De moslims in Europa haten het Westen

(Door: Leon de Winter)

Jonge mannen, zoals de plegers van de aanslagen in Brussel, weigeren de sociale codes van het Belgische leven te omarmen.

De eerste reactie onder postmoderne Europese intellectuelen op de Brusselse slachtingen was voorspelbaar: Wat hebben wij, Europeanen, onze moslims aangedaan? Hoe konden aanhangers van een religie, die trots “de religie van vrede” wordt genoemd, dit soort gruweldaden plegen?

Mensen zoals Peter Vandermeersch, de Belgische hoofdredacteur van de Nederlandse krant NRC-Handelsblad en de Belgische schrijver David Van Reybrouck, beiden bekwame intellectuelen, voerden aan dat België iets verschrikkelijks moet hebben gedaan om dit te verdienen. Hun redenering is als volgt: De woede van de terroristen moet een reactie zijn op de onmenselijke behandeling die hen door het Westen is aangedaan.

Dus geven we onszelf de schuld, om [politiek] onberispelijk te blijven. Het is veiliger om onze eigen samenlevingen en onze sociaaleconomische omstandigheden de schuld te geven dan de religieuze en culturele denkbeelden waarmee terroristen hun eigen geest vergiftigen af te keuren.

Volgens rapporten is de werkloosheid in de beruchte wijk Molenbeek van Brussel – nu aangeduid als de jihadistische broeikas van Europa – 30%. Dit is een relatief hoog cijfer in West-Europa, maar niet uitzonderlijk in Zuid-Europese landen en in de Arabische wereld. Er is armoede in Molenbeek, maar die armoede is relatief. Er is geen honger, geen dakloosheid, geen gebrek aan medische infrastructuur, geen gebrek aan scholen.

In vergelijking tot de gemiddelde levensstandaard in Marokko of Egypte is de gemiddelde levensstandaard in Molenbeek comfortabel middenklasse. Net als in elk ander West-Europees land biedt een groot aantal Belgische instellingen en organisaties ondersteuning als gezinnen huisvesting, voedsel, onderwijs en gezondheidszorg nodig hebben. Kansen op succes en om te studeren en uit te groeien tot een gerespecteerd lid van de samenleving zijn legio in vergelijking tot de kansen die er zijn in veel landen van herkomst. Toch is er diepe haat onder de jongere generaties allochtone Marokkaanse gezinnen.

De immigratie naar Nederland vanuit Marokko en Turkije is een kostbaar fenomeen voor de belastingbetaler: In de moderne welvaartsstaat zijn immigranten afhankelijker van de verzorgingsstaat dan de gemiddelde burger. Wegens gebrek aan hoger onderwijs en het ontbreken van ongeschoolde banen nemen immigranten een groter deel van de werkloosheid en de sociale uitkeringen in beslag dan de gemiddelde burger. Als groep krijgen ze meer geld dan ze aan belastingen betalen. Zij zijn ook veel meer vertegenwoordigt in criminaliteitsstatistieken dan hun aantallen zouden rechtvaardigen. Er zijn veel succesverhalen, maar er zijn ook teleurstellende trends. Net als bij radicalisering. En de situatie in België is nog erger.

***

Het lijdt geen twijfel dat de werkloosheid onder de islamitische migrantengemeenschappen veel hoger is dan onder het grote publiek. Er bestaan twee mogelijke verklaringen voor:

De eerste verklaring is ongeveer als volgt: de Belgen zijn vreselijke vreemdelingenhaters en anti-Marokkaans en ontzeggen hun Marokkaanse buren de kansen om te slagen in het leven. Maar als dit het geval is, dan kan de theorie worden toegepast op elk West-Europees land, omdat de werkloosheidscijfers voor Marokkaanse en andere islamitische migranten in Europa opmerkelijk hoger dan gemiddeld zijn. Dit zou erop wijzen dat de Europese vreemdelingenhaat een ondraaglijk niveau heeft bereikt. Waarom zouden moslims kiezen voor een verblijf in samenlevingen die zo’n diep gebrek aan respect voor hun allochtone bevolking hebben laten zien? Omdat ze beseffen dat een werkloze burger in een Europese welvaartsstaat die beheerd wordt door ongelovigen materieel gezien een beter leven heeft dan een burger die werk heeft in het godvruchtige Marokko?

Het idee dat Marokkaanse Belgen te lijden hebben onder wijdverbreide uitsluiting, discriminatie en onderdrukking is belachelijk – en toch volledig aannemelijk onder de politiek-correcte menigte. Het leven in België is uitzonderlijk goed en veilig voor migranten – als ze bereid zijn om te integreren in hun nieuwe culturele omgeving, als ze bereid zijn om zich te gedragen als individuen, met passie en openheid te studeren en de seculiere samenstelling van het Westen te accepteren.

Er is helemaal geen verschil in sociaaleconomische status tussen jongeren met een Belgische laaggeschoolde arbeidersachtergrond en jongeren met een islamitische migrantenachtergrond. Beiden moeten zich inspannen, beiden hebben een zwakke sociaaleconomische gezinssituatie te overwinnen. In Spanje heeft de jeugdwerkloosheid 50% bereikt en de verzorgingsstaat is minder ontwikkeld dan in België, maar de Spaanse burgers blazen zichzelf niet op in metrostations.

De andere verklaring voor de hoge werkloosheidscijfers onder moslims in Europa heeft niets te maken met uitsluiting en discriminatie. Een groot deel van de allochtone bevolking doet het prima, maar een aanzienlijk aantal – sommigen zeggen wel 50% – heeft zich niet ontdaan van de geestelijke en culturele omstandigheden die hun land van herkomst in de status van ‘ontwikkelingsland’ hebben gehouden. De ontkenning van gelijke rechten voor vrouwen, het ontbreken van scheiding tussen kerk en staat, slecht onderwijs, overmatige religiositeit, patriarchaal machismo – het is allemaal te zien in gebieden met een hoog percentage migranten, met inbegrip van Molenbeek.

In december 2013 heeft professor Ruud Koopmans van het Berlijnse Centrum voor Sociale Wetenschappen een studie gepubliceerd over “fundamentalisme en out-group [buitenstaanders] vijandigheid”, waarin hij vijandigheid onder islamitische immigranten met vijandigheid onder christelijke inwoners in West-Europa vergeleek. Hij schrijft: “Bijna 60% is het ermee eens dat moslims moeten terugkeren naar de wortels van de islam, 75% denkt dat er slechts één interpretatie van de Koran mogelijk is, waaraan elke moslim zich moet houden, en 65% zegt dat religieuze regels belangrijker voor hen zijn dan de wetten van het land waarin ze leven”. Met betrekking tot de christelijke burgers concludeert hij: “Minder dan 4% kan worden gekarakteriseerd als beginselvaste fundamentalisten”.

Voor wat betreft de haat tegen Joden en homo’s onder de moslimbevolking in Europa oordeelt Koopmans als volgt: “Bijna 60% weigert homoseksuelen als vrienden en 45% denkt dat de Joden niet kunnen worden vertrouwd. Terwijl ongeveer één op de vijf autochtonen kan worden beschouwd als islamofoob, is het niveau van een fobie tegen het Westen onder moslims – waarvoor er vreemd genoeg geen woord is; men zou die ‘Occidentofobie’ kunnen noemen – nog steeds veel hoger. 54% gelooft dat het Westen erop uit is de islam te vernietigen”. De geconstateerde percentages christelijke haat tegenover moslims schommelen rond de 10%.

“Occidentofobie” is een interessante term. Die drukt een weigering uit om de essentiële denkbeelden van het leven in het Westen te aanvaarden. Jonge mannen, zoals de daders van de aanslagen in Brussel, weigerden om de sociale codes van het Belgische leven te omarmen. Ze zijn opgevoed met het idee dat hun religieuze ethiek de ethiek van de ongelovigen overtreft (die ethiek van het Westen bestaat nauwelijks, in ieder geval niet in hun ogen). Hun tweederangs sociaaleconomische status is daarom een vernederende belediging, een schande die moet worden vernietigd.

De islamitische integratie in de Europese samenlevingen is pas geslaagd als moslims bereid zijn de mentale beperking vanuit hun landen van herkomst op te geven – landen waaruit zij, laten we dat niet vergeten, vertrokken op zoek naar een beter leven. Zolang zij weigeren zich aan te passen aan een Europese manier van denken, zullen ze wrok/haat en een cultuur van geweld in stand houden.

Wat deden “wij” voor “hen”? We openden onze steden, onze huizen, onze portemonnees.

En in onze seculiere tempels van vooruitgang – onze metrostations en luchthavens en theaters – doden hun zonen zichzelf, en zij nemen onze zonen en dochters met zich mee. Er is niets waarvoor we ons moeten verontschuldigen. “Occidentofobie” is ontstaan in de moslimgemeenschap. We moeten eisen dat zij er afstand van doen.

Bron:
www.politico.eu
Door: Leon de Winter

Vertaald uit het Engels door:
“Wachteres” en “Henk V.”
(voor www.ejbron.wordpress.com)

h/t “Vederso”