EEN NIEUWE WERELDORDE

(Door: “Driek”)

Wij stevenen af op een nieuwe wereldorde waarin regeringsleiders liegen en bedriegen en waarin hooggeplaatste personen de handen schudden van onwaardige lieden. In den zomer van 2016 is het met bloed vermengde zaad ontkiemd dat de veertien honderdjarige dwangburcht der mohammedanen uit zijn ruïnes doet herrijzen. En den oorlogstrommels voor deze herrijzenis worden alreeds geroerd. Als domme kinderen uit een achterbuurt lopen onze regeringsleiders mee in het trom roffelende onheilsregiment dat ons den oorlog heeft verklaard. Zij popelen om den aartsvijand te omarmen en ons schone vaderland voor een grijpstuiver te verpatsen aan een zooi schurken en moordenaars. Nimmer hebben domheid en misleiding van het volk zo hoogtij gevierd. Moge de tijd komen dat dien lieden hun gerechte straf niet ontgaan.

Ik maak mij grote zorgen, lezer, de akelige gedachte laat mij niet los dat een duister lot ons wacht. Onze regering onderschat de sluwheid van den vijand, of zij heult met deze verderfelijke ideologie met als doel onze ondergang te bewerkstelligen. Dat laatste is een afschuwwekkende gedachte. Doch het lijkt alsof een geheimzinnige toverkracht bezit heeft genomen van onze regeringsleiders. Handen met den verraderlijke vijand worden geschud en beloften welke onze ondergang betekenen, worden klakkeloos toegezegd. Den heldere bron van kennis en waarheid is veranderd in een stinkend slijmerige poel. Onze verworvenheden en bevochten vrijheid worden verwezen naar den vuilnishoop.

Wij worden bang gemaakt door schreeuwend vuist heffende lieden met domme apengezichten die ons angst moeten inboezemen. Voelt den Nederlander dan geen angst of berouw dat hij verkwanselt zijn vrijheid aan dat schorem uit dien zandwoestijn? Neen, scherpe lezer van E.J. Bron, het lijkt wel alsof den burgerij instemt met de voorbereidingen onzer afbraak. Den Nederlander toont geen fraai gedrag. In plaats de noodklokken te luiden en het zwaard te omgorden, loert de Nederlander den ganse dag op zijn heilig verklaarde beeldschermpje, kijkt naar onnozele televisieprogramma’s en toont zich verontwaardigd wanneer de Turken in zijn eigen Nederland stampij maken.

Lezer, de woede bevangt mij, mijn gemoed schiet vol als ik zie de beelden van die schreeuwende Turken met hun wapperende vlaggen. In mijn eigen land nog wel. Ik vind het een grote schande. Ik ben van schaamte vervuld.

Ik wens u allen nog een gezegende dag.

Door:
“Driek”
(voor www.ejbron.wordpress.com)