Sikhs voor Trump & boeddhisten voor Le Pen?

(Door: “Young German” – Vertaling: Theresa Geissler)

‘Ethnic politics’ als rendabel machtsmiddel.

De tegenwoordige “linksen”, van de SPD tot de Amerikaanse Democraten en Labour in Groot-Brittannië, hanteren een systeem dat steunt op etnische, religieuze en gender-bepaalde groepen. Het is een methode om kiezers te winnen, die aanvankelijk bijzonder verwarrend kan overkomen, maar die zich, eenmaal ontrafeld, overduidelijk dáár manifesteert waar de zogenaamde multiculturalisten politiek bedrijven. Want zij zijn het, die het kiezersvolk zeer bewust onderverdelen in belangengroeperingen met wie zij aanpappen. Homo’s en lesbo’s, moslims, Hindoes, evangelicals of hispanics, zwarten en Aziaten. Ze delen verkiezingsgeschenken en -beloften uit om zich te verzekeren van de gunst van, bijvoorbeeld, deze etnische groeperingen. De moslims moeten hun feestdagen krijgen, zodat zij, bijvoorbeeld, in Groot-Brittannië in het vervolg op de Labour-partij stemmen.

In Duitsland zou dit de SPD geweest zijn, die precies hetzelfde doet. De Democraten in de VS, die in de tweede helft van de 20ste eeuw een dramatische koerswijziging van hun kiezerdemografie voltrokken, zijn niet langer de partij van de blanke man, zoals zij aan het begin van de 20ste eeuw nog waren. Het is een publiek geheim dat de Democraten in het zuiden zich grotendeels tegen de door de Republikein Martin Luther King nagestreefde gelijkberechtiging van kleurlingen in de VS te weer stelden. In zoverre kan het opmerkelijk aandoen dat het de partij is gelukt haar ooit blanke en christelijke kiezersgemeenschap te diversificeren. Men hoeft niet verrast te zijn over de eis van Clinton om de illegale migranten, die over de VS-grens met Mexico binnenkomen, automatisch en zo snel mogelijk het Amerikaanse staatsburgerschap en het kiesrecht te geven. Hillary Clinton, of voornamelijk de Democratische Partij (de Republikeinen overigens ook), bedrijven in de VS zuivere zogeheten “ethnic politics.” Ze hopen vurig door middel van de verkiezingsbelofte van het staatsburgerschap voor de illegale “binnenkomers” op een bonus bij het groeiende aantal “Hispanics” in de VS, die in enige staten een verhoudingsgewijze meerderheid onder de bevolking vormen en zich verder naar het noorden uitbreiden. Ook de erkenning van het “Spaans” als gelijkberechtigde taal naast het Engels is een zeer duidelijk signaal richting alle Hispanics om alsjeblieft genadig te zijn en de Democraten hun stem te willen geven. Het is hier niet het welzijn van deze migranten dat de grote partij interesseert, maar vermoedelijk eerder het rechtstreekse verkrijgen van extra kiezers voor de komende verkiezingen. Het gaat om machtstoename in het parlement en om deze te verkrijgen is “etnische politiek” een goed middel. Men steunt niet langer alleen op blanke christenen, maar merendeels zelfs op verschillende minderheden zoals moslims, Hispanics, zwarten en homo’s/lesbo’s/transseksuelen. Deze vorm van politiek is alomtegenwoordig geworden, waar de bevolking van de staten, ook die in het Westen, uit steeds verschillender etniciteiten en religies bestaat. Waar ooit een arbeidersklasse de kiezersgroepering vormde voor een partij als Labour in Engeland, vindt deze tegenwoordig haar kiezers vooral bij moslims en jonge stedelingen.

Op het verkeerde paard gewed?

Nu boeken de voor het grootste deel linkse en sociaaldemocratisch georiënteerde partijen in Europa en Noord-Amerika met deze “ethnic politics” aanpak tot nu toe goede resultaten. Maar het tij schijnt zich thans te keren. Er doet zich voor, wat ik reeds eerder in een ander artikel van mij (De linkse paradox) heb geschreven: De verschillende etnische, religieuze en seksuele belangengroeperingen waaruit de linksen hun kiezers putten, kunnen op den duur niet met elkaar door één deur. Respectievelijk kan slechts één enkele van deze groeperingen niet met de anderen door één deur: die der moslims. Het is niet iets van vandaag of gisteren, dat bij niet-islamitische migranten de trend bestaat zich conservatiever te oriënteren. Beschouwde men tot nu toe de traditioneel linkse partijen als beschermers van de rechten van migranten, thans is het zover gekomen dat Sikhs, boeddhisten en Hindoes zich van hun voormalige “Overlords” distantiëren en contact  zoeken met de conservatieven. Zo bericht de BBC er over hoe steeds meer Sikhs en Hindoes bereid zouden zijn – en zijn – ook conservatief te stemmen. Ook in de VS vestigen zich dergelijke formaties achter Donald Trump, die de islam, respectievelijk de radicale islam, duidelijk tot vijand van de VS en van het  Westen heeft verklaard. In dit opzicht overlappen de zorgen van Trump die van de Sikhs en Hindoes, die vanuit hun eertijds comfortabele zone in het Westen worden bedreigd door een offensief optredende islamitische buurman in het nieuwe vaderland. Mogelijk speelt hier het conflict op het Indische sub-continent eveneens een rol. Maar het was gedurende de laatste decennia toch slechts met behulp van schellen voor de ogen te negeren dat ook Sikhs en Hindoes voor de radicale islamieten “ongelovigen” zijn.

Ook in Duitsland werd recentelijk een Sikh-tempel in Essen het doelwit van een aanslag. In Groot-Brittannië en de VS vinden thans vergelijkbare voorvallen plaats. Beschadiging van Hindoe-tempels, geweld tegen boeddhisten en natuurlijk tegen andere andersgelovigen. “Moslims en Sikhs voor Trump” heet in de VS zelfs een groepering, die zich hoorbaar inzet voor de vermeende vreemdeling-vijandige Trump en hem met vuur ondersteunt. Ook de gemeenschap van ex-moslims, voor de islamitische gemeenschappen quasi “ketters”, scharen zich breeduit achter de conservatieven. En niet alleen de ketters, maar ook diegenen die begrip voor de koran prediken, conform met het Westen, zijn eerder geneigd, hun politieke ‘thuis’ bij de rechtsen te vinden. Het verwijt dat de achterban van Trump uit “Rednecks” zou bestaan, houdt bij nadere beschouwing geen stand. Zij is uitermate divers.

Er bestaat überhaupt in de VS een zogeheten “National Diversity Coalition, die juist is samengesteld uit mensen die niet in het door de media gepropageerde plaatje van blanke lomperiken passen. Afro-Amerikanen, Joden, Hindoes, Sikhs, boeddhisten en alle etniciteiten en “rassen” waaruit nu net de moderne, Amerikaanse natie wordt gevormd. Trump, niettegenstaande de mening van de media over hem, heeft niets tegen migranten. Voor zover deze legaal het land binnenkomen en zich aanpassen aan “the American way of life” en goede staatsburgers worden. Vele minderheden die achter Trump staan delen een gemeenschappelijke angst: namelijk de angst voor een in de VS sterker wordende radicale islam , die precies HUN “Way of Life” zou kunnen bedreigen. Het zijn reële angsten, die alleen al door de intolerantie van de islamitische samenlevingen in Azië en Afrika worden bevestigd. Een multicultureel samenleven, zo beargumenteren enkelen tijdens de verkiezingscampagne manifestatie voor Trump, is met de radicale islam in de buurt niet mogelijk.

Het monopolie van de linksen, namelijk de minderheden te verenigen met hún partijen, schijnt te zijn gebroken. Deze gedachten kwamen bij mij ook al een jaar geleden op, toen ik sprak met een Vietnamese restauranthoudster uit Frankrijk, die zich voor het Front National verklaarde. Om heel eenvoudige redenen: “Zekerheid, orde en minder islam.” Dat dit niet langer het Frankrijk is dat ooit als koloniale heerser naar Indochina gekomen was en waar men later, vol van heimwee, was binnengekomen, ligt voor een ieder die niet blind door de straten van Parijs loopt voor de hand. Vooral voor diegenen die in de ogen van sommigen juist allemaal in gelijke mate “ongelovigen” zijn, worden de sterker wordende rechten in Europa en Noord-Amerika de enige zinvolle alternatieven.

En dan is er nog het militarisme, dat als grote integrator uit de vele verschillende mensen vaak nog steeds DE Amerikaan vormt. Een militaire carrière is een éér voor vele jonge Sikhs en men dient de Verenigde Staten met trots. Dat is niet alleen in de VS het geval, maar vindt ook reeds zijn traditie in Groot-Brittannië met zijn imperialistische historie. Een migratieachtergrond hebben, zwart of Aziatisch zijn en wonen in het Westen? Dat is immers niets nieuws. Maar dan stemmen op vermeende slechte, “racistische” partijen? Dat leverde en levert vele niet-Europanen al snel het verwijt op zogeheten “race traitors” te zijn. Een “verrader van zijn ras” dus. Dit verwijt vind ik in feite per definitie diep en oneindig racistisch, aangezien het zou betekenen dat de herkomst het gedrag zou bepalen. Eigenlijk bewijzen deze mensen ons ook, dat het verheven westerse idee van de verlichte geest en van de vrije wil, die geschikt maakt om eigen beslissingen te nemen, alle mensen ten deel valt. En dat men de mens in de eerste plaats op zijn daden en niet op zijn uiterlijk of op zijn herkomst zou moeten beoordelen.

Bron:
http://younggerman.de
Door: “Young German”

Vertaald uit het Duits door:
Theresa Geissler
(voor www.ejbron.wordpress.com)