Aboutaleb

Ahmed Aboutaleb

(Door: Ton Nijhof)

Burgemeester Aboutaleb (Marokko, 1961) krijgt in toenemende mate de handen op elkaar voor zijn gecommuniceerde standpunt inzake de ‘jihadgangers’. Naar oordeel van de Rotterdamse burgervader is de kwestie uitermate simpel: “Als je deze samenleving verdorven vindt, ga! Ga maar.”  Hij liet de frase vlot volgen door de volgende zin: “Maar dan is er ook geen weg meer terug. Lever je paspoort in en neem het risico dat er bommen op je vallen.” Alom werd de uitspraak toegejuicht en bewondering voor zijn standpunt was Aboutalebs deel. ‘Een moedige Aboutaleb zegt wat velen denken’, schreef Nausicaa Marbe in De Telegraaf.

Dat is in scherp contrast met het oordeel over deze al veel eerder geventileerde opvatting van conservatieven in dit land en in de Kamer aan de orde gesteld door de PVV. Nadat Wilders virtueel met pek en veren de Kamer was uitgejaagd met hetzelfde, maar toen compleet weg gehoonde voorstel, ging iedereen weer over tot de orde van de dag. Nu burgemeester Aboutaleb van Rotterdam in herhaling hetzelfde zegt, barst Nederland van diepe bewondering uit haar voegen. Het detail dat Wilders het paspoort wil afnemen en Aboutaleb vraagt om het in te leveren (die zullen daar even gek zijn: het paspoort van je uitkeringsland teruggeven) is te mineur om daar drukte over te maken.

Vooropgesteld: Aboutaleb en met hem dus ook Wilders, hebben groot gelijk met hun standpunt in dezen. Wie het aan affiniteit met ons land ontbreekt, doet er sowieso wijs aan te vertrekken naar een omgeving die hem of haar gunstiger voorkomt. Indien dat het Arabisch schiereiland is, omdat daar de ‘religie in haar meest pure vorm’ wordt beleden, dan kan dat een bevredigende keuze zijn. Voor wie die religie aanhangt tenminste en moord en doodslag een daarmee terecht samenhangend verschijnsel vindt. Een meerderheid van de partijen is van mening dat voorkomen moet worden dat jihadisten afreizen door inbewaringstelling en dat terugkeerjihadisten ‘gehersenspoeld’ moeten worden tot normale burgers. Een vrome gedachte waarvan het eerste deel strookt, technisch gezien, met fascisme (sluit iedereen op die jouw waarden niet onderschrijft) en het tweede met de ‘maakbaarheidsgedachte’. Daarvan weten we door empirie dat deze faalt. Zie slechts de o.a. door de Turkse overheid ondersteunde segregatie zoals in de Haagse Schilderswijk.

Aboutaleb zelf is ook in het bezit van twee paspoorten: de Nederlandse en de Marokkaanse. In 2002 probeerde de praktiserende moslim bij de LPF van Pim Fortuyn (“Tegen de islamisering van ons land”) een politieke functie in de wacht te slepen. Toen dat niet lukte, sloot hij zich in 2003 aan bij de PvdA (!) waarvoor hij in 2004 (!) wethouder in Amsterdam werd. Op 25 juni 2009 haalde Aboutaleb, inmiddels burgemeester van Rotterdam, zich de woede van onze veteranen op de hals. Hij verkoos een beleefdheidsbezoek aan zijn geboorteland Marokko en schitterde door afwezigheid op de tweede Rotterdamse Veteranendag. Een ereronde in zijn geboorteland Marokko voor zijn prestatie burgemeester te worden in Nederland kreeg voorrang boven de ereronde van Nederlandse veteranen door Rotterdam.

Hoe het ook zij: Aboutaleb heeft zich een kundig en schrander burgemeester van Rotterdam getoond. Toch mag iedereen zich hardop afvragen waarom Aboutaleb onmiddellijk lauweren krijgt toegeworpen waar een ander met dezelfde opvattingen eerder werd weggehoond. Misschien past het gewoon beter in het socialistische wereldbeeld wanneer een moslim andere moslims vraagt het paspoort in te leveren. In alle andere gevallen is het immers ‘racisme’.

Door:
Ton Nijhof
(voor www.ejbron.wordpress.com)