In antwoord op Esther Voet

(Door: J.C. Th. Köhler)

 Een antwoord van de heer Köhler op dit artikel van Esther Voet.

Geachte mevrouw Voet, beste Esther,

Ik had willen beginnen met de woorden van een Jodenjongen, die zo’n tweeduizend jaar geleden zei: “Vergeef het hen, want ze weten niet wat ze doen.” Maar daar zit hem nu juist de kneep, ze weten verdomd goed wat ze doen. Ze doen waartoe ze door het Arabische schoftentuig gechanteerd worden.

Al in 1973, direct na de oliecrisis, is het Verdrag van Straatsburg gesloten. Ook wel bekend als Resolutie 1605. Die oliecrisis was het gevolg van het spierballenvertoon door de Arabieren. Nederland was solidair met Israël en veel Nederlanders zijn dat vandaag de dag nóg, geloof me. Maar de Arabische (onder)wereld was daar niet onverdeeld content mee, dus pasten ze een dwangmaatregel toe: Staak de solidariteit met Israël, dan komt de olie weer los.

De fundamenteel a-sociale socialist Den Uyl wist niet anders te vertellen dan dat “het nooit meer zou worden zoals het was”. Wij dachten dat hij doelde op de economie en de gevolgen van de olieboycot. Waar hij ten principale wèl op doelde vertelde de gluiperd niet. Hij bedoelde dat hij met de snelheid van het licht had toegegeven aan de Arabische chantage. Nederland (en heel West-Europa) zat in de tang van de olieboeren.

Destijds hebben we vijf jaar lang de moffen weerstaan. We hebben wel gebogen, maar zijn niet gebarsten. De Arabieren hebben ons onze vrijheid afgenomen zonder één schot te lossen. De olie was het dwangmiddel; het was nog maar het begin. Stapje voor stapje gaat het door. Aan de ene kant zijn ze bezig een “vreedzame” invasie in Europa uit te voeren. Aan de andere kant zijn ze politici van allerlei gezindten aan het onderwerpen aan hun dwang: Stop je vriendschap met Israël; sluit je steeds meer aan bij het anti-Israël en pro-Palestijnen kamp.

Langs die weg krijgen de oliebaronnen heel Europa in hun macht en in de macht van de islam. Dit alles moet gedaan zijn voor hun olie op is. Zoals het er nu uitziet gaat ze dat lukken. Dus mevrouw Voet, beste Esther, je kunt het ´t CDA niet eens kwalijk nemen. Want ze staan daar, ze kunnen niet anders. In het geniep worden ze in de tang genomen door het oliegeld, maar veel openlijker worden ze gedwongen door het maatschappelijk afval in Brussel.

Een reden temeer om zo spoedig mogelijk uit de EU te treden. Onze soevereiniteit terug te claimen. En ofschoon ik niet geloof in windmolens, we moeten een weg zien te vinden om op korte termijn onafhankelijk te worden van de besmette olie uit Arabië. Zonne-energie, getijdencentrales, kernenergie, wat dan ook. Alles beter dan deze verdekte slavernij. Wat het CDA nu doet, is een symptoom van iets veel ergers. Nogmaals, neem het hen niet kwalijk; ze weten wel wat ze doen, maar ze kunnen niet anders.

Met vriendelijke groet,
shalom lach, shalom Israel.
Le shana ha ba a B’yerushalaym.

Door:
J.C. TH. Köhler
(voor www.ejbron.wordpress.com)