Stemming om weg te gaan: Nu wil heel West-Afrika naar Duitsland naar “mama Merkel”

Een Nigeriaan in Berlin-Kreuzberg, 2014

(Vertaling: E.J. Bron)

Niet alleen in Duitsland – ook in West-Afrika is de vluchtelingencrisis thema nr. 1. Nu wordt deze ook daar als stellige belofte waargenomen. Televisiebeelden van zwaaiende Duitsers die op stations staan en geschenken bij zich hebben, hebben inmiddels ook een aantrekkelijk effect op diegenen die eigenlijk niet van plan waren om te emigreren, bericht een reportage in de krant “Die Welt” vanuit Mali.

Exacte cijfers zijn er niet, maar één ding is duidelijk: in transitlanden zoals Mali of Niger is het aantal mensen dat bereid is om te vertrekken enorm toegenomen. Nieuwsberichten uit Europa worden met veel belangstelling gevolgd en op iedere straathoek bediscussieerd.

“Hier denken nog steeds heel veel mensen dat Europa een Eldorado zou zijn, waar het geld op straat ligt en je dat alleen maar hoeft op te pakken en het naar huis te sturen”, zegt Bakary Doumbia, chef de mission van de Internationale Organisatie voor Migranten (IOM) in de hoofdstad Bamako. “Afrika´s regeringen helpen niet om de situatie te kalmeren. Ter verdediging van hen moet ik echter wel zeggen dat het hen daartoe aan de middelen ontbreekt.”

 Ze zijn niet te stoppen met hekken of woorden

Ook de beste informatiecampagne over de geringe kans om legaal Europa binnen te komen, zal de mensenstroom niet ophouden, zegt hij, als het leven in de landen van herkomst niet beter wordt. Om maar enkele keren tegen de mensen te zeggen “ga niet!” of “gevaarlijk!” zou gewoon niet voldoende zijn. Ze zouden absoluut vastbesloten zijn, ook tot illegale acties. Om aan de huidige ontwikkeling iets te doen, zou het belangrijk zijn om de mythe van het welvaartsparadijs Europa kapot te maken.

“We worden geconfronteerd met een situatie die de internationale gemeenschap tot handelen dwingt”, aldus Doumbia. Om ervoor te zorgen dat de bevolking van Afrika niet wegloopt, zou men hun levensomstandigheden moeten verbeteren en conflicten moeten oplossen.

Veel is het vaak niet wat de Afrikanen nodig hebben of wensen: als Senegalese vissers door de Sahara trekken, omdat ze hopen in Europa het geld te verdienen voor een eigen boot, dan zou men hen toch doelgericht moeten kunnen helpen, aldus het artikel.

Wat veel Europeanen niet weten: In West-Afrika bestaat een op Schengen gelijkend verdrag, volgens welke burgers van de ECOWAS-lidstaten vrij kunnen reizen en werken over de grenzen heen. Ook tussen Algerije en Mali bestaat zo´n speciaal verdrag. Het is dus helemaal niet moeilijk om zonder paspoort aan de Middellandse Zee te komen.

Ook kan men in Mali via omkoping visa krijgen voor Frankrijk en Duitsland – tegen enorme prijzen ( iets meer dan € 6000,-) – waarmee men kennelijk legaal Europa kan binnenkomen.

Migratiegolf motiveert diegenen die uitgezet zijn

Een speciale groep mensen die de huidige ontwikkeling volgt en eveneens op de trein willen springen, zijn diegenen die al eens uitgezet werden – diegenen, die al een keer illegaal in Europa waren en uitgezet werden.

Zij weten dat het al een keer is gelukt, dus waarom dan niet nog een tweede keer? Ze kennen al mensensmokkelaars en hun prijzen en weten waarop ze zich moeten instellen. Ook hebben de meeste van hen al familieleden in Europa, die daar legaal of illegaal verblijven.

Voor deze al eens uitgezette mensen is de druk thuis een zeer sterk argument om het nog eens te proberen. “Die Welt” citeert hierover Ousmane Diarra van de hulporganisatie AME, die probeert om de mensen die terugkeren in Mali te integreren.

Voor diegenen die terugkeren is alles nog erger

“In de meeste gevallen nemen de migranten voor hun vertrek een krediet op of zamelen geld bij de familie in”, aldus Diarra. Wie het niet lukt en wordt uitgezet, geldt als mislukkeling. “Deze mannen en vrouwen weten vaak niet hoe zij in het familieleven moeten terugkeren. Ze worden als lepralijders behandeld, regelrecht vervloekt”, aldus de Afrikaan. Geen wonder: het familievermogen werd uitgegeven aan de vlucht – als ze weer terugkomen, is men werkloos en zonder inkomen en heeft de familie nog meer problemen.

Daarom probeert de organisatie van Diarra om de mensen duidelijk te maken dat emigreren geen goed idee is. Maar dat is helemaal niet zo gemakkelijk. De werkloosheid in Mali bedraagt 30%. Het onderwijs is gebrekkig en separatisten terroriseren het noorden van het land. “95% van de mensen verlaat Mali vanwege de economische en politieke situatie”, aldus Diarra.

Een man, die al een keer uit Europa werd uitgezet, maar zijn vrouw en dochter nog in Frankrijk heeft, zei over de actuele situatie dat hij desnoods de hele weg te voet zou afleggen: “Grenscontroles en hekken houden mij niet tegen. Ik ga terug en ik weet immers dat er nog duizenden anderen onderweg zijn. Wij zijn met velen.”

Verzet tegen Merkel neemt toe

Intussen hebben 126 CDU-politici een open brief tegen Merkel ondertekend, waarin het terugsturen van migranten aan de Duitse grens en de daadwerkelijke sluiting van de grenzen wordt geëist. De brief waarschuwt voor de migratiecrisis als potentiële volksverhuizing van meerdere miljoenen mensen, net zoals de Hongaarse minister van Buitenlandse Zaken Peter Szijjarto.

Bron:
www.epochtimes.de

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)

 h/t “Jan”