(Door: Thomas Heck – Vertaling: E.J. Bron)
Het allerergste nieuws voor een journalist is de “ruk naar rechts” in een land. Tot nu toe werd dit begrip na verkiezingsresultaten in het geval van Israël uit de hoge hoed getoverd en weliswaar zó vaak, dat het erop leek dat Israël de nazi´s inmiddels helemaal rechtsbuiten zou hebben ingehaald.
In de “Berliner Morgenpost” las ik op de voorpagina de aanklacht: Rechts-populiste is parlementspresident . . . ik las nog nooit een kop: links-fasciste is nieuwe vicevoorzitter van het Duitse parlement (Petra Pau). Maar dat is immers volgens plan.
15 jaar geleden probeerde de EU Jörg Haider te stoppen door het land diplomatiek te isoleren, omdat de FPÖ van Haider na democratische verkiezingen toetrad tot een coalitie met de Oostenrijkse christendemocraten. Destijds kreeg men de indruk dat de NSDAP weer opgestaan zou zijn, zo erg waren de politieke schokgolven in Europa.
Net zoals Jean-Marie Le Pen in Frankrijk, Orbán in Hongarije, Netanyahu in Israël worden nu ook de Denen na democratische verkiezingen gestigmatiseerd door een zogenaamde “ruk naar rechts”. Dan vraag ik me af wie in deze maatschappij eigenlijk bepaalt waarop de kiezer wel of niet mag stemmen? Rechts is slecht, links is goed? Is het zo eenvoudig? Mag het zo eenvoudig zijn?
Ik wacht op de schreeuw van verontwaardiging wanneer de AfD de vicevoorzitter van het Duitse parlement zou leveren, vooral uit de gelederen van de partij “Die Linke”, de enige extreemlinkse partij met een antisemitische fundamentele oriëntatie. Ik was geschokt toen ik voor het eerst Petra Pau als vicevoorzitter van het Duitse parlement zag, waarbij ik voor haar nadrukkelijk een uitzondering maak voor wat betreft de antisemitische excessen in haar partij door haar afgevaardigden. Maar zo duidelijk distantieert zij zich niet van haar partijgenoten Inge Höger en de rest van het tuig, anders zou zij geen lid zijn van deze partij, die zó links is dat ze de NSDAP links inhaalt om rechts weer op te duiken. Want ondanks alle pogingen om de NSDAP als rechtse partij te kwalificeren, dit was zij nooit. Ze was een linkse partij. Ook als dit de communisten in het Duitse parlement niet bevalt.
En dat stoort me niet, want mijn democratisch begrip gaat wel zo ver om extremistische partijen zoals “Die Linke” en de Groenen zo te accepteren zoals ze zijn, dit echter ook duidelijk aan te spreken en deze partijen regelmatig een spiegel voor te houden. Dit zou voor alle partijen moeten gelden en ook zo moeten worden gecommuniceerd door een onafhankelijke pers. Een ruk naar rechts is helemaal niet erg, maar betekent slechts een meerderheid van rechtse kiezers. Zo gaat dat nu eenmaal in een democratie.
Bron:
http://heckticker.blogspot.nl
Auteur: Thomas Heck
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)
E.J. Bron 
Links zijn de ontkenners, wegkijkers en laf; rechts is realistisch en moedig!
LikeLike
“Ruk naar rechts” zegt op het ogenblik trouwens zeker niet alles meer:
Met de recentelijke verkiezingen in GB zou dat land een “ruk naar rechts” gemaakt moeten hebben, want de conservatieven hadden gewonnen. Nou, maakt het íets uit voor het immigratiebeleid? Stelt de regering zich islamkritischer op? Verlaten ze de EU? Welnee!
Het verschil tussen links en rechts is in de praktijk onvoorstelbaar vervaagd! Om echte veranderingen tot stand te brengen zal er op de nationalisten gestemd moeten worden en op niemand anders!
Maar dat weet de EU-politiek óók. Juist daarom blijft zij de kiezer op dit vlak koudwatervrees aanpraten, terwijl het hoe langer hoe minder ondenkbaar wordt, dat er zelfs sprake is van verkiezingsfraude!
LikeLike
O jeeee is vandaag ook nog Berbard Lücke weggestemd bij de AFD in Duitsland.
Frauwke Petri gaat de partij leiden.
Zij is veel duidelijkjer anti-islam en tegen het toelaten van gelukszoekers dan Lücke was.
Voor mij een prettige rechtsruk dus..
LikeLike
“Rechts is slecht, links is goed? Is het zo eenvoudig?” Dat is ’t wel in een notedop. In het hallucinatoire linkse wereldbeeld is ‘rechts’ het allerergste dat er bestaat, vandaar dat men tegenstanders demoniseert door deze af te schilderen als ‘(extreem)-rechts’. Zoals men dat deed met de nazis hoewel het er in dat geval vooral om ging te verdoezelen dat men putte uit dezelfde ideologische bron. Niemand mocht zich meer bewust zijn van de clausule ‘socialisme’ in “nationaal socialisme”.
LikeLike
De grootste moordenaars uit de geschiedenis waren meestal Links !!! Het waren Nationaal Socialisten, Socialisten en Communisten !
LikeLike