Alsjeblieft niet provoceren! Dat zou wel eens slecht kunnen aflopen!

Josef Schuster, de nieuwe president van de Duitse Centrale Raad van de Joden

(Door: Henryk M. Broder – Vertaling: E.J. Bron)

De nieuwe president van de Duitse Centrale Raad van de Joden, Josef Schuster, waarschuwt ervoor een hele religie zwart te maken. Hij is bang voor radicaalislamitisch geweld tegen Joden en wordt zodoende een appeaser.

Kent u deze? Twee Joden worden afgeleverd in het concentratiekamp. Ze hebben een lange treinreis achter zich, hebben honger, zijn moe en vies. Op het perron staat ook een SS-man. “Jankel”, zegt de ene Jood tegen de andere, “vraag hem eens wat ze met ons van plan zijn.” – “alsjeblieft niet provoceren”, zegt Schmulik, “de Duitser zou wel eens kwaad kunnen worden!”

Een grap? Nee, eerder een gebruiksaanwijzing om te overleven, ook al is het eentje die meestal niet heeft gefunctioneerd. En als Joden dan toch besloten om te “provoceren”, zoals bij de opstand in het getto van Warschau in 1943, dan niet om hun leven te redden, maar het laatste restje van hun waardigheid.

Ongeacht zulke ervaringen vlamt opnieuw het debat op of men zich als Jood toch niet beter onopvallend zou moeten gedragen en “provocaties” zou moeten vermijden. Geen keppeltje op het hoofd en geen Davidsster om de nek dragen als je niet aangevallen wilt worden in de metro. Het onderwerp Israël vermijden om op feestjes de goede sfeer niet te bederven. Het antisemitisme beklagen als “fenomeen van de hele samenleving” in plaats van diens misdadigers bij de naam te noemen.

Joodse appeasers en hun bedenkingen

Veel Joden vinden deze vermijdingsstrategie niet voldoende, ze bedrijven actieve appeasement. De nieuwe president van de Centrale Raad van de Joden in Duitsland, Josef Schuster, heeft onlangs in een interview met “Die Welt” gezegd dat angst voor radicaalislamitische terreur “geïnstrumentaliseerd” zou worden om een hele religie “zwart te maken”. Dat zou “absoluut onacceptabel” zijn.

De bewering dat er iets “geïnstrumentaliseerd” zou worden is inmiddels een behoorlijk botte schaar. Ze deugt zelfs niet eens om de heg mee te knippen. Werkgevers instrumentaliseren de slechte orderportefeuille om werknemers te ontslaan. Vakbonden instrumentaliseren de goede orderportefeuille om looneisen door te drukken.

De Israëli´s instrumentaliseren de Holocaust om de Palestijnen te onderdrukken. Machinisten en piloten instrumentaliseren zichzelf om de spoorwegen en de Lufthansa te chanteren. “Instrumentaliseren” klinkt altijd als “misbruiken”. Maar: In een samenleving, waarin iedereen worstelt om een stuk van de koek te krijgen, istrumentaliseert iedereen iedereen. Je zou zelfs zo ver kunnen gaan door te zeggen dat de kerken de lieve God instrumentaliseren om de kerkbelasting te innen.

Om te beweren dat de angst voor radicaalislamitische terreur geïnstrumentaliseerd zou worden om een hele religie zwart te maken, is echter een zeer gewaagde uitspraak. Ten eerste wordt al door het populaire onderscheid tussen islam en islamisme alles in het werk gesteld om de islam van de verantwoordelijkheid voor de daden van het islamisme te bevrijden.

Het ene is een loepzuiver geloof, het andere diens misbruikende toepassing. Ten tweede wordt d eislam niet door islamcritici zoals Salman Rushdie, Kurt Westergaard en Hamed Abdel-Samad “belasterd”, maar door groeperingen zoals de IS en de Moslimbroeders, Boko Haram, Al-Qaida, Al-Nusra, Al-Shabaab, Abu Sayyaf, Jemaah Islamiya en anderen, die zich nu eenmaal allemaal op Mohammed en de koran beroepen, zoals de communisten van alle fracties zich op “Das Kapital” en het “Communistisch Manifest” hebben beroepen.

Ten derde zijn intussen de meeste slachtoffers van de “radicaalislamitische terreur” moslims. Na de aanslagen van New York, Londen, Madrid, Bali en Mumbai vindt het massamoorden tegenwoordig plaats in Afghanistan en Pakistan, in Irak en in Syrië, in Nigeria en in Jemen. Voor rekening van Boko Haram kwamen van november 2013 tot december 2014 meer dan 10.000 doden, op die van de “Islamitische Staat” bijna 11.000. Volgens informatie van het Internationale Centrum voor Radicaliseringsstudies aan het King´s College in Londen kwamen er alleen al in november 2014 meer dan 5000 mensen bij 664 aanslagen van radicaalislamitische extremisten in 14 landen om het leven.

In de joodse gemeenschappen waart de angst rond

Om onder zulke omstandigheden te verbreiden dat de angst voor radicaalislamitische terreur “geïnstrumentaliseerd” zou worden om een “religie zwart te maken”, lijkt uitgesproken frivool. Gaat het Josef Schuster, de nieuwe president van de Centrale Raad van de Joden in Duitsland, om het imago van de daders of om het lijden van de slachtoffers? Of is er sprake van nog een derde optie?

In de joodse gemeenschappen waart op dit moment de angst rond. De veiligheidsmaatregelen worden uitgebreid. In verband met de laatste belangrijke feestdagen verstuurde de Centrale Raad een circulaire aan de 108 gemeenschappen, waarin de situatie uitgelegd en aan de leden verzocht werd zich dienovereenkomstig te gedragen. Ze zouden er o.a. op moeten letten niet langer dan dringend noodzakelijk voor de synagogen te blijven staan. Ook andere joodse instellingen – bejaardentehuizen, kleuterscholen – werden in staat van paraatheid gebracht.

Waar zijn de Joden bang voor? Zeker niet voor christelijke padvinders, radicale milieubeschermers of militante veganisten. Ze zijn bang dat ook in een Duitse stad zoiets als in Brussel, Parijs of Toulouse zou kunnen gebeuren. De vredesdemonstraties van afgelopen zomer, waarbij “Hamas, Hamas, Joden in het gas!” werd geroepen en de politie op meerdere plaatsen hun luidsprekerauto´s ter beschikking stelden van de demonstranten “om de situatie te de-escaleren”, waren gewoon geen vertrouwen scheppende maatregelen.

Schuster van zijn kant wil de angsten niet stimuleren. Men zou het radicaalislamitische extremisme serieus moeten nemen, zegt hij, maar: “De veiligheidsautoriteiten zijn al lang gealarmeerd.” Privé, hoor je uit zijn omgeving, praat hij heel anders. Als president van de Centrale Raad van de Joden kan hij echter niet in het openbaar toegeven dat zijn vertrouwen in de veiligheidsautoriteiten suboptimaal is. De politie van Berlijn bijvoorbeeld stelt al twee jaar lang een onderzoek in naar meerdere “onbekenden”, volgens de “Tagesspiegel” vermoedelijk jonge mannen van Arabische afkomst, die op 22 augustus 2012 rabbi Daniel alter – herkenbaar aan een keppeltje – op straat zijn jukbeen hebben gebroken, nadat hij hun vraag of hij een Jood was, had bevestigd. Het is niet het enige geval in zijn soort waarbij het onderzoek niet echt opschiet.

Men kan het begrijpen wanneer de president van de Centrale Raad van de Joden in Duitsland nu profylactisch actief wordt en zicht richt tot diegenen, van wie een bepaald gevaar uitgaat, om zich van hun waardering te verzekeren. Dat doet hij behoorlijk subtiel. Hij zegt niet: “Spaar ons alsjeblieft!”, hij zegt dat het “absoluut onacceptabel” zou zijn om een hele religie “zwart te maken”.

Of de geadresseerden de boodschap zullen begrijpen, is veeleer de vraag. De fans van Bushido en Pierre Vogel houden veelmeer van krachtige taal. Josef Schuster echter, een ontwikkelde man met goede manieren, dient herinnerd te worden aan een uitspraak van Winston Churchill: “Een appeaser is iemand die een krokodil voert in de hoop als laatste door hem te worden opgegeten.”

Bron:
www.welt.de
Auteur: Henryk M. Broder

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)