“Dat heeft niets met de islam te maken” – deel 2

(Door: Bruce Thornton – Vertaling: Wachteres & Henk V.)

Click hier om deel 1 te lezen.

In zijn opmerkingen over de jihad die wordt gevoerd door de Islamitische Staat in Noord-Irak (ISIS), gebruikte president Obama opnieuw de afgezaagde, onjuiste kennis over de islam, waardoor onze reacties op moslimgeweld halfslachtig blijven: “Dus ISIS spreekt namens geen enkele religie. Zijn slachtoffers zijn overwegend moslims, en geen geloof leert dat onschuldige mensen moeten worden afgeslacht. Geen enkele God zou dulden wat zij in het verleden deden, en wat ze elke dag doen”.

Terug naar de New York Post, waar een columnist terecht de president onder handen nam door te zeggen: “U kunt de Islamitische Staat niet scheiden van de religie.” Helaas staat het artikel vol met talrijke misplaatste opmerkingen, die de illusie in stand houden dat er een vreedzame, tolerante versie van de islam bestaat, die verdraaid en verwrongen wordt door ‘extremisten’ of ‘fundamentalisten’.

Volgens de schrijver kunnen aanhangers van welk geloof dan ook heilige teksten werkelijk verkeerd lezen om geweld te rechtvaardigen: “Het probleem schuilt niet alleen in de letterlijke interpretaties van de koran: Het Nieuwe Testament, de Joodse Torah en vele andere religieuze boeken bevatten expliciete oproepen tot onevenredige straffen en tot het doden van ongelovigen.” Vergeet de onjuiste veronderstelling dat we geacht worden om alle heilige teksten allegorisch in plaats van letterlijk te lezen. Ik zou de verzen uit het Nieuwe Testament wel eens willen zien die christenen expliciet de opdracht geven om niet-gelovigen te doden, in plaats van dat zij proberen hen te bekeren. Integendeel, Jezus predikte “Verzet u niet tegen iemand die slecht is. Maar als iemand u op de rechterwang slaat, keer hem ook de andere toe”(Mattheüs 5: 38) en “Heb uw vijanden lief en bid voor wie u vervolgen.”(Mattheüs 5: 43).

In verband met de vraag hoe men om moet gaan met niet-gelovigen gaf Jezus zijn discipelen de volgende opdracht: “En indien iemand u niet ontvangt of niet luistert naar uw woorden, schudt het stof van uw voeten als u dat huis of de stad verlaat.” (Mattheüs 10:14). Omdat er geen expliciete opdrachten in het Nieuwe Testament staan om niet-gelovigen te doden, hebben christenen, die door de eeuwen heen geweld aan de hand van de Schrift hebben gerechtvaardigd, zich moeten bedienen van gecompliceerde en verkeerde interpretaties, die in de loop der tijd geen aantrekkingskracht hebben kunnen uitoefenen op alle gelovigen. Dat is de reden waarom er, ondanks de huidige wijdverbreide wereldwijde vervolging, geen grote christelijke terroristische beweging is.

Vergelijk daarentegen de expliciete oproepen tot geweld tegen niet-gelovigen uit de koran, zoals Koran 4:76: “Zij die geloven, strijden voor de zaak van Allah en degenen die het geloof verwerpen, strijden voor de zaak van de duivel: Dus strijd tegen de vrienden van satan.” Dit is in overeenstemming met de bekende opdracht in 9:29: “Bestrijd diegenen die niet in Allah geloven.” Als iemand wil beweren dat ‘strijden’ in deze verzen overdrachtelijk bedoeld is en is ‘verdraaid’ door een ‘letterlijke’ verklaring om de een ​​of andere extreme interpretatie te dienen, neem dan 4:74 in overweging: “Laat diegenen (gelovigen) die hun leven van deze wereld verkopen voor het hiernamaals, strijden voor de zaak van Allah. En wie strijdt voor de zaak van Allah en wordt gedood of de overwinning behaalt, Wij zullen hem belonen.” Het is duidelijk dat in dit vers, en in talrijke andere verzen, ‘strijd’ fysieke strijd betekent, waarin mensen worden ‘gedood’. In tegenstelling tot de christelijke Bijbel worden in de traditionele islamitische doctrine de niet-gelovigen, die worden uitgenodigd om zich te bekeren en die weigeren aan die oproep te voldoen, niet met rust gelaten, maar gedood of, als zij Joden of christenen zijn, mogen zij soms blijven leven, terwijl zij op een vernederende manier onderworpen worden aan een overeenkomst die moslims op elk gewenst moment, om welke reden dan ook, kunnen verbreken.

Wat de Torah betreft, de lijst van verzen die opduikt op anti-Bijbelse en atheïstische websites, die naar verluidt de dood bevelen voor niet-gelovigen, hebben niets te maken met niet-Joden. Een favoriet is Deuteronomium 17, waarin de dood wordt bevolen voor degenen die “Zijn verbond overtreden”, doordat zij “weg zijn gegaan en andere goden dienden en hen aanbaden.” Maar dit is duidelijk geen verwijzing naar niet-Joden, maar naar Hebreeën die het verbond tussen God en het Joodse volk hebben verraden door het eerste gebod te overtreden. Dat is ook het geval met tal van andere verzen die men tevoorschijn heeft gehaald om te bewijzen dat de Hebreeuwse God de Hebreeën beval om niet-Joden te vermoorden. Integendeel, al deze verzen beschrijven de doodstraf voor misdaden die gepleegd zijn door Joden, zoals afvalligheid, hekserij, overspel, hoererij, en dergelijke. Nergens is er een vers waarin de opdracht wordt gegeven, net als in Koran 9:29, om een oorlog op grote schaal te voeren tegen alle niet-Joden [ongelovigen] die weigeren Jood te worden.

Voor wat betreft de opdrachten die gegeven worden aan Hebreeuwse koningen in het Oude Testament om een andere stad of stam te vernietigen, die zijn specifiek voor die bepaalde tijd, plaats, en mensen, en zij weerspiegelen de meedogenloze oorlogvoering die voor die tijd universeel was. Ze maken deel uit van de geschiedenis, niet van de theologie. Wij kunnen dergelijke draconische straffen of dergelijk collectief geweld weerzinwekkend vinden, maar zij vormen zeker niet de soort theologie van geweld tegen alle niet-gelovigen, die door de hele koran en in de islamitische leer wordt gevonden.

Obama heeft gedeeltelijk gelijk als hij zegt dat het doden van onschuldige mensen, meer in het bijzonder van vrouwen en kinderen, in de islam verboden is. Maar er zijn tegenstrijdige tradities van interpretaties over dit verbod, die al eeuwen terug gaan. De bekendste islamitische filosoof uit de 12e eeuw, Ibn Rushd, die in het Westen als Averroës bekend is, bespreekt deze controverse in zijn verhandeling Bidayat al-Mudjtahid. Averroës schrijft dat, in tegenstelling tot het verbod op het doden van vrouwen en kinderen, enkele uitleggers de beroemde uitspraak van Mohammed citeren: “Ik heb opdracht gekregen om de mensen te bestrijden, totdat zij zeggen: ‘Er is geen God dan Allah’ “, wat in overeenstemming is met Koran 9:5: “Als de heilige maanden voorbij zijn, dood dan de afgodendienaren, waar gij hen ook vindt.” Zoals Averroës de controverse samenvat: “De bron van hun controverse is te vinden in hun uiteenlopende opvattingen over het motief waarom de vijand mag worden gedood. Degenen die vinden dat dit zo is omdat ze ongelovig zijn, maken geen uitzondering voor welke afgodendienaar dan ook”, met inbegrip van vrouwen en kinderen. Maar zelfs degenen die de tegenovergestelde mening toegedaan zijn, dat alleen diegenen die in staat zijn om te vechten mogen worden gedood, maken een uitzondering voor vrouwen die vechten of die de vijand op de een of nadere manier helpen, zoals de islam tegenspreken of de moslimstrijders bespioneren.

Kortom, veel moslims waren het door de eeuwen heen niet eens met de onopgesmukte bewering van Obama dat “er geen geloof bestaat dat mensen leert om een bloedbad aan te richten onder onschuldigen.” Moderne Jihadisten zoals ISIS, Al-Qaida, Hamas, Fatah en de vele andere groeperingen hebben dus een basis voor hun acties in een lange traditie van de islamitische theologie. Zij zien de buitensporige macht en invloed van het Westen, en van de mensen die het economisch of politiek steunen, als een dodelijke bedreiging voor de islam. Dus is hen vernietigen acceptabel als een verdediging van het geloof, want zij zijn ‘schuldig’ aan agressie tegen de islam.

Vele andere praktijken van de Jihadisten hebben eveneens hun rechtvaardiging gevonden in de islamitische traditie en geschiedenis, ook al zijn er meningsverschillen onder moslims over hun geldigheid. De neiging van Jihadisten om te onthoofden heeft zijn precedent in koran 8:12: “Ik zal schrik in de harten van de ongelovigen verspreiden. Sla daarom hun hoofd eraf en elke vingertop.” We hebben gedaan alsof de gefilmde onthoofding van journalist James Foley de een of andere ongekende daad van wreedheid is, gepleegd door een Manson-achtige cultus. Maar zoals Ian Tuttle ons in herinnering brengt, in het begin van zijn carrière onthoofdde Mohammed de ongeveer 700 Joden van de Banu Qurayza. In de 11e eeuw onthoofdde Yusuf ibn Tashfin 24.000 Spanjaarden en, als een primitieve versie van YouTube, zond hij de hoofden naar steden in Noord-Afrika en Spanje. In de 19^e eeuw onthoofdden de Mahdistische Jihadisten in Soedan hun vijanden, waaronder de Britse oorlogsheld Charles ‘Chinees’ Gordon. En vandaag de dag blijft Saoedi-Arabië doorgaan met het publiekelijk onthoofden van boosdoeners, 23 tot nu toe in augustus. Er zijn weinig betere manieren om “de harten der ongelovigen met doodschrik te vervullen” of, zoals Obama zei over de onthoofding van Foley: “Het geweten van de hele wereld in een shocktoestand te brengen”.

Evenzo wordt het willekeurige bombarderen van mensen, waaronder vrouwen en kinderen, hetzij door middel van raketten of  door gekaapte vliegtuigen, als zijnde legaal aangevoerd, gebaseerd op het feit dat Mohammed blijdes, een soort katapult, gebruikte bij het beleg van al-Taif, zelfs al bedreigde zo’n bombardement vrouwen en kinderen. Al Qaida-leider Ayman al-Zawahiri heeft een essay geschreven waarin hij de terreuraanslagen van 9/11 van Al-Qaida op basis van deze traditie rechtvaardigt. Zo ook staat het met het verbod op zelfmoord, dat door sommige apologeten gebruikt wordt om te beweren dat de zogenaamde “suicide-bombers” in strijd met de islamitische leer handelden. Maar in de koran en de hadith is het duidelijk dat zelfmoord plegen, als een daad van martelaarschap als men vecht voor het geloof, aanvaardbaar is. Mohammed zei bijvoorbeeld volgens een hadith: “Ik zou graag als martelaar voor de zaak van Allah willen sterven om daarna weer opgewekt te worden om dan weer als martelaar te sterven en dan weer opgewekt te worden en dan weer als martelaar te sterven en dan worden opgewekt en dan weer als martelaar te sterven”. Dat is de reden waarom 14 eeuwen lang Jihadisten hebben gezegd dat ze van de dood houden op dezelfde manier als de ongelovigen van het leven houden.

Groeperingen als ISIS of Al-Qaida omarmen geen “extreme religieuze opvattingen” of “verdraaien de algemeen geldende boodschap van religieuze teksten”, zoals de New York Post beweert. Zij handelen op grond van een eerbiedwaardige traditie binnen de islam, één die is gebaseerd op geschriften die sommige moslims anders hebben geïnterpreteerd vanwege inconsistenties/onverenigbaarheden tussen de verschillende teksten. Maar dat verandert niets aan het feit dat de Jihadisten binnen de grenzen van het geloof reeds lang bestaande precedenten voor hun handelingen hebben, een traditie die ze delen met miljoenen moslimaanhangers over de hele wereld, waaronder de leiders van Turkije en Qatar, die de wrede terroristische groep Hamas financieren, en de moslimgemeenschap in Iran, ’s werelds belangrijkste voorstander van het islamitisch terrorisme.

Wij, in het Westen, vinden het juist dat zulke opvattingen ‘extreem’ of ‘primitief’ en ‘barbaars’zijn, maar ze zijn geen ‘marginale’ afwijkingen/tegenstrijdigheden die door een extremistische sekte te voorschijn zijn getoverd, door teksten verkeerd te interpreteren. Zij vloeien voort uit de geschiedenis en de heilige geschriften van de islam, waarvan de duidelijke betekenis op elke bladzijde van de islamitische geschiedenis wordt afgebeeld. En ze worden vandaag de dag nagevolgd/uitgevoerd door de hele islamitische wereld, zoals blijkt uit de bijna 24.000 gewelddadige aanvallen die sinds 9/11gepleegd zijn door islamitische terroristen. In tegenstelling tot Obama spreekt ISIS namens een religie. Die staat bekend als de islam.

Bron:
www.frontpagemag.com
Auteur: Bruce Thornton

Vertaald uit het Engels door:
Wachteres & Henk V.
(voor www.ejbron.wordpress.com)