt toe. De wederopleving van de nationale identiteit evenals de teleurstelling over de van Brussel uitgaande gecentraliseerde aansturing van de economie hebben geleid tot een versterking van separatistische stemmingen.

Schotland

Op 18 september zullen de Schotten er via een referendum over beslissen of zij een onafhankelijk land willen zijn of bij Groot-Brittannië willen blijven. Vier maanden voor deze beslissing blijkt uit peilingen dat er steeds meer mensen voor onafhankelijkheid zijn.

Volgens een peiling van het opinieonderzoeksinstituut ICM uit april wil 39% van de geënquêteerden de onafhankelijkheid, terwijl het deel van diegenen die Britten willen blijven, gedaald is naar 42%. Als je de mensen niet meetelt die tot nu toe twijfelen, is op dit moment nog 55% van de bevolking voor het verblijf in Groot-Brittannië en 45% voor de onafhankelijkheid van Schotland, berichtte de krant “Scotland on Sunday”, die opdracht gegeven had voor de peiling.

De Schotse minister-president en daarmee regeringschef Alex Salmond vond de resultaten van de peiling bemoedigend: “Deze uitslagen zijn heel bemoedigend. Ze laten zien dat de ´Ja´-campagne een grote vlucht heeft genomen, omdat hij positiever is dan de ´Nee´-campagne” en meer vertrouwen verdient.”

Salmond is er van overtuigd dat Schotland er economisch van zal profiteren als het zijn zaken zelf kan regelen. Bovendien argumenteert hij dat een Schotse onafhankelijkheid ook voordelig is voor Noord-Engeland, omdat de Britse economie teveel geconcentreerd is in Londen en het zuidoosten van het land.

De campagne tegen de onafhankelijkheid is er vooral op gericht angst aan te wakkeren. Zo verbreidde deze dat Schotland nauwelijks in staat zal zijn om vast te houden aan het Pond en dat het de mensen economisch slechter zal gaan zonder Engeland. Daartegenover bedroegen alleen al de belastinginkomsten uit de oliebusiness in Schotland in 2012 meer dan 7 miljard Pond Sterling. De waarde van de olievoorraden voor de Schotse kusten werd verleden jaar geschat op vier biljoen Pond Sterling.

Catalonië

In april stemden de Spaanse afgevaardigden met een overweldigende meerderheid tegen het verzoek van de Catalaanse regering om op 9 november een referendum over de onafhankelijkheid van Catalonië van Spanje te kunnen houden. Met een grote meerderheid van 299 tegen 45 stemmen werd dit verzoek door het parlement in Madrid afgewezen. De regio Catalonië in het noordoosten van Spanje geniet al verstrekkende autonomie, maar ook de economische crisis in Spanje zorgde voor een toename van het Catalaanse nationalisme en de wens naar onafhankelijkheid.

De Catalanen argumenteren dat het hen als een van de rijkste regio´s van Spanje beter zal gaan als ze zich afscheiden van Madrid. De spaanse minister-president Mariano Rajoy beweert echter dat een referendum illegaal is, omdat volgens Spaans recht referenda over de soevereiniteit op nationaal en niet op regionaal niveau gehouden moeten worden. “Samen winnen we allemaal, maar gescheiden verliezen we allemaal. Het gaat hier niet alleen om een juridische kwestie, maar ook om opvattingen en gevoelens… ik kan mij een Spanje zonder Catalonië of een Catalonië buiten Europa niet voorstellen”, zei hij tegenover de afgevaardigden in een zeven uur durende toespraak over deze zaak.

Venetië

In maart beslisten 2,1 miljoen inwoners van de regio Venetië, dat is 89% van de bevolking, voor de onafhankelijkheid en de losmaking van Rome. Maar het Italiaanse recht is in deze zaak heel duidelijk en staat een onafhankelijkheid van Venetië niet toe, zodat deze peiling een puur informeel karakter had.

Maar anders dan in Scotland en in Catalonië, waar al sterke regionale regeringen en uitgebreide autonomiebepalingen bestaan, beschikken de Italiaanse regio´s slechts over een geringe wetgevende autonomie en hebben weinig hoop deze situatie te kunnen verbeteren. In een referendum wees de Italiaanse bevolking in 2006 een grondwetswijziging af die de regio´s meer bevoegdheden toestond.

Deze situatie frustreert de Venetianen in toenemende mate, die in een van de rijkste en welvarendste regio´s van Italië wonen. En van de 7 euro, die de Venetianen aan belasting overmaken aan Rome, krijgt de regio slechts 5 euro terug. Voor de Venetianen is het in dit opzicht veel beter een onafhankelijke natie te zijn.

In het kader van de zware economische crisis van het jaar 2008 en daarna zijn meer dan 85.000 Venetianen hun werk kwijtgeraakt en in de regio moesten 8000 ondernemingen sluiten. Daarom houden ze er aan vast dat het hen economisch veel beter zal gaan als ze zich afscheiden van Rome en hun zaken zelf gaan regelen.

Vlamingen en Walen

België is verdeeld in het Nederlands sprekende Vlaanderen in het noorden en het Franstalige Wallonië in het zuiden. Mocht Vlaanderen besluiten zijn eigen weg te gaan, dan kan het zijn dat België ophoudt te bestaan als land.

Dit zou betekenen dat het Franstalige Wallonië zou proberen zich aan te sluiten bij Frankrijk, omdat het bijna alles gemeen heeft met Frankrijk en zich feitelijk alleen in naam onderscheidt van het buurland. Veel Fransen zouden blij zijn om Wallonië als nieuw landsdeel te kunnen begroeten. “Mocht België ten ondergaan en Vlaanderen zich onafhankelijk verklaren, wat iedere dag meer mogelijk lijkt te worden, dan zou Frankrijk de kolonie met grote vreugde verwelkomen”, verklaarde Marine Le Pen, de voorzitter van de Franse nationalisten.

De voorzitter van de Vlaamse separatistische partij Nieuw-Vlaamse alliantie (N-VA), Bart De Wever, wiens partij bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2012 aanzienlijke winst kon boeken, verklaarde niet te streven naar het verlaten van België, maar dat hij het land in een federatie wil veranderen, waarin het Nederlandstalige noorden begrotingspolitiek gezien onafhankelijk is, maar in enkele aspecten zoals de defensiepolitiek wil samenwerken met het Franstalige Wallonië.

Uit peilingen blijkt dat de N-VA bij de Europese verkiezingen kan rekenen op 32% van de stemmen. “als we een goed resultaat kunnen laten zien, zullen ze volgens mij de kwestie van een Vlaamse natie na de verkiezingen toch weer oppakken”, verklaarde de politicoloog Dave Sinardet onlangs tijdens een debat.

Bretagne

Ook in het in het noordwesten van Frankrijk gelegen Bretagne bestaan, alhoewel minder bekend, onafhankelijkheidsinspanningen. Met 3,2 miljoen inwoners en een oppervlakte van iets meer dan 27.999 km³ is deze Franse regio kleiner dan de Duitse deelstaat Brandenburg. In januari bleek uit een enquête dat een op de vijf inwoners van Bretagne onafhankelijk wil zijn van Parijs. Yves Pelle, voorzitter van de “Parti Breton/Strollad Breizh” (“Bretonse Partij”) verklaarde “positief verrast” te zijn door de resultaten van de enquête.

Bretagne was lange tijd geïsoleerd van de rest van Frankrijk. De taal die er wordt gesproken is van Keltisch oorsprong en verwant aan de talen die gesproken worden in Wales en Cornwall. Sinds kort is er een duidelijke wederopleving van de taal waar te nemen. In de bevolking stuiten inspanningen om een bijzondere Bretonse culturele identiteit opnieuw te ontdekken en te leven op meer weerklank dan het streven naar onafhankelijkheid.

Sardinië

Ook op het Italiaanse Middellandse Zee-eiland Sardinië kunnen de inspanningen naar onafhankelijkheid rekenen op steeds meer instemming. Volgens een actuele peiling die werd uitgevoerd door de universiteit Cagliari op Sardinië, ondersteunt 405 van de Sardiniërs de onafhankelijkheid, terwijl 60% tevreden is met meer autonomie van Rome.

Op grond van het relatief grote aantal politieke partijen en bewegingen dat de onafhankelijkheid van het eiland ondersteunt, ontbreekt het in het kamp van voorstanders van onafhankelijkheid aan eenheid en daarmee aan politieke daadkracht. Aan de laatste gemeenteraads- en regioverkiezingen namen tien verschillende partijen deel: waaronder autonomisten, separatisten evenals linksen en rechtsen.

In het begin van dit jaar kwam daar nog een ander, mogelijk ironisch bedoelde, voorstel bij: men zou zich moeten aansluiten bij Zwitserland. Met een eigen Facebook-groep wil de beweging “Canton Marittimo” er haar best voor doen dat Sardinië zich als 27^e kanton aansluit bij Zwitserland, ook om de schuldenlast te verlagen.

“De zogenaamde waanzin is niet gelegen in dit voorstel” om zich aan te sluiten bij een 1000 kilometer verwijderd land op het continent aan te sluiten, verklaarde Andrea Caruso, een van de medeoprichters van de beweging tegenover de Britse krant “The Guardian”. “De waanzin blijkt veelmeer uit de huidige situatie. Het “inefficiënte en zieke” bestuur, waarmee Sardinië zich als deel van Italië tevreden moet stellen, dwingt de regio om rond te kijken naar een “competente partner”, “die ons kan laten zien hoe men een effectieve, efficiënte en volwassen regionale regering en regionaal bestuur opricht”, staat er in een petitie op de website van de beweging “Canton Marittimo”.

Bron:
http://info.kopp-verlag.de

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)