Zuid-Afrika – het Europa van morgen?

(Door: Stefan Mudry – Vertaling: E.J. Bron)

Zoals het er nu in Zuid-Afrika uitziet, kan het er morgen in Europa uitzien. Deze video laat zien hoe in Zuid-Afrika mensen levend worden verbrand. Een slechte film uit Hollywood? Nee, Zuid-Afrika, nu! De slachtoffers – wellicht spreken ze een andere taal of zijn ze van een andere stam – zijn onschuldige zondebokken van een incapabele samenleving en herinneren op een bepaalde manier aan Romeinse gladiatoren.

Ze worden geboeid, er wordt een met benzine gevulde autoband om hen heen gedaan en ze worden in brand gestoken. Om het lijden te verlengen, wordt een minimale hoeveelheid benzine gebruikt, die er alleen maar toe dient dat de band langzaam begint te branden. “Necklacing” – in het Nederlands: “de halsband omdoen” – is een nette uitdrukking voor een pijnlijke dood, die intreedt na 20 tot 30 minuten. In Soweto vertelde men mij hoe er voor een snellere dood gezorgd kan worden: de dampen van het brandende rubber diep en snel inademen! Winnie Mandela, de vrouw van Nelson Mandela, zei in 1986: “Met onze halsbanden zullen we het land van de Apartheid bevrijden”. Buiten Zuid-Afrika is deze uitspraak zo goed als onbekend en uiteindelijk werd het land natuurlijk niet met halsbanden bevrijd. Net zomin werd het land van halsbanden bevrijd. Integendeel!: we kunnen aannemen dat deze middeleeuwse manier van executie net zo lang zal bestaan als er autobanden en benzine bestaan. Als je naar het Zuid-Afrika van nu kijkt, kun je je afvragen in hoeverre er überhaupt van bevrijding kan worden gesproken.

En omdat er zoveel Afrikanen naar het noorden trekken, is het niet uit te sluiten dat “Necklacing” als aanvulling op de sharia ook in Europa zijn intrede doet; net zoals de verbrandingen op de marktpleinen enkele eeuwen geleden. Als ik dit tien jaar geleden geschreven zou hebben, dan zou men mij wellicht een botte samenzweringstheoreticus genoemd hebben. Voorproefjes van hun bereidheid tot geweld hebben Afrikanen echter al geleverd: “Ze dwongen de priester op de knieën, sneden zijn hoofd af en filmden hun daad . . .” – 2016 in Normandië!

In 1994 had Zuid-Afrika 5,5 miljoen blanke inwoners en 25 miljoen zwarte. Nu is de officiële verhouding 4,5 miljoen tegen 57 miljoen. Dat heeft zijn redenen: Blanken die konden, hebben het land verlaten – zwarten, die konden, zijn het land binnengekomen. Vele blanken zouden ook nu nog emigreren, maar om economische redenen is dat niet mogelijk voor hen. Wie nu nog weg wil, kan geen koper voor zijn huis of boerderij vinden, want met het oog op de toestanden is de vraag naar onroerend goed gering. Er komen niet veel immigranten en zwarten komen als kopers nauwelijks in aanmerking. Wie nu nog een huis of een boerderij bezit, behoort misschien weldra tot de mensen zonder bezit. De meerderheid van de zwarten is arm en velen gaan er van uit dat ze – net zoals in Zimbabwe – na de volledige onteigening zonder schadevergoeding weldra de landerijen van de blanken zullen krijgen. Daarbij komt de voor emigranten negatieve ontwikkeling van de Zuid-Afrikaanse munt: de Rand heeft de afgelopen jaren extreem veel aan waarde verloren.

Zelfs het linkse leugenmedium Wikipedia houdt zich bezig met de moorden op de boerderijen op het platteland. Volgens een bericht uit 2015 werden in het “moderne Afrika” sinds 1994 ongeveer 70.000 blanken vermoord. In januari 2017 waren er maar 15 doden, wat wellicht verband houdt met het feit dat blanke boeren inmiddels tot de tanden bewapend zin. Het ritueel om voor iedere blanke dode een wit kruis te plaatsen, werd bij mijn weten niet voortgezet.

Terwijl men in Zimbabwe in ieder geval enigszins begrepen heeft dat de onteigening van blanke boeren tot honger en ineenstorting leidt, is Zuid-Afrika – in verband met de wereldwijde ineenstorting van de economie – bijna bij de finish naar de maximale catastrofe. Volgens een bericht uit 2015 is Zuid-Afrika het enige land op het continent dat zichzelf kan voorzien. Maar gezien het feit dat het al jarenlang tot stroomstoringen komt, moet de zelfvoorziening binnen afzienbare tijd betwijfeld worden. Als het tot een crash komt, zullen marteling, verdrijving, slavernij en moord vermoedelijk aan de orde van de dag zijn; er wordt immers al ijverig geoefend. Zelfs Frederik Willem de Klerk – de laatste blanke president van Zuid-Afrika – zegt het begrepen te hebben: over 50 tot 60 jaar, aldus deze optimist, zou de blanke meerderheid verdwijnen. Laten we het hier over 50 tot 60 maanden nog eens over hebben . . .

Onofficiële stemmen gaan er van uit dat bijna 50% van alle mensen in Zuid-Afrika buitenlanders zijn en dat de bevolking in werkelijkheid al meer dan 70 miljoen bedraagt. 4000 kilometer grens met Namibië, Botswana en vooral Zimbabwe, evenals met Mozambique, zijn moeilijk te bewaken of te controleren, maar heel gemakkelijk over te steken. Voor Europeanen zijn de interne problemen tussen Afrikanen heel moeilijk te begrijpen, want voor ons zijn ze allemaal zwart en als ze praten, begrijpen we er in principe niets van. In Zuid-Afrika moeten de problemen tussen Nigerianen en autochtonen benadrukt worden. Zo is de extreme xenofobie te verklaren, die heel spoedig in Europa zal ontstaan – Frankrijk en Zweden zijn al op de “goede” weg daar naartoe.

Op 08-01-2012 zong Jacob Zuma – de president van Zuid-Afrika – op een ANC-manifestatie in Bloemfontein dat hij blanken zou opjagen en doden met een machinepistool . . . Als blanken – het maakt niet uit waar – zich van zulke teksten bedienen, worden ze door andere blanken in het gunstigste geval rechts-radicalen genoemd. Wat de president gezongen heeft, is in de staatsmedia echter geen onderwerp en daarom zo goed als niet bekend in de “vrije wereld”.

 

Wat betreft de kerk behoort ook in Zuid-Afrika kindermisbruik tot de “bon ton”. Daar is men van mening dat pedofilie geen misdaad zou zijn. Kinderen worden verhuurd, verkocht, gefolterd, tot slaaf gemaakt, gedood, opgeruimd; de handel in organen is aan de orde van de dag. Het is waarschijnlijk slechts een kwestie van tijd totdat er ook in Zuid-Afrika kindsoldaten ingezet worden. Weerzinwekkend is dat mensen die besmet zijn met HIV er ook in 2017 nog van uitgaan dat verkrachting van kleine kinderen hun ziekte zou genezen: daarom is het aantal kindermishandelingen in Zuid-Afrika wereldwijd het grootst – 3000 gevallen per dag! Dit ritueel bestaat al langer dan 20 jaar: hoe jonger de kinderen die door Aids-patiënten verkracht worden – aldus het vermoeden van de “patiënten” – des te groter het vooruitzicht op genezing. Daarom is een baby de beste keuze! Als de baby dan ook nog blank is, zou genezing zo goed als zeker zijn . . . Eet smakelijk!

Uit een ander artikel haalde ik dit commentaar. Citaat:

Eén op de vier mannelijke Zuid-Afrikanen is een verkrachter, zoals blijkt uit een onderzoek van het “Medical Research Council”. Een groot deel van de zwarte daders is HIV-positief; hun slachtoffers moeten daarom vrezen te worden besmet met Aids! Hoe kon het zover komen? Antwoord: het is het cultureel marxisme, de political correctness, die ons blanken wereldwijd in een wurggreep houdt en ons de biologische overlevingsdrang letterlijk af traint. Zwarten zijn door de bank genomen racisten, die anderen zonder gewetenswroeging doodslaan, verbranden, doodschieten of op een andere manier vermoorden.

 Ik geloof nog steeds dat er in Zuid-Afrika een soort experiment gaande is. Net zoals in Cuba met het zogenaamde socialisme en in India met de afschaffing van het contante geld. Er moet ervaring worden opgedaan met wat men mensen kan aandoen. De resultaten komen we stukje bij beetje te weten; in India sinds enkele maanden, in Zuid-Afrika sinds 23 jaar, in Cuba sinds 56 jaar. Wat er nu in deze landen plaatsvindt, kan morgen in Europa gebeuren.

Bron:
www.pi-news.net
Door: Stefan Mudry

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)