Islam, het Westen: de verschillen worden iedere dag kleiner

(Door: Fjordman – Vertaling: E.J. Bron)

Na weer een Jihad-aanslag (gelukkig werden alleen de Jihadisten gedood) op een bijeenkomst van moedige kunstenaars en verdedigers van de vrijheid van meningsuiting in Texas, lijkt het erop dat de verschillen tussen Europa en de VS steeds kleiner worden. De katalysator op beide continenten, in de Oude en de Nieuwe Wereld, is dezelfde: het is de islam. Om ons gemeenschappelijke lot zo kort en kernachtig mogelijk te omschrijven (geleend van de Nederlandse parlementariër Geert Wilders): “Hoe meer islam in een samenleving, des te minder vrijheid.”

En nu naar de reality-check:

Wanneer een groep mensen op een middag vreedzaam bijeenkomt om te discussiëren of te protesteren, of om een van een of ander recht zoals de vrijheid van meningsuiting gebruik te maken met betrekking tot de islam en zijn schadelijke profeet, en zij daarom voor duizenden dollars persoonsbescherming moeten krijgen om tegen Jihad-killers beschermd te worden (Godzijdank, anders zou er een slachtfeest hebben plaatsgevonden met nog veel meer dodelijke slachtoffers dan bij de aanslagen op “Charlie Hebdo”/de joodse supermarkt in Parijs), dan bestaat er geen vrijheid meer in de westerse zin van het woord. De “openbare ruimte” is een oorlogszone geworden.

Dat betekent dat de vrijheid, die het fundament van onze republiek is (was) niet alleen “bedreigd” wordt, maar alleen al door het oprukken van de islam in onze samenleving, haar wetten, haar cultuur, beperkt werd (de veiligheidsvoorschriften op vliegvelden zijn hiervan nog een teken). Hier – niet in het Midden-Oosten, niet in het Turkse, Pakistaanse en in andere delen van de EU – wordt stilzwijgend geaccepteerd dat zwijgen voor veiligheid zorgt, dat onderwerping onder de sharia de norm geworden is. Door dit proces wordt het Dar al-Harb (Huis van de Oorlog) het Dar al-Islam (Huis van de Islam/Onderwerping) en dat helemaal zonder strijd.

Maar niet voor kunstenaars, schrijvers, toeschouwers en voor een politicus, Geert Wilders, die aan Pamela Geller´s cartoonwedstrijd, een hommage aan “Charlie Hebdo” had deelgenomen en zich vrijwillig in het eerste gelid van een zeer reële strijd voor de vrijheid tegen de islamitische aanhangers van de islamitische eed tot geweld, onderdrukking en uitbuiting van vrouwen, kinderen en niet-moslims (veraanschouwelijkt door het voorbeeld van Mohammed) geplaatst had. Een graadmeter is de omvang waarin uw medeburgers er de voorkeur aan geven zich in de media en de politiek in “dhimmitude” te oefenen door zich eerder met de sharia te arrangeren dan de verdedigers en de verdediging van hun eigen vrijheden te ondersteunen.

Men zou het de islamisering van de gedachten kunnen noemen. Het volledige (?) ontbreken van de winnende cartoon van Bosch Fawstin in de verslaggeving over een ISIS-aanslag in nieuwsuitzendingen of in kranten is slechts een graadmeter hoe diep de islamisering al in jullie wereld is voortgeschreden – niet in die van Europa of van het Midden-Oosten – en ik neem aan dat de islamitische Jihad al heel sterk aan de Amerikaanse “structuur” (misschien is dat het wat Obama bedoelt) heeft bijgedragen.

Natuurlijk kan het nog erger worden – maar in psychologische zin niet zo veel meer, afgezien van massale bekeringen.

Er zijn andere, nuttiger criteria. Afshin Ellian, ooit een vluchteling uit het Iran van Khomeini, nu professor en schrijver in Nederland, zei het enkele jaren geleden als volgt:

“Als je niet meer kunt zeggen dat de islam een achterwaarts gerichte religie en Mohammed een crimineel is, dan leef je in een islamitisch land, mijn vriend, want daar mag je deze dingen niet zeggen. Ik kan zeggen dat Jezus een homo en Maria een hoer was, maar blijkbaar mag ik dat niet bij Mohammed.”

Bron:
http://europenews.dk/de

Bron oorspronkelijk artikel:
www.dianawest.net
Auteurs: Diana West en Fjordman

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)