DE OMKERING

(Door: Petra de Geus)

Het is al vaak gezegd, de huidige immigratiecrisis  is onderdeel van een cultuurstrijd, een strijd van ideeën. Om welke ideeën gaat het dan eigenlijk? In dit artikel wil ik een beknopt overzicht van deze ideeënstrijd geven en proberen deze strijd in een breder kader te plaatsen. Vroeger, nog niet zo lang geleden, werd er in de politiek gesproken van links en rechts. Rechts stond voor een vrije markt economie, een kleine en zuinige staat, familiewaarden en een harde militaire lijn. Rechts was conservatief. Links stond voor vrijheid, vrijheid van meningsuiting, gelijkheid, vrouwenrechten, vrede en als het even kon vrije liefde. Links was progressief. Deze dichotomie is al oud en typeert aardig de situatie van de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw. En waarschijnlijk ook nog wel van de jaren 80 en 90. Daarna wordt de situatie diffuser. Wat is er gebeurd?

Links was in haar jeugdig enthousiasme namelijk ook voor de gelijkheid van immigranten en stimuleerde immigratie. Na 9/11 wordt deze attitude op zijn zachtst gezegd problematisch. En na 9/11 volgden de moorden op Pim Fortuyn en Theo van Gogh en de aanslagen in Madrid en Londen. En na het desastreuze Merkel-besluit van 2015 tot een massa-immigratie van waanzinnige hoogten volgden talloze aanslagen, van de Bataclan tot nu. En niet alleen de aanslagen. De massa-immigratie leidde tot vele problemen van misbruik, criminaliteit, rechtsongelijkheid, verkrachtingen, parallelle samenlevingen, het islamitische recht op Apartheid en rechtstreekse moordpartijen. Het is een wonder dat er partijen zijn die dit willen verdedigen, maar links gaat er nog steeds mee door. Progressief valt dit al lang niet meer te noemen. En het lijkt op geen enkele manier te rijmen met de vrijheid, gelijkheid, blijheid van de jeugdige tegencultuur uit de 60’er en 70’er jaren.  In zijn boek Dangerous noemt Milo Yiannopoulos de conservatieven als de nieuwe tegencultuur.

Het grote probleem van links lijkt mij haar vrijage met de islam. De waarden van links en de islam staan haaks op elkaar. Joost Zwagerman noemde dit de linkse spagaat. Bekijk de linkse waarden (gelijkheid voor vrouwen en homo’s) eens door islamitische ogen (eerwraak, vrouwenhaat, vrouwenbesnijdenis, kindhuwelijk, homohaat, steniging bij overspel) en de linkse bescherm-wallen worden al snel duidelijk: er zijn geen camerabeelden, doe maar geen aangifte, aangiftes weggooien, aangiftes niet tellen, neutrale beschrijvingen waarbij de woorden islam, moslim en Alahu Akbar vermijden, het gaat om een man, bij voorkeur een verwarde man, of een lone wolf, het is de religie van de vrede, het komt door discriminatie en achterstelling, het komt door onze betrokkenheid bij de oorlogen in het Midden-Oosten, we moeten er mee leren leven, we hebben meer diversiteit nodig, de sharia is zo gek nog niet. De waarden van links en de islam staan zo ver uit elkaar dat gewoon wegkijken nauwelijks nog helpt, er moet harder onderdrukt worden. Dus naast de genoemde wegkijkerij volgen de paternalistische propaganda, de censuur en de kaderdiscipline. Dit vind je terug in de discussies, waarbij iedereen die een links onwelgevallige mening verkondigt acuut wordt uitgemaakt voor racist, vrouwenhater, homofoob, islamofoob of nazi.

Het is een gotspe dat rechts altijd wordt beschuldigd van geweld en agressie. Wie ook maar even naar de G20-beelden in Hamburg heeft gekeken, weet nu dat links zich heeft georganiseerd tot grootschalig geweld. 20.000 politieagenten waren niet in staat de orde te handhaven en er raakten minstens 500 politieagenten gewond. Links is vele malen gewelddadiger dan rechts. Dus als wegkijken, propaganda, censuur en de kadaverdiscipline niet werken, is er altijd nog de linkse knuppel.

En waar links al moord en brand schreeuwt bij de minste of geringste vermeende discriminatoire actie, ziet ze er geen been in om zelf grootschalig te liegen en geweld te gebruiken. Ze zaait haat en angst.

Maar waar gingen de ideeën nou eigenlijk over? In de jaren 60/70 van de vorige eeuw stonden rechts en links min of meer als volgt tegenover elkaar. Rechts, dat de macht in handen had, was conservatief, was voor marktwerking, een kleine rol voor de staat en een harde opstelling in de Koude Oorlog, inclusief de oorlog in Vietnam. Links was progressief en was voor de vrijheid van meningsuiting, vrouwenrechten, vrede en vrije liefde. Als we de dichotomie doortrekken naar nu, dan zien we dat rechts weer (of nog steeds) conservatief is, maar dat er naast de vrije marktwerking vooral linkse idealen bij zijn gekomen om te verdedigen, namelijk de democratie, vrijheid van meningsuiting en vrouwenrechten. Links heeft zich “verder ontwikkeld” en strijdt nu voor identity politics, genderneutraliteit, politieke correctheid, diversiteit, massa-immigratie en islam.

De ironie is dat rechts grotendeels de voormalige linkse waarden beschermt, terwijl links haar eigen idealen op het hakblok van de islam heeft verkwanseld en de westerse vrijheden wil afbreken. Links lijkt een slang die in zijn eigen staart bijt.

In termen van vrijheidsliefde en nationaal belang slaat de weegschaal duidelijk door naar rechts. Rechts vertegenwoordigt nationale trots en patriottisme, terwijl links onze westerse landen het liefst zo snel mogelijk zou laten islamiseren, wat trouwens haar eigen einde zou betekenen, gezien de tegengestelde waarden tussen links en islam. De ironie van links is dus een dubbele: enerzijds streeft links ernaar haar eigen idealen van vroeger op te offeren voor haar alliantie met de islam, anderzijds zal de islam snel een einde aan links maken als zij aan de macht komt. Links heeft dus niets te bieden, zij is op een zelfmoordtocht.

Waarom zijn er dan nog steeds mensen links? Dat is geen eenvoudige vraag. Mensen zitten niet altijd even logisch in elkaar. Maar er zijn wel wat clues. Allereerst is er de oude elite van ’68 die nog steeds op een aantal gebieden de touwtjes in handen heeft. De linkse Old Boys Netwerken. Daarnaast zijn er voor de jeugd en studenten de feel good enclaves van het feminisme, de LBGT en het vluchtelingenwerk. En dan is er de niet aflatende stroom van victims. Want links heeft haar doel verlegd van de arbeider naar het slachtoffer en de schuldvraag verlegd van de bourgeoisie naar de witte hetero man. Er is dus een niet aflatende stroom van huilies en cry babies, een heuse hysterische jankcultuur, die allemaal aandacht willen en een plekje op de onderdrukkingshiërarchie. Van homo’s, vrouwen, zwarten, moslims, trafo’s en gehandicapten tot gewone dikkerds en lelijkerds. Allemaal links stemvee.

Ziedaar het linkse electoraat. En wat er ook gebeurt, links claimt zoals altijd het monopolie op het morele gelijk. En meent daarom dat ze alles mag doen. Restricties zijn er voor anderen, vooral voor het “gemene rechts”. Dat hebben ze opgestoken van Marcuse en Alinsky. Ondertussen heeft rechts zich ontwikkeld tot het geweten en tot de verantwoordelijke partij. Het lijkt op een ouder/kind probleem, waarbij de ouder zich als een schandalig gepamperd watje gedraagt.

Links komt met niet relevante problematiek, zoals nu weer het gender-neutrale toilet, het aanspreken van mannen en vrouwen als mensen of reizigers of burgers. Maar wie daar een misplaatste grap in ziet, pas op – het is links ondanks deze mallotigheid ernst om de klassenstrijd langs het gender-neutrale toilet weer nieuw leven in te blazen. Klassenstrijd non olet.

Inmiddels gaat het met links net als met de media, niemand heeft er nog vertrouwen in. En hoe meer dat duidelijk wordt des hoger ze van de toren blaast. De vrijheid van meningsuiting wordt in Europa steeds meer beperkt. In verband met veiligheidsrisico’s, niet willen “provoceren” (een nieuwe term voor politieel plichtsverzuim) wordt bepaalde (niet politiek correcte) mensen het spreken onmogelijk gemaakt. Islamkritische tweets leveren al celstraf op en Duitsland deelt boetes uit voor het delen van bepaalde plaatjes (die iedereen al kent) op Facebook. Daarnaast komen er nieuwe categorieën nep-nieuws, propaganda en hate speech. Maar de imam om de hoek die oproept tot Dood aan Amerika of het uitroeien van christenen en Joden wordt ongemoeid gelaten. Er wordt met twee maten gemeten.

Wat dat betreft, komt het beste nieuws van de laatste verkiezingen waar de PvdA niet veel meer voorstelde. Daar mag straks de laatste het licht uit doen. Maar ja, dan zitten de Gutmenschjes bij het roomblanke GroenLinks, een zo mogelijk nog wereldvreemdere club. En niet zozeer een politieke partij als wel een netwerk van actievoerders dat ook zijn klauwen heeft uitgestoken naar klassiek rechtse instituties zoals de politie. Gevaarlijker dus eigenlijk.

Bedenk dat de gender-neutrale wc’tjes, maar een schermpje zijn voor de wereldpolitiek. Obama op zijn laatste dag in Office probeerde meer dan 200 miljoen dollar over te maken aan de Palestijnse Autoriteit. Een bedrag waarover geen enkel besluit was genomen door de Amerikaanse Senaat. Een stiekeme actie op eigen initiatief op een moment dat de camera’s gericht stonden op de inauguratie van Trump. Bill Clinton sloot de slechte deal met Noord-Korea. Obama sloot de slechte atoomdeal met Iran. Bill Clinton liet Servië bombarderen en zijn provincie Kosovo afpakken en verzelfstandigen tot een nieuwe moslimstaat. Clinton en Obama zouden wegens wanbeleid moeten worden veroordeeld.

In een poging om duidelijkheid te geven aan het ideeëndebat heb ik de meest in het oog springende ideeën van links en rechts in een tabel gezet:

Het lijkt me duidelijk en Yiannopoulos en anderen zeggen het ook: Rechts is de nieuwe tegencultuur. Wat we kunnen doen, is onze tegencultuur populariseren en aantrekkelijker maken. Dat kan door door te gaan met mensen aan onze kant te krijgen, je te verzetten tegen de door links geponeerde wereldbeelden, op te blijven komen voor vrijheid van meningsuiting en onze westerse vrijheden en waarden, je te blijven verzetten tegen de massa-immigratie, tegen de EU-federaliserigspolitiek, met ludieke acties, door de jeugd aan onze kant zien te krijgen, tegen blijven stribbelen tegen de dwang van de politieke correctheid, tegen de linkse dominantie van onderwijs, media en het OM, tegen de laffe politici, door te gaan met duwen op de linkse spagaat en voor Nederland te vechten, voor onze toekomst. Vrijheid is niet vanzelfsprekend.

Door:
Petra de Geus
(voor www.ejbron.wordpress.com)