DEZE LABBEKAKKEN HEBBEN DE PLAAT GEPOETST. . .

Negroïde fortuinzoekers op weg naar het “Beloofde Land”.

(Door: “Driek”)

Nog altoos is het mij onverteerbaar dat dien moedige verdediger van ons vaderland, Geert Wilders, door menige kwaak-spraak journalist wordt bestempeld als een WA-man uit de tijd van Anton Mussert. Ach lezer, wat een dom volk, ik wist niet dat het zo erg was, de tranen springen mij bijwijlen in de ogen van droefenis. En dien volks-misleidende journalisten hebben niks geleerd, helemaal niks. Want, toen, in 1940, toen de Duitse moordenaars ons land overweldigden en dien criminele landverraders van Anton Mussert  in hun dreigend zwarte uniformkledij door onze straten marcheerden, toen onze Joodsche medeburgers in paniek hun bezit achterlieten en vluchtten naar Zandvoort, Scheveningen en andere aan nabij zee gelegen vissersdorpen om een vissersboot of ander vaartuig te bemachtigen, toen waren het den Nederlandsche journalisten die op milde toon den bevolking tot kalmte maanden.

Zij riepen hun lezers op tot een waardige en loyale houding ten opzichte van den bezetter. Terugziend in de geschiedenis, nu wij weten de gevolgen van dien bezetting, zoude je toch van dien kladschrijvers een andere opstelling verwachten. Maar neen, dat schrijverstuig is niks veranderd, ze zijn eerder nog een graadje erger geworden.

Zo schreef de Haagse Courant in 1940 in een redactioneel commentaar: ‘Op ons allen rust nu een zeer belangrijke plicht. De plicht namelijk om met volkomen loyaliteit mede te werken aan het behoud van rust en orde in het bezette gebied: de plicht ook om met alle kracht bij te dragen tot het zo normaal mogelijke verloop van het maatschappelijke leven en tegen ontwrichting daarvan te waken. Dat wil zeggen, dat men zich allereerst loyaal heeft te onderwerpen aan het gezag, dat thans boven ons gesteld is door de uitslag van de strijd’.

Nu waren er tweeduizend Duitse functionarissen werkzaam in het bezettingsapparaat, maar voor de dagelijkse gang van zaken waren de Duitsers aangewezen op de medewerking van Nederlandse bestuursorganen. In de eerste plaats de hoge ambtenaren en de secretarissen- generaal, die, nu de ministers naar Londen waren vertrokken, de taak kregen leiding te geven aan het overheidsapparaat om chaos te voorkomen. Het beleid zou geheel op samenwerking met de Duitse bezetter gericht zijn. Bestuurlijk werden de provincies en gemeenteraden intact gelaten en de negenhonderd burgemeesters bleven in functie. Doch één daarvan, burgemeester A. van Walsum van Zwolle, werd ontslagen en gearresteerd, omdat hij weigerde opgave te doen van het aantal Joodse cafés en winkels in zijn gemeente. Hij was waarlijk een uitzondering. Het overige deel heulde met den vijand.

 Met dit canaille moesten onze burgemeesters en hoge ambtenaren samenwerken.

Welnu, spitse lezer van “E.J. Bron”, dien verradersmentaliteit, dien schunnig laffe houding tegenover de Nederlandsche burgers was natuurlijk schandalig. Doch de teneur was duidelijk: aanpassen aan de nieuwe situatie en vooral geen verzet bieden. En dien burgemeesters zijn vijfenzeventig jaren later nog niets veranderd. Evenals dien broek-schijtende journalisten. Nog altoos komen onze sjoemelende burgervaders niet in verzet tegen den alsmaar aangroeiende stroom van negroïde ladelichters die hun meedogenloze tirannie botvieren op ons, weerloze burgers. Smiechten zijn het, dien burgervaders. Maar daar heb ik het een andere keer wel over.

Lezer, de emmer loopt over. We hebben een nijpend gebrek aan geniale persoonlijkheden die de bezem erdoor halen. Het is den hoogste tijd. Misschien, heel misschien is het tij nog te keren. We moeten alles zetten op Geert Wilders.

Ik wens U allen nog een gezegende dag.

Door:
“Driek”
(voor www.ejbron.wordpress.com)