Van emotie naar actie

(Door: Petra de Geus)

Beste lezers van “E.J. Bron”,  

Vorige week heb ik veel reacties gehad op mijn artikel: “Wat nu, revolutie?” Ik was erg onzeker over dit artikel, omdat het niet zozeer een intellectuele analyse was, maar vooral een uiting van emotie. Ik wil iedereen die er op heeft gereageerd hartelijk bedanken. Het was aan de ene kant fijn om te merken dat mijn emoties door meer mensen worden ervaren en dat ik er niet alleen in sta. Aan de andere kant is het juist ook een punt van zorg dat veel mensen er mee rondlopen, zonder uitzicht op verbetering.

Ik deel de huiver voor revoluties die sommigen ter sprake hebben gebracht, maar er zal toch iets moeten gebeuren om de catastrofale ontwikkelingen van het huidig tijdsgewricht te keren. Actie ondernemen begint met een goede analyse en een juiste terminologie. En hier gelijk al schiet het huidige debat ernstig tekort. Er is geen enkele overeenstemming over de terminologie. Links hanteert nog steeds ijverig de term “vluchtelingen” en als dat niet gepikt wordt, maakt zij er “arbeidsmigranten” van die nodig zijn om “onze pensioenen te betalen”. Leugens! Kijk maar naar de arbeidsparticipatie van deze vluchtelingen in West-Europa; er wordt door hen nauwelijks gewerkt. Cynisch worden deze mensen door de andere kant dan “kansenparels” of “cultuurverrijkers” genoemd, dit naar aanleiding van de Resolutie van Straatsburg en het wollige linkse taalgebruik. Maar met deze begrippen schieten we ook weinig op. Het is duidelijk dat de meeste recente migranten helemaal niet van plan zijn om te werken of ook maar iets aan onze samenleving bij te dragen. Deze immigranten zijn bijna uitsluitend mannen en veelal in de soldatenleeftijd (20-40 jaar). Een heel klein percentage komt uit oorlogsgebieden, de rest komt uit landen variërend van het hele gebied tussen Gambia en Bangladesh en het zijn ook inderdaad overwegend moslims die komen. In plaats van hun eigen landen op te bouwen, komen ze hier om zonder ook maar iets bij te dragen schaamteloos van onze welvaartsstaat te profiteren. Dus het is volstrekt duidelijk waarom het hier gaat: het zijn profiteurs. Het is deze invasie van profiteurs die onze landen onveilig, overbelast en arm maakt. Het zijn levenslange parasieten, ik kan er geen ander woord voor vinden. Vanuit de biologie weten we dat gezonde dieren minder last hebben van parasieten dan zieke dieren. Parasiteren is trouwens een strategie binnen de islam, het heet de Jihad van het geld. Het is bedoeld om het gastland uit te putten, zodat het daarna gemakkelijker kan worden overgenomen. Dat het een invasie is, staat vast, want waarom zijn het bijna uitsluitend mannelijke moslims in de soldatenleeftijd? Dit is een recept voor ellende, dat kan iedereen zien.

Een tweede term uit het debat is dat men elkaar aanspreekt met termen als: xenofoob, islamofoob, extreemrechts of Nazi-zwijn. Daartegenover staan dan de Gutmenschen die als “nuttige idioten” hun idealen verkwanselen aan een stelletje islamo-fascisten. Maar ik ben helemaal geen xenofoob! Ik heb mijn leven lang veel gereisd. En ik ben ook niet extreemrechts. Maar ik houd van mijn land. Ik ben een patriot en daar ben ik trots op!

Als zo´n Rikko Voorberg denkt onze 4 mei herdenking te kunnen kapen door een stelletje verdronken gelukszoekers die niets ooit voor ons land hebben gedaan gelijk te schakelen met onze voorouders, die geleden hebben onder de Duitse bezetting en ons land hebben opgebouwd, dan kunnen we daar, net als met de Kerstviering op onze scholen, beter gelijk mee stoppen. Laat ik er niet achter komen dat hij er subsidie voor heeft gehad! Nee, zulke Gutmenschen zijn niet anders dan landverraders. Ik zou ze willen bestempelen als “collaborateurs na de oorlog”.

Dus nu we de terminologie helder hebben, moeten we terug naar het probleem. Er was een aantal mensen dat reageerde op het begrip “Revolutie” en dat om diverse redenen een slechte strategie vinden. Deze mensen wil ik uitnodigen voor een klein reisje naar het verleden. Ten eerste: hoe zou de Spaanse Reconquista ooit zijn verlopen als mensen zich niet hadden te weer gesteld? Spanje werd vanaf het jaar 711 in no time door de moslims onder de voet gelopen. De Spaanse tegenstand begon al in 722 in de slag bij Codavonga door Don Pelayo, die met 300 medestrijders in een vallei van het Noord-Spaanse Asturië een macht van meer dan tienduizend moslims wist te verslaan. En in Midden-Europa was er de Slag bij Wenen in 1683 onder leiding van de Pool Jan Sobieski, die er de Ottomanen versloeg. Een Pool, geen wonder misschien, want in Polen is patriottisme een deugd en geen “extreemrechts” gedachtegoed. Denk verder aan Israël, dat zich sinds 1948 staande houdt te midden van een grote, vijandige Arabische wereld.

Maar goed, revolutie is misschien inderdaad niet het juiste woord voor de huidige situatie. Desalniettemin is een verandering in het denken absoluut noodzakelijk om de huidige desastreuze ontwikkelingen te keren. Er zal iets moeten gebeuren, en wel iets meer dan over de situatie schrijven. Om er even wat uit te gooien: Ken uw vijand; een probleem is pas een probleem als het als een probleem wordt gezien; je kunt de strijd alleen winnen als je hem aangaat.

Ik wil hiervoor een aantal suggesties doen die gemakkelijk zijn en niet veel hoeven te kosten. Ik denk dat namelijk veel mensen de massa-invasie van parasieten, de criminaliteit, de aanslagen en het eindeloze gezeur van zich door alles gediscrimineerd voelende moslims wel beu zijn, maar het inzicht en het extra zetje missen om het te zien en er ook daadwerkelijk voor uit te komen. De suggesties zijn: bewustwording, activisme, instituties en een tribunaal.

1. Bewustwording van de bevolking. Dat kan door informatievoorziening op diverse niveaus van toegankelijkheid, door blogs zoals deze, met flyeren en lezingen organiseren. Wat misschien zou helpen, is een studiecentrum en het zou goed zijn als veel schrijvers en cartoonisten zich er bij zouden aansluiten. Ik zou deze fase met geduld willen oppakken, want het is een bewustwordingsproces met vele fasen. C’est le ton qui fait la musique. Sommige mensen kijken namelijk niet veel verder dan hun neusje lang is. Bovendien is er continu het hypnotische politiek correcte geluid van de MSM waar je tegenin moet roeien. En je ziet toch ook al een omslag? Vroeger was links intelligent en grappig. Maar die tijden zijn helemaal voorbij. Hun idealen en grappen zijn tot op het bot versleten. Tegenwoordig komen slimme en grappige mensen voorzichtig naar de rechterkant van het spectrum, ondanks de sancties. Alhoewel ik de indeling rechts links net zo versleten vind. Laat ik het zo zeggen, slimme en grappige mensen gaan tegenwoordig meer aan de pro-Nederlandse kant zitten. En terecht. @ Pilgrim: Je merkte op dat deze aanpak tot verdeeldheid zal leiden. Maar onze samenleving is al verdeeld. Verdeeldheid in het gastland veroorzaken is ook een islamitische strategie, dawa genaamd. Hirsi Ali schreef er onlangs een boek over. Die verdeeldheid zal zeker nog erger worden en daarom is het van groot belang om de meerderheid van de mensen die in Nederland kan nadenken aan onze kant te krijgen.
2. Politiek activisme. Het organiseren van protesten en demonstraties, het houden van ludieke acties en rechtszaken beginnen. Het ontwikkelen van een klaagcultuur. Daarvoor zou het goed zijn om veel juristen aan te spreken die dit op zich willen nemen. Kijk eens naar de fraaie actie van de Telegraaf afgelopen week over de politie via de Wet Openbaarheid Bestuur. De politie zegt eerst: we houden die gegevens niet bij. Dan: we kunnen de gegevens niet vrijgeven in verband met de nationale veiligheid, en vervolgens vanwege het opsporingsbelang. Leugen op leugen volgt en als je niet de juridische vasthoudendheid hebt om dit boven tafel te krijgen, verdwijnen deze overheidsleugens als sneeuw voor de zon en hoor je er nooit meer over. Andere dingen die gedaan kunnen worden zijn: lid worden van (alle) politieke partijen en continu deze zaken aankaarten. Stichtingen in het leven roepen of gaan gebruiken die dit soort zaken aankaarten. Actie voeren vanuit je eigen buurt of bedrijf. Een meldpunt opzetten tegen discriminatie van Nederlanders, actie voeren tegen misbruik door moslims en migranten etc.
3. Links hanteert een term die bekend staat als “de lange mars door de instituties“. Deze term, afkomstig van de Italiaanse communist Gramsci, houdt in dat het gedachtegoed veel beter tot zijn recht kan komen als mensen die dit gedachtegoed hebben ook belangrijke posities hebben in de hele keten van uitvoering. Dus met betrekking tot onderwijs bijvoorbeeld dat je niet enkel een enkele docent hebt die dit gedachtegoed aanhangt, maar meerdere docenten, en ook een conciërge en ook een directeur en ook een personeelsfunctionaris etc. Het betekent dat je lang zult moeten werken in een omgeving die haaks staat op je eigen leefwereld en gedachten, maar op zekere dag komt er een moment waarin je besluiten kunt nemen of mee kunt helpen dat het patriottisch gedachtegoed weer meer belangrijk wordt. Het vraagt geduld.
4. Een tribunaal voor collaborateurs. Zowel machtigen als minder machtigen zijn altijd bang voor de toekomst en als er aan het einde van een rit een kans is op veroordeling en straf, dan zal men toch eerder op zijn tellen passen. Er is al zo´n initiatief voor een EU-tribunaal. Zoiets zou ik me ook kunnen voorstellen voor Nederland. Ik doe alvast een voorzetje voor wie er op de lijst mag. Ik houd het kort: Frans Timmermans. Frans Timmermans hoeft geen 72 maagden in de hemel, want om Nederland en Europa naar de kloten te helpen heeft hij liever de centjes van de extreemlinkse speculant Soros handje contantje, zoals afgelopen week in Brussel weer eens duidelijk bleek. Het is ronduit schandalig, dit figuur.

Door:
Petra de Geus (mei 2017)
(voor www.ejbron.wordpress.com)