(Door: “Driek”)
Wij leven in een bezeten wereld. En wij weten het. Het zou voor niemand onverwacht komen als de waanzin eensklaps uitbrak in een razernij, waaruit deze arme Europese menschheid achterbleef in verstomping en verdwazing, de motoren nog draaiende en de vlaggen nog wapperende, maar de geest geweken. Alom de twijfel aan de hechtheid van het maatschappelijk bestel waarin wij leven, een vage angst voor de naaste toekomst, gevoelens van daling en ondergang der beschaving. Het zijn niet louter benauwingen die ons overvallen in de ijle uren van de nacht als de levensvlam laag brandt. Het zijn weloverwogen verwachtingen, op waarneming en oordeel gegrond.
De feiten overstelpen ons. Wij zien voor onze ogen hoe bijna alle dingen, die eenmaal vast en heilig schenen, wankel zijn geworden: waarheid en menschelijkheid, rede en recht. Wij zien staatsvormen die niet meer functioneren, productiestelsels die op bezwijken staan. Wij zien maatschappelijke krachten die in het dolzinnige doorwerken. De dreunende machine van dezen geweldige tijd schijnt op het punt om vast te lopen.
Meteen dringt zich de tegenstelling op. Er is nooit een tijd geweest, waarin de mensch zich zoo de gebiedende taak bewust was om samen te werken aan het behoud en de volmaking van aardsche welvaart en beschaving. Nooit tevoren was arbeid zo in eere. De mensch was nimmer zo bereid te werken en te wagen, elk ogenblik zijn moed en zijn geheelen persoon te geven aan een algemeen heil. Hij heeft de hoop niet verloren.
Zal deze beschaving gered worden, zal zij niet verzinken in eeuwen van barbarij, maar met behoud van de hoogste waarden, die haar erfgoed zijn, overgaan tot nieuwer en vaster staat, dan is het wel nodig dat de nu levenden zich terdege rekenschap geven hoever het bederf, dat haar bedreigt, is voortgeschreden.
Uit: ‘In de schaduwen van morgen’. Een diagnose van het geestelijk lijden van onze tijd. Door J. Huizinga. Leiden 28 november 1935.
Lezer, nu wij dagelijks bestookt worden met noodlotstijdingen die gans ons leven beroeren, wij langzaamaan worden meegetrokken in den maalstroom van islamitische gruwelijkheden, is dit een aanbevelenswaardig boek voor den spitse lezer van E.J. Bron. Het is weliswaar ruim vijfenzeventig jaar geleden neergeschreven, doch den inhoud leek mij zeer van toepassing op dezen afschuwwekkende tijd waarin wij verkeren.
Ik wens u allen nog een gezegende dag.
Door:
“Driek”
(voor www.ejbron.wordpress.com)
E.J. Bron 
Alom de twijfel aan de hechtheid van het maatschappelijk bestel waarin wij leven, een vage angst voor de naaste toekomst, gevoelens van daling en ondergang der beschaving.
Benno Bernard schrijft hierover een mooi stuk in de Gazet van en voor Hove: ‘Slechte mensen’ en beschrijft de algehele malaise toe aan decadentie van de linksmens die zijn eigen beschaving bewust vernietigt, het andere omarmt zonder te zien dat dit zijn doodsvijand is. Oorzaak waarom figuren als Abu Jahjah overal een spreekbuis krijgen en omarmt worden door de politiek correcten.
Slechte mensen
Benno Barnard waarschuwt dat je maar beter kunt oppassen voor lieden uit de islamitische cultuurkring met radicale opvattingen.
Het antwoord op de vraag waarom keurige burgerlijke periodieken als Knack en De Standaard het woord verlenen aan opgewonden schreeuwers als Karim Hassoun en Abou Jahjah is eenvoudig : decadentie. Decadentie is het verschijnsel van een cultuur die moreel dusdanig is verzwakt dat zij niet meer in staat is haar vijanden te herkennen, laat staan hen te bestrijden. Zover is de westerse beschaving nog niet, maar een belangrijk deel van de spraakmakende elite al wel.
Die elite bestaat vooral uit intellectuelen die nooit geheel zijn bekomen van het marxisme-leninisme dat ons in de jaren zestig aan de universiteiten werd opgedrongen; het ging gepaard met een afkeer van ons tafelzilver, onze burgerlijke waarden, het huwelijk, het christelijk en joods erfgoed en het gezond verstand. Collectief schuldgevoel over het kolonialisme en de slavernij droeg in belangrijke mate bij tot een karikaturaal cultuurrelativisme, en later het omhelzen van de islam en een absurde haat tegen Israël.
…
het is geen verrassing dat stront stinkt. Maar de collaboratie van een deel van de intelligentsia, collega’s van mij bovendien – dat choqueert me in niet geringe mate. Is dat alleen maar naïviteit ?
….
verder op: http://www.gazetvanhove.be/2016/06/06/slechte-mensen/
LikeLike
Heel goede analyse!
LikeLike
Een omschrijving die mohammedanen karakteriseert:
“wantrouwen ten aanzien van de rede … geeft ruimte voor het ‘beneden-redelijke’, de driften en instincten”
LikeLike
Wat een prachtig betoog, dank hiervoor, ik verlang terug te gaan naar hoe het was, geen problemen, geen islam, samenhang met Israel, hoe zijn we zover gekomen dat we moeten kiezen tussen het een en het ander. Waarom zijn mensen links??? Dat kan ik me altijd afvragen, onbegrijpelijk! Kan iemand mij daarover inlichten? Gaat het over het altijd verzorgd worden, niet hoeven te werken en wel een goed leven leiden??? Zijn het luiaarden??? Lekker niks doen en even goed riant leven? Wat is dat met links??? Er zitten meer linksen in uitkeringen dan rechtsen, hoe komt dat????
LikeLike
Dit lezende zijn mijn gedachten beantwoord, precies!!!
LikeLike