MUST READ!: Zal Hongarije als volgende land de EU verlaten?

(Door: F. William Engdahl – Vertaling: E.J. Bron)

Zal Hongarije het volgende land zijn dat de functiegestoorde Europese Unie (EU) verlaat? Die vraag is helemaal niet zo vreemd als hij lijkt. Op 2 oktober zullen de kiezers in Hongarije aan een landelijk referendum deelnemen en er over stemmen of zij de door de EU opgelegde vestiging van migranten in Hongarije goedkeuren of niet.

Dat is in Hongarije een belangrijk thema. Het land van trotse en standvastige onafhankelijk denkende mensen leed 150 jaar lang onder de Ottomaanse heerschappij, heeft oorlog gevoerd tegen Habsburg-Oostenrijk, totdat het Oostenrijks-Hongaarse compromis van 1867 een vreedzame co-existentie onder de Dubbelmonarchie Oostenrijk-Hongarije tot stand heeft gebracht. Daarna waren de Hongaren sinds 1945 aan de Sovjet-Unie, eerst onder de gevreesde Mátyás Rákosi, onderworpen, totdat Hongarije zichzelf in oktober 1989 als eerste communistische land van het Pact van Warschau tot constitutionele republiek verklaard en zijn grenzen met Oostenrijk geopend heeft. Daarmee bracht het een domino-effect op gang, waarbij eerst Oost-Duitsland en daarna het hele Pact van Warschau en tenslotte de Sovjet-Unie omvielen. Net als iedere natie hebben de Hongaren hun heel speciale historie.

Je zou ook wel kunnen zeggen dat de Hongaren – altijd al de bevolking van een etnische smeltkroes, waarvan het parlement in het jaar 1849 de eerste wetten ter wereld over etnische en minderhedenrechten in werking had gesteld – niet passief blijven als ze voelen dat er iets niet klopt aan de manier waarop ze behandeld worden. Dat is nu het geval met betrekking tot het Brusselse voorstel, volgens welk Hongarije en andere EU-lidstaten een in Brussel vastgesteld aantal politieke oorlogsvluchtelingen uit het Midden-Oosten moet opnemen en voor wie ze alle kosten op zich moeten nemen, of ze deze mensen nu willen hebben of niet. Landen die het aan hem toegewezen quotum afwijzen, zouden kunnen rekenen op de eerste financiële sancties. In het jaar 2015 waren er, nog voordat het vier meter hoge hek van prikkeldraad nog datzelfde jaar langs de grens met Servië werd gebouwd, ongeveer 400.000 “vluchtelingen” in Hongarije aangekomen.

Ongeveer de helft daarvan, 200.000, probeerden asiel te krijgen in Hongarije. Volgens een procedure van de regering kregen slechts 264 “vluchtelingen” politiek asiel. Met de bouw van het grenshek werd de toestroom via de zogenaamde Balkan-route bijna helemaal stopgezet. De Oostenrijkse regering heeft besloten om met de regering-Orbán in Hongarije samen te werken en met haar langs de gezamenlijke grens te laten patrouilleren.

Hongarije heeft zich aangesloten bij de Tsjechische Republiek, Slowakije en Polen – de zogenaamde Visegrad-landen – om zich te verzetten tegen het door Brussel opgelegde “vluchtelingen”quotum. Uit peilingen blijkt dat duidelijk meer dan 66% van de bevolking, waaronder ook Orbán, die had aangedrongen op een afwijzing, tegen bindende quota is.

De openhartige Hongaarse minister-president Viktor Orbán, de enige minister-president die daar sinds 1989 een volle ambtsperiode heeft doorstaan en herkozen werd, is heel populair bij de Hongaren, omdat hij zich openlijk tegen een volgens hem verkeerde politiek uit Brussel uitspreekt. Veel Hongaren zien in hem een moderne David, die tegen de veel grotere Goliath, de gezichtsloze, niet gekozen Europese Commissie aantreedt.

Op 2 oktober zullen de Hongaren is een speciaal nationaal referendum maar over één vraag stemmen: “Wilt u dat de Europese Unie verplicht de vestiging van niet-Hongaarse staatsburgers in Hongarije, zelfs zonder toestemming van het parlement, mag voorschrijven?”

Orbán: “Terreurgevaar. . .”

In de kwestie van de oorlogsvluchtelingen neemt Orbán geen blad voor de mond: “Hongarije heeft geen enkele migrant nodig om de economie te laten functioneren of dat de bevolking zichzelf kan verzorgen of dat daarmee het land een toekomst heeft”, zei hij onlangs in een interview. Integendeel. Hij verklaarde: “Iedere individuele immigrant vormt een openbaar veiligheids- en terreurrisico. Om deze reden is er geen behoefte aan een gemeenschappelijke Europese migratiepolitiek. Wie immigranten nodig heeft, kan ze opnemen. Maar dwing ze ons niet op, wij hebben ze niet nodig.” Wat Hongarije betreft, verklaarde hij in een interview met RT, “is migratie geen oplossing, maar een probleem . . . Wij hebben haar niet nodig en zullen haar niet slikken.” De Hongaarse regering staat er op dat het recht om over “vluchtelingen”kwesties te beslissen voorbehouden moet blijven aan de nationale regeringen.

Hongarije en drie andere Midden-Europese landen, die samen de Visegrad-groep vormen, de Tsjechische Republiek, Slowakije en Polen, verzetten zich tegen de bindende contingenten die de EU de verschillende lidstaten wil opdringen. Vorig jaar december heeft Hongarije een klacht ingediend bij het Europees Gerechtshof tegen de pogingen van de EU om de nieuw aankomende “vluchtelingen” over de Europese Unie te blijven verdelen. Een beslissing kan jaren duren. Het referendum moet zorgen voor een breed mandaat van de bevolking tegen de Brusselse gedwongen pogingen tot toewijzing.

Een eerste stap op weg naar EU-uittreding?

Alle politici, van Brussel via Berlijn tot aan Boedapest, weten dat de Hongaren met een overweldigende meerderheid “Nee” tegen de opgedrongen “vluchtelingen”quota zullen stemmen. Op dit punt moet de eigenlijke vraag gesteld worden: Zal Hongarije, als mocht blijken dat Brussel het Hongaarse referendum met het gebruikelijke oorverdovende stilzwijgen zal negeren, zoals onlangs de Britten, een tweede referendum houden om te beslissen of het de EU moet verlaten of niet? Het idee van een Hongaarse uittreding uit de EU is op dit moment, nadat Groot-Brittannië als eerste de deur is uitgegaan en het precedent van een mogelijke uittreding heeft geleverd, überhaupt niet meer ondenkbaar.

De regering-Orbán is tot nu toe doelbewust met een zekere voorzichtigheid opgetreden om de grenzen van de EU-regelingen uit te testen. De in Oxford opgeleide Orbán is absoluut geen “rechts-extreme tiran”, zoals hij werd neergezet door de Brusselse bureaucraten en politiek correcte media in de EU. Hij is een zeer ontwikkelde, blijkbaar nog niet gecorrumpeerde echte democraat (als dit klopt, een echt novum in de huidige politiek), die zich bij belangrijke politieke beslissingen altijd tot zijn kiezers wendt om er zeker van te zijn dat ze achter hem staan. Dat is voor de nooit gekozen Brusselse oligarchie een gruwel.

Viktor Orbán heeft zijn standpunten over de huidige vluchtelingencrisis, waarvoor de media de niet toepasselijke, veel onschuldiger klinkende naam “situatie van de massamigratie in de EU” gebruiken, uitvoerig in zijn jaarlijkse toespraak tot de natie op 28 februari, halverwege zijn derde ambtsperiode als (gekozen) minister-president, omschreven.

Onder verwijzing naar de jongste ervaringen van het land bij de bevrijding van de decennia lange verwoestende communistische heerschappij en naar het huidige EU-lidmaatschap sinds 2004 stelt Orbán vast: “We maken ons zorgen over hoe wij onze nationale belangen binnen de EU moeten beschermen.” Dat klinkt relatief verstandig, tenzij men waar zou nemen dat het doel van de EU als instelling exact het tegenovergestelde is – namelijk uiteindelijk alles wat met nationaal belang te maken heeft ten gunste van een in Brussel gecentreerde, van bovenaf bepalende autocratie van niet gekozen mensen te vernietigen.

Echte prestaties

Omdat er in werkelijkheid zo veel over de werkelijke verworvenheden van Orbán in Hongarije door de mainstream media buiten Hongarije weggelaten of verdraaid voorgesteld wordt, is het eerst op z´n plaats om op enkele prestaties in te gaan die Viktor Orbán in zijn eerste ambtsperiode van 1998 tot 2002 na de overwinning van zijn partij Fidesz in een coalitie met het Hongaarse Democratisch Forum (MDF) en de onafhankelijke partij van de kleine boeren, landarbeiders en burgers (FKGP) en daarna sinds 2010 met een meerderheid alleen regerend, heeft geleverd. Na acht jaar uit in functie te zijn geweest, kreeg Orbán´s partij Fidesz met 53% van de stemmen en twee derde deel van de parlementszetels in het jaar 2010 en met de herverkiezing in het jaar 2014 tot nu een overweldigend sterk mandaat van de bevolking.

Orbán stelde in zijn toespraak aan de natie in februari vast: “We hebben binnen drie jaar de begroting geconsolideerd, de economie gestabiliseerd, de insolventie vermeden, de inflatie afgeremd en de werkloosheid verlaagd – en dat laatste niet gering, maar van 11,5% naar 6,2%. We stuurden de financiële buffer van het IMF terug, betaalden onze leningen voortijdig af en zullen dit jaar onze schulden bij de Europese Unie tot op de laatste verdomde cent betalen. Al met al hebben we in het jaar 2014 deze stabiliseringsfase met een economische groei van 3,7% afgesloten en hebben we een nieuw hoofdstuk geopend.

Bovendien heeft de regering in Orbán´s ambtsperiode bereikt om “de persoonlijke inkomstenbelasting in vijf jaar van 35% naar 15% terug te brengen; en in die vijf jaar konden de gezinnen 1.300 miljard Forint in de zak houden. We hebben de stroomrekeningen van de huishoudingen met 25% verlaagd en in die vijf jaar het minimumloon in Hongarije met 50% verhoogd. We hebben dit samen bereikt: de staat en de markt, de regering en de economie, de werkgevers en de werknemers, de kleinste, kleine en middelgrote Hongaarse ondernemingen samen met de dochtermaatschappijen van de globale conglomeraten ter plaatse . . . In vergelijking met 2010 hebben we 40% meer geld beschikbaar voor gezondheidszorg opgebracht. We hebben de wachtlijsten gehalveerd. We hebben meer dan 500 miljard – meer dan 500 miljard – Forint gestoken in de uitbreiding van onze klinieken.

Dat is de achtergrond van de huidige economische situatie van Hongarije gedurende de ambtsperiode van Orbán en levert de achtergrondsituatie om te begrijpen waarom de bevolking zijn eis naar een “Nee” tegen bindende “vluchtelingen”contingenten ondersteunt. Nu zijn z´n opmerkingen over de “vluchtelingen”crisis belangrijk.

“De naam van dit gevaar is massa-immigratie . . .”

Orbán verder: “Ik wil nu graag uitleggen waarom ik dit allemaal gezegd heb. Over het algemeen daarom, omdat dit alles nu in gevaar is. De financiële stabiliteit, waarvoor we zo hard gewerkt hebben, is in gevaar . . . Onze nationaal georiënteerde buitenlandse politiek, die met zoveel moeizame aandacht in detail werd opgebouwd, is in gevaar. De weer herstelde openbare orde en veiligheid zonder terroristische bedreigingen is in gevaar. En onze nationale cultuur . . . is eveneens in gevaar.”

Dan wordt hij meer specifiek:

“De naam van dit gevaar is ´massa-immigratie´ . . . Het jaar 2015 beëindigt een periode, waarin we geloofden dat hij onder controle van Europa stond en we beschouwden daarom de bescherming en veiligheid van ons continent als gegarandeerd. Een jaar geleden waarschuwden we er bij dezelfde gelegenheid al voor dat er een nieuwe tijdperk van massa-immigratie zou zijn begonnen. We werden genadeloos bespot en zowel door vrienden, bondgenoten als tegenstanders aangevallen . . . De realiteit is, dat diegenen die hier naartoe komen überhaupt niet van plan zijn onze levenswijze aan te nemen, omdat zij die van henzelf waardevoller beschouwen . . . En, inderdaad, waarom zouden ze die moeten opgeven? Realiteit is, dat zij niet het aanbod aan arbeidskracht bieden dat nodig is voor de fabrieken in West-Europa. De feiten tonen aan dat door hele generaties heen het werkloosheidscijfer onder diegenen die buiten Europa geboren zijn duidelijk hoger – vaak veel hoger is. Realiteit is, dat de Europese naties niet in staat waren de massa´s te integreren die tientallen jaren lang langzamerhand uit Azië en Afrika gekomen zijn. Waarom zouden ze daar dan nu wel succes mee hebben, als ze zo snel en in zulke hoeveelheden komen?”

Over al deze uitspraken valt te discussiëren. Maar er is een kernpunt waarop Orbán zijn strategie met het referendum laat steunen; en dat is de belangrijkste reden voor het feit dat hij na 2 oktober gedwongen zal zijn om voor Hongarije een “Huexit” uit de EU voor te bereiden:

“Het zijn niet zozeer de migranten op wie we boos zouden moeten zijn. De meesten van hen zijn zelf slachtoffer: slachtoffers van de in hun landen instortende regeringen, slachtoffers van slechte internationale beslissingen, slachtoffers van mensensmokkelaars. Ze handelen in hun, volgens hen, oer-eigen belang. Het probleem is dat wij Europeanen niet hetgeen doen wat in ons eigen belang zou moeten zijn. Er bestaat geen beter woord voor hetgeen Brussel doet als ´absurd´. Het is net alsof de kapitein van een schip, dat een botsing dreigt te krijgen, in plaats van maatregelen te willen nemen die deze verhinderen, er meer in geïnteresseerd is te beslissen welke reddingboten voor niet-rokers gereserveerd moeten blijven. Het is net alsof we, in plaats van het lek in de scheepsromp te repareren, erover ruziemaken hoeveel water welke cabine zou moeten overstromen . . .”

Orbán gaat dan verder:

“Het probleem is al groot genoeg dat Brussel de verdediging van Europa niet kan organiseren, maar het nog grotere probleem bestaat erin dat hij helemaal die bedoeling niet heeft. Ons in Boedapest, Warschau, Praag en Bratislava valt het zwaar om te begrijpen hoe het zo ver kon komen dat het zelfs mogelijk werd dat diegenen die uit andere continenten en andere culturen hier naartoe komen, zonder controle binnengelaten werden. Het is moeilijk om de verzwakking van het natuurlijke en fundamentele instinct van onze civilisatie ter verdediging van onszelf, onze families, onze woningen en ons land te begrijpen . . . Dit hier is Europa. Europa is Hellas, niet Perzië, is Rome, niet Carthago, het is christelijk en geen kalifaat. Als wij dit zeggen, dan beweren we niet dat wij beter zouden zijn, maar dat wij anders zijn. Om te wijzen op het bestaan van een onafhankelijke Europese civilisatie betekent niet dat zij beter of slechter zou zijn; het betekent alleen maar: ´ Wij zijn zo en jullie zijn anders´.”

Deze stap van Hongarije, zijn minister-president en zijn bevolking is geen oppervlakkige politieke onderhandelingstruc om van Brussel een beter aanbod te krijgen, zoals de bedoeling was van David Cameron (vanuit Cameron´s optiek) met zijn Brexit-fiasco. Het gaat om een fundamenteel in het zand van de hele Europese Unie getrokken streep tussen de landen die in het opgeven van hun nationale soevereiniteit ten gunste van een supranationaal Verenigd Europa met zetel in Brussel geloven, en diegenen die met het oog op deze “vluchtelingen”crisis en al zijn gevolgen van plan zijn om hardnekkig hun wezenlijke nationale soevereiniteitsrechten op te eisen.

Brussel en zeer zeker Merkel´s Berlijn zullen zich tot het uiterste tegen Hongarije verzetten om hun supranationale concept te verdedigen. Ze zullen dit doen met de ondersteuning van George Soros en zijn denktank “European Council on Foreign Relations”. Geen wonder dat Viktor Orbán herhaaldelijk in het openbaar is opgetreden tegen de in Hongarije geboren miljardair-speculant George Soros en zijn NGO´s bij hun poging Hongarije te destabiliseren. Soros´ geld heeft ook het document gefinancierd dat als “Merkel-plan” bekend geworden is en dat het tegenovergestelde is van Orbán´s verdediging van de nationale soevereiniteit met betrekking tot de distributie van “vluchtelingen”.

Op dit moment vliegt het als “Europese Unie” bekende, mislukte experiment in alle richtingen uit elkaar. Hongarije zou zich dus wel een gedwongen kunnen zien om na de 2^e oktober opnieuw na te denken over zijn EU-lidmaatschap, of wellicht al veel eerder. Dat zal onvermijdelijk de krachten van de opheffing in de EU versterken, wat misschien zelfs helemaal niet zo´n verkeerd verschijnsel zou zijn.

Bron:
http://info.kopp-verlag.de
Door: F. William Engdahl

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)