Appèl van de christenen in Syrië: EU-sancties drijven mensen op de vlucht

In een opmerkelijke oproep met de titel “Basta sanzioni alla Siria e ai Siriani” roepen de leiders van de christelijke kerken in Syrië op tot het einde van de EU-sancties tegen het Syrische volk.

(Vertaling: E.J. Bron)

Vooraanstaande christelijke hoogwaardigheidsbekleders  in Syrië eisen gezamenlijk dat de EU-sancties tegen Syrië worden opgeheven. Ze treffen vooral de bevolking. In een hulpkreet schetsen de christenen de dramatische gevolgen van de sancties. De christenen noemen de vluchtelingendiscussie huichelarij. Door de sancties zou de samenleving verwoest worden en de mensen zou alleen nog de vlucht resten.

In 2011 had de Europese Unie besloten economische sancties tegen Syrië op te leggen. De EU schetste ze als “sancties tegen persoonlijkheden van het regime”. In werkelijkheid legde ze tegen het hele land een olie-embargo op, een blokkade van alle financiële transacties en een handelsverbod op zeer veel goederen en producten. Deze maatregelen gelden nog steeds. Daarentegen werd in 2012 op grond van een moeilijk te begrijpen beslissing het olie-embargo voor die regio´s opgeheven die gecontroleerd worden door de bewapende en jihadistische oppositie. Daardoor moeten blijkbaar aan de zogenaamde “revolutionaire krachten en de oppositie” economische bronnen ter beschikking gesteld worden.

In deze 5 jaar hebben de sancties tegen Syrië er aan bijgedragen de Syrische samenleving te verwoesten: ze leverden haar aan de honger, epidemieën en ellende uit en werken zodoende de milities van terroristen, die nu ook in Europa toeslaan, in de hand. De sancties vergroten de schade door de oorlog, die al heeft geleid tot 250.000 doden, 6 miljoen verdrevenen en 4 miljoen vluchtelingen.

De situatie in het Syrië-conflict is wanhopig: het ontbreekt aan levensmiddelen, er heerst een algemene werkloosheid, geneeskundige behandelingen zijn onmogelijk geworden, drinkwater en stroom worden gerantsoeneerd. Daarbij komt dat het embargo de Syriërs, die zich al voor de oorlog in het buitenland gevestigd hebben, er aan hindert geld over te maken aan hun familieleden in het vaderland. Zelfs NGO´s, die hulpprogramma´s willen uitvoeren, kunnen geen geld overmaken naar hun medewerkers in Syrië. Ondernemingen, elektriciteitscentrales, waterbedrijven en ziekenhuizen zijn gedwongen te sluiten, omdat ze geen reserveonderdelen en geen benzine kunnen krijgen.

Nu zien de Syriërs nog maar één mogelijkheid voor het overleven van hun gezinnen: de vlucht uit hun land. Maar ook deze oplossing stuit op niet weinig moeilijkheden en leidt tot heftige discussies binnen de Europese Unie. Het kan niet zo zijn dat de vlucht de enige oplossing is die de internationale gemeenschap deze mensen in nood nog laat.

Wij ondersteunen daarom alle initiatieven met een humanitair karakter en alle initiatieven voor de vrede van de kant van de internationale gemeenschap, vooral de moeilijke onderhandelingen in Genève. In de verwachting en de hoop dat zij na zoveel bittere teleurstellingen een concreet resultaat opleveren, eisen wij dat de sancties, die in het dagelijks leven van iedere Syriër te merken zijn, onmiddellijk worden opgeheven. Zonder concrete inspanningen voor de mensen, die nu lijden onder de gevolgen van het embargo, kan het niet tot de langverwachte vrede komen. De gevolgen van het embargo gaan ten koste van het hele volk.

Het gepraat over de oorlogsvluchtelingen uit Syrië ziet eruit als pure huichelarij zolang men tegelijkertijd diegenen die in Syrië blijven, blijft uithongeren en hen geneeskundige verzorging, drinkwater, werk, veiligheid en de meest elementaire rechten onthoudt.

Wij richten ons daarom tot de parlementariërs en burgemeesters van ieder land, opdat de burgers van de Europese Unie (tot op de dag van vandaag absoluut onwetend) over de onrechtvaardigheid van de sancties tegen Syrië geïnformeerd worden en dat de sancties eindelijk onderwerp van een serieuze discussie en desbetreffende besluiten worden.

Bron:
http://deutsche-wirtschafts-nachrichten.de

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)