Marine Le Pen als identificatiefiguur van de EU-critici

(Vertaling: E.J. Bron)

In Brussel werd gisteren de angst van de gevestigde krachten voor het door de Europese verkiezingen veel sterker geworden patriottische kamp zichtbaar. In de grootste persconferentiezaal van het Europees Parlement zaten de journalisten zelfs in de gangen op de vloer. Tientallen cameramensen en fotografen richtten hun objectieven op de ingang, waar vijf maatgevende politici van de belangrijkste Europese vrijheidspartijen door naar binnen zouden komen: Marine Le Pen (Front National, Frankrijk), Geert Wilders (PVV, Nederland), Harald Vilimsky (FPÖ, Oostenrijk), Matteo Salvini (Lega Nord, Italië) en Gerolf Annemans (Vlaams Belang, België).

Voldoende potentiële bondgenoten voorhanden

Aangevoerd door de “identificatiefiguur van een nieuwe Europese koers” (Harald Vilimsky), de winnares van de Europese verkiezingen in Frankrijk, Marine Le Pen, maakten de vijf tot groot ongenoegen van een groot deel van de Brussel-journalisten bekend dat de koers voor een patriottische fractie in het Europees Parlement met succes was bepaald. De komende dagen tot maximaal weken (tot de 1^e juli) dienen er meer partners gevonden worden om mee samen te werken. Potentiële bondgenoten zijn er genoeg, benadrukten Wilders & Co. Nadat er in het kader van de Europese verkiezingen ook enkele nieuwe partijen waren gekozen, wil men de tijd nemen om deze te beoordelen en de mate van overeenstemming controleren met de waarden, waarover de kern van de fractie het eens is geworden. In principe gaat het daarbij om het terughalen van nationale competenties uit de centralistische Brusselse moloch, om zelfbeschikking in immigratiekwesties en in de sociale politiek en om een afwending van de onvoorwaardelijke euroredding.

De samenwerking van de vijf partijen was geen sensatie, ze werd verwacht. Door een – wellicht slechts tijdelijke – terugtrekking van de ZwedenDemocraten en omdat de Slowaakse Nationale Partij geen zetel in het Europees Parlement krijgt, zijn er twee ingecalculeerde bondgenoten verdwenen. Daarom vinden er op dit moment oriënterende gesprekken in nog meer EU-landen plaats. Terwijl aan het minimum aantal afgevaardigden (25) ruimschoots is voldaan, zijn er op dit moment maar vijf van de zeven benodigde landen aan boord. Mogelijke partners zijn in veel andere lidstaten te vinden, bijvoorbeeld in Tsjechië, Bulgarije of Litouwen.

Fractie van Farage na de verkiezingen aangeslagen

Tegelijkertijd vecht een grote EU-sceptische verkiezingswinnaar om een fractie. Nigel Farage van de Britse UKIP voerde tot nu toe de fractie “Europa van de Vrijheid en Democratie” (EFD) aan, maar veel van zijn bondgenoten lukte het in hun landen niet om in het Europees Parlement terug te keren, waaronder ook de Oostenrijker Ewald Stadler. De Lega Nord keerde hem de rug toe en wisselde naar het kamp van Marine Le Pen. Behalve de UKIP van Farage zelf behoren de Deense Volkspartij en de Ware Finnen tot de sterkste krachten van deze fractie.

Farage sloeg tegenover Marine Le Pen tot nu toe harde tonen aan. Racisme en antisemitisme zouden “in het DNA” van het Front National zitten, zei hij ooit. Le Pen legde deze woorden gisteren tijdens de persconferentie niet op de weegschaal: “Farage is tacticus en chef van zijn fractie en wil dat ook vast en zeker graag blijven. Wij zullen in ieder geval onze fractie vormen, of Nigel dat wil of niet. En we kunnen het hem niet verhinderen zijn fractie te vormen.” Het is mogelijk dat de twee fracties een gezamenlijk front vormen. “Om de ergste gevolgen van de Europese Unie in te dammen”, duidde de cheffin van het Front National een samenwerking op vele terreinen aan met de groep rondom Nigel Farage.

Bron:
www.unzensuriert.at

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)