Politiek-Correct Wegkijken (PCW-syndroom)

(Door: Ton Nijhof)

De huidige politici, inlichtingendiensten en legerleiding zijn intellectueel en politiek gevormd gedurende en door de Koude Oorlog van ruwweg 1945 tot 1990. We kunnen er daarom maar beter rekening mee houden dat zij menen dat een overeenkomstige aanpak van de islamitische dreiging(en) met eenzelfde methodiek ook succesvol is. Met islamitische politieke elites echter die zich beroepen op instructies en waarden zoals verstrekt door een hogere macht dan de menselijke zijn onderhandelingen natuurlijk zinloos. Het drinken van een kopje thee met elites die eigenlijk niet in een vreedzame dialoog geloven, is al vaker geprobeerd: in het jaar 630 in Mekka tussen Mohammed en het Mekkaanse college van B & W en zelfs in 2004 nog in Amsterdam tussen enkele imams en de toenmalige burgemeester Cohen. In beide gevallen kenden de onderwijl gevoerde gesprekken een nogal teleurstellend resultaat. Mekka werd nota bene nog gedurende de gesprekken heimelijk bezet door islamitische troepen en burgemeester Cohen werd in 2010 fractieleider van de PvdA in de Tweede Kamer.

Het debat in de Tweede Kamer op 4 september j.l. over de ‘aanpak van Nederlandse jihadstrijders’ toonde vooral een onthutsend gebrek aan inzicht onder politici in de islamitische materie. Een groot deel van de Kamer verkeert nog steeds in de veronderstelling dat de moslims in Nederland opgedeeld kunnen worden in diverse segmenten. Die segmenten, zo meent men in meerderheid, verschillen alle van elkaar wat betreft bijv. de mate van geweldbereidheid, waarbij de jihadisten als meest gewelddadig worden getypeerd. Een dergelijke opdeling is natuurlijk handig, zoals eerder betoogd, omdat het de vrienden en vriendinnen van de islam in staat stelt om op eenvoudige wijze ‘de goeden’ van ‘de slechten’ te onderscheiden. In hun visie hebben de jihadisten dan ook niets met de islam van doen. Sterker: de woorden ‘haatimam’, of ‘slangengif’ zijn volgens de fractievoorzitter van D66 volstrekt uit den boze en zouden niet gebezigd moeten worden, omdat dit de ‘gematigden’ over dezelfde kam scheert als de ‘slechten’. Een verbazingwekkend en verbijsterend nonchalant standpunt voor iemand die gevraagd is de democratie invulling te geven en te bewaken. Maar goed: wie dat werkelijk van mening is, zouden wij toch een uitdaging moeten kunnen bieden.

Dat kan dan ook: wij hoeven alleen maar aan die persoon (bijvoorbeeld de fractieleider van D66) te vragen om slechts 4 of 5 moskeeën in ons land aan te wijzen waar die gematigde islam aan de gelovigen wordt voorgehouden. Dus: waar geen jihad wordt gepredikt, geen nauwkeurige strafmaat voor overspel of homofilie wordt voorgestaan, geen invoering van de sharia wordt geëist en waar telkens de gelovigen wordt bevolen om ongelovigen en Joden te respecteren.

De islam is geen politieke partij, maar een godsdienst, sterk gericht op een gedetailleerde ordening van het dagelijks leven en de maatschappij daaromheen. De islam wil dwingend interveniëren in die dynamische processen, teneinde daar een doorslaggevende rol te spelen. Ook de Tweede Kamerleden van islamitische kunne doen hun parlementaire werk tegen die achtergrond, met een kundig en verhuld gevoel voor cliëntelisme. Een debat over de onwenselijkheid van religieuze kleding in de openbare ruimte, of de voortdurende problemen met allochtone (veelal islamitische) voetbalteams kunnen mede daarom niet tot een oprecht debat of uitwisseling van zinvolle ideeën komen. In het debat van 4 september echter heeft u hen niet in beeld gezien of het moet de vice-Kamervoorzitter mw. Arib (PvdA) zijn geweest, die het eerste deel van het debat met soms zichtbare tegenzin leidde. De onzichtbare islamitische Kamerleden zijn eenvoudig verklaarbaar: zich publiekelijk tegen de islam of haar uitwassen keren, levert hen in die kring bepaald geen lauweren op, maar slechts hoon en afkeuring, of zelfs sociale uitsluiting. Erger kan ook, zoals PvdA-politicus Ahmed Marcouch eens overkwam, die vol op het voordek werd getroffen door een fatwa van imam Jneid. Het liep met een sisser af: Marcouch is immers bewonderaar van het werk van Yusuf al Qaradawi. Zoek die naam maar eens op bij Google.

In een ziedend betoog veegde PVV-leider Wilders in het debat de vloer aan met zijn collega-Kamerleden, die het verbale geweld wellicht met terneergeslagen ogen hebben aangehoord. Al 10 jaar (en twee dagen kennelijk) loopt hij op dit terrein te hoop tegen de onverbeterlijke politieke correctheid die het gezelschap kenmerkt. Even lang ongeveer is het noodzakelijk om een aanzienlijk aantal Nederlandse prominenten te beveiligen, waaronder Wilders zelf, evenals een behoorlijk aantal joodse burgers en instellingen. Dat is niet omdat zich uit de protestantse of katholieke kerken organisaties hebben ontwikkeld die korte metten willen maken met democratie en hun vertegenwoordigers of de joodse gemeenschap. Uitsluitend de islam levert dergelijke organisatorische verbanden af, zoals Hizbut Tharir, die zich tegen democratie, andersdenkenden en bijv. homofilie keren. In toenemende mate maakt de wereld kennis met groepen als Al Qaida, Boko Haram, ISIS, Hamas en dergelijke. De overeenkomsten zijn ook duidelijk: zij beroepen zich op de islam als oorsprong van hun gedachtegoed en vrijheid aan anderen dan moslims kennen zij niet toe, of het moet onder gedragsvoorwaarden zijn.

Het laat zich vragen of een dergelijke religie nu gezien moet worden als een ideologie of als een religie, zoals dat in ons land bedoeld is geweest bij de constructie van artikel 18 uit onze grondwet:

Een ieder heeft recht op vrijheid van gedachten, geweten en godsdienst; dit recht omvat tevens de vrijheid om van godsdienst of overtuiging te veranderen, alsmede de vrijheid hetzij alleen, hetzij met anderen zowel in het openbaar als in zijn particuliere leven zijn godsdienst of overtuiging te belijden door het onderwijzen ervan, door praktische toepassing, door eredienst en de inachtneming van geboden en voorschriften.

Van de voorwaarden die daarin gesteld worden, moet een aanzienlijk deel van de in Nederland verblijvende moslims kennelijk niets hebben. Maar liefst driekwart van hen is van mening dat Syriëgangers (die zich dus consequent bij ISIS blijken aan te sluiten) alle lof en steun verdienen. Die 75% van de moslims is niet tot die conclusie gekomen bij zoiets als ‘inburgeringscursussen’ en ook in de katholieke kerk of de protestantse kerk wordt het afwijzen van dat artikel in onze grondwet niet gepredikt. In moskeeën echter wordt gepredikt dat er slechts vrijheid is om moslim te worden. Een ander geloof aanhangen is niet toegestaan en voor andersdenkenden is in de islamitische wereld absoluut geen plaats. De laboratoriumopstelling die de Islamitische Staat (IS) nu in Syrië en Irak heeft opgesteld, levert waardevolle informatie aan belangstellenden over de doelstellingen die de islam nastreeft. De resultaten volgen elkaar dan ook snel op in deze empirie en beeldmateriaal van de resultaten worden zorgvuldig opgeslagen op het internet. Onze politici hoeven nu nog slechts één ondeugdelijke eigenschap af te leggen om de resultaten te kunnen interpreteren: het politiek-correct wegkijken.

NB: Verschillende inzichten zijn ontleend aan privécolleges door Prof. dr. J.G.J. Jansen, waarvoor ik hem -veel- dank verschuldigd ben.

Ook verschenen op OSL-Stavast

Uit de spreektekst van drs. G. Wilders in de Tweede Kamer op 4 september j.l:

“Ik werd ooit verketterd om mijn film Fitna. En niet alleen verketterd, maar ook strafrechtelijk vervolgd. Vz, waar nog niet zoveel jaren geleden niemand bij de publieke omroep of anderzijds mijn film Fitna wilde uitzenden, zien we Fitna 2, 3, 4, en 5 vandaag dagelijks op de tv. We beleven geen clash of civilizations, geen botsing der beschavingen, maar een clash tussen barbarisme en beschaving.”

Door:
Ton Nijhof