SATIRE!: De les van Nice

(Door: Marcus – Vertaling: E.J. Bron)

Met het oog op de jongste aanslag op onze open samenleving zijn er geen woorden te vinden om gepast uitdrukking te verlenen aan de verschrikking. Geschokt en sprakeloos zijn we vandaag allemaal Nice. Opnieuw zet de daad van een fanatiek gemaakte en verwarde individuele dader, die doet alsof hij in naam van een religie handelt, het vreedzame met elkaar in een pluralistische samenleving zwaar onder druk. Nu is het belangrijk om niet toe te geven aan de angst en het hoofd koel te houden.

Deze daad van geweld heeft niets met de islam te maken. Islam en islamisme zijn niet verenigbaar met elkaar. Maar de lijken zijn nog niet stijf, of de ontzettende hetze op de verschillende websites begint al. Het grootste gevaar dat uitgaat van de gebeurtenissen in Nice is dat vreemdelingenhaat en islamofobie verder naar het midden van de samenleving opdringen. Daarom is het juist nu belangrijk om een signaal van solidariteit met onze islamitische medeburgers en tegen generalisaties af te geven.

Als democratische samenleving moeten we ons echter zelfkritisch afvragen in hoeverre de schuld ook bij ons ligt. Rechtse partijen hebben de wind in de rug, in heel Europa wordt stemming gekweekt tegen migranten en vluchtelingen. Met de Brexit komt de nationalistische haat vrij. Alledaags racisme en vooroordelen denigreren migranten en moslims. Neoliberalisme en afbraak van de sociale stelsels in de afgelopen decennia hebben hun milieus van maatschappelijke deelname buitengesloten.

Een cultuur van wegkijken en onverschilligheid heeft verhinderd dat foute ontwikkelingen op tijd door de politiek werden opgevangen. In plaats daarvan heeft de politiek heel lang verdrongen dat onze samenlevingen immigratiesamenlevingen zijn geworden. Onder druk van de buitensluiting en de deelnameweigering nam onder de sociaal achtergeblevenen met de machteloosheid ook de bereidheid tot geweld toe. Geweld, dat ook altijd een schreeuw om hulp is, werd de enige mogelijkheid om de aandacht op zich te vestigen.

Bij de geschoktheid moet zich dus ook de schaamte over ons falen als samenleving voegen. Wat leren we hier van? Europa moet meer internationaal, sociaal en solidair worden. We hebben meer immigratie nodig – vooral uit islamitische landen. Want in de multiculturele en multireligieuze samenleving is de maatschappelijke consensus niet meer gebaseerd op etnische homogeniteit, maar wordt over deze in het democratisch proces steeds opnieuw onderhandeld. Zo ontstaat dialoog, en met de dialoog zijn vooroordelen af te bouwen.

Immigranten moeten zich goed voelen en merken dat ze welkom zijn. Vooral de toestroom van de vluchtelingen moet hier niet als een last, maar veelmeer als een grote kans worden gezien om een cultuur van welkom te leren. Er moet meer worden gedaan om het vertrouwen van de islamitische bevolking, die immers voor het overgrote deel vreedzaam is en geweld afwijst als onislamitisch, te winnen. Hier moeten van de kant van de opnemende respectievelijk niet-islamitische samenleving concessies vooraf worden gedaan.

Dat alles kost veel kracht en een gemeenschappelijke maatschappelijke inspanning. Er is veel voorlichtingswerk nodig om van de mensen de krimpende en vergrijzende samenlevingen van Europa weg te halen en mee te nemen. Een door domme leuzen in onzekerheid verkerende kwetsbare bevolking kan een gemakkelijk prooi worden voor de demagogie van populisten, die voor de problemen van een complexe realiteit schijnbaar eenvoudige patentrecepten aanbieden. Daar moet een breed bondgenootschap van de progressieve krachten tegenover staan.

Bron:
www.pi-news.net
Door: Marcus

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)