Zuid-Afrika´s boerderijmoorden – de politie is erbij betrokken

Elk kruis staat voor een vermoorde blanke boer.

(Door: Katie Hopkins– Vertaling: E.J. Bron)

Ook de Britse journaliste Katie Hopkins is naar Zuid-Afrika gegaan. Ook zij is – net zoals de Canadese vlogster Lauren Southern – de boerderijmoorden op het spoor, waaronder de Zuid-Afrikaanse blanke boeren dagelijks te lijden hebben. Om wijn, groente, fruit en andere levensmiddelen te produceren, is tegenwoordig in Mandela-land gevaarlijker dan politieagent zijn, moest zelfs het Zuid-Afrikaanse parlement vorig jaar toegeven. 

Katie Hopkins heeft bovendien het verschrikkelijke verband tussen de politie en de boerderijmoorden blootgelegd – corruptie, haat tegen blanken en heel veel politiek steunen op de achtergrond de brute moorden en de dagelijkse overvallen op blanke boeren, die al generaties lang het land bewerken.

Hier haar reportage (vertaling Marilla Slominski):

Het jaar 2018 is nog maar net 40 dagen oud.

40 dagen, 41 boerderijaanvallen en vijf vermoorde blanke boeren.

Met het oog op de vele geweldmisdaden in heel Zuid-Afrika, een land waarin moorden en doodschieten aan de orde van de dag zijn, zullen velen argumenteren dat het aantal boerderijmoorden statistisch gezien onbelangrijk is.

Maar wanneer je de aanvallen in verband brengt met de totale bevolking en het aandeel blanke boeren, nemen ze toe tot een omvang die niet meer over het hoofd te zien is.

Ik heb gesproken met de deskundige Dr. Johan Burger. Hij analyseert aan het Zuid-Afrikaanse Instituut voor Veiligheidsstudies (ISS) met wetenschappelijke nauwkeurigheid misdaden en controleert of de regering van de Republiek Zuid-Afrika haar grondwettelijke verplichting van misdaadbestrijding nakomt.

Zijn antwoord op deze vraag is nauwelijks verrassend – nee.

Om als blanke boer in Zuid-Afrika te leven, is – statistisch gezien – de gevaarlijkste baan ter wereld. Volgens informatie van ISS zijn er 152.000 politieagenten en 32.000 boeren, maar het moordcijfer is bij beide groepen gelijk: 145 doden op de 100.000.

De dochter van Dr. Burger is politieagente. Door zijn onderzoek zou hij erachter zijn gekomen dat voor haar de strijd tegen criminelen veiliger zou zijn dan een baan in de landbouw. Maar afgezien daarvan is het de hele waarheid dat familieleden van Zuid-Afrikaanse politieagenten verstrikt zijn in de aanvallen op boeren.

Dr. Burger laat me talloze voorbeelden voor de corrupte activiteiten van politieagenten zien, die het gelukt is veilige, machtsvolle politieke functies te krijgen en voor wie het zodoende mogelijk is om hun vrouwen, kinderen en vrienden te voorzien van goedbetaalde banen bij de politie.

In het jaar 2012 werd de maatschappelijk werkster Rhia Phiyega als eerste vrouw tot hoofd van de politie benoemd. Zij, haar plaatsvervanger, van beroep leraar, en haar chef strategie, een theologe, waren hoofd van de politie.

Stel je toch eens voor – een maatschappelijk werkster, een leraar en een theoloog aan het hoofd van de politie in een van de gevaarlijkste landen ter wereld. Phiyega´s opdracht zou duidelijk zijn geweest; de bescherming en de handhaving van de belangen van president Zuma, niet de bescherming van de gewone burgers. De benoeming van Phiyega, die slechts drie jaar later werd geschorst, is slecht een voorbeeld van de buiten haar oevers tredende corruptie in het land.

Volgens Dr. Burger is het wijdverbreid en gebruikelijk om je vrienden goede banen te geven.

Een sergeant hoorde van mijn onderzoek en was bereid een interview te geven, op voorwaarde anoniem te kunnen blijven. We spraken af in de Botanische Tuin, waar bijna niemand komt, omdat er zoveel criminele delicten werden gepleegd. Hij weet hoe riskant het gesprek met mij is: “Als dit bekend wordt, ben ik mijn baan kwijt!”, weet hij. “Ik mag niet met de pers spreken zonder dat er een ´politie-oppasser´ bij is. En ik ben bang dat mijn familie en ik trammelant krijgen met mensen binnen en buiten de regering.”

Maar hij voelt zich ertoe verplicht de waarheid te vertellen en neemt het risico.

“Mijn hele leven lang heb ik morele beslissingen genomen. Daarom ben ik politieagent geworden, om mensen te dienen, om ze te beschermen. De boerderijaanvallen hadden al lang als terrorisme gekwalificeerd moeten worden, omdat ze dat precies zijn: terrorisme. Maar de regering doet niets. Het is moreel het enige juiste dat ik er nu over praat”, is hij overtuigd.

En daarna bevestigt hij mijn ergste vrees – de politie is betrokken bij de aanvallen.

“We hebben leden van de politie gearresteerd wegens deelname aan roofovervallen. Bij de aanvallen werden politiewapens gebruikt. Niet alleen persoonlijke wapens, die aan iedere agent uitgedeeld worden, maar we hebben ook munitie van de politie gevonden die bij boerderijaanvallen werd gebruikt.”

Tijdens mijn onderzoek heb ik met zo´n boerderijaanvaller gesproken. Hij vertelde me dat ze al hun gereedschap en hun wapens van een politieagent zouden krijgen, die ook het gestolen geld voor hen zou verstoppen. Steeds opnieuw vertelden de overvallen boeren me dat de daders er zonder straf mee weg zouden komen, de aanklachten zouden worden ingetrokken, omdat de bewijzen verdwenen of vernietigd zouden zijn.

Mijn anonieme gesprekspartner van de politie en ook Dr. Burger bevestigden dit. Hij laat me een onderzoek uit jaar 2016 zien, waarin de schrijver gevangenen heeft geïnterviewd. Voor al deze criminelen gold dat het voor een bepaalde prijs heel gemakkelijk is om de welwillendheid van verschillende ambtenaren te kopen.

Het feit dat politieagenten bereid zijn om de aanvallers met wapens, munitie en het verbergen van gestolen goed evenals het vernietigen van bewijsmateriaal te ondersteunen, is vernietigend.

Ik heb met de slachtoffers gesproken. Mensen die, neergeschoten, de politie belden, om hulp vroegen en te horen kregen dat er geen voertuig beschikbaar zou zijn.

Mijn politieagent vertelt me dat wanneer een alarmoproep binnenkomt er routinematig altijd 16 tot 4 voertuigen onderweg zijn die deze oproep meekrijgen via de radio. Over het algemeen reageren er maar twee op zo´n noodoproep. De anderen verklaren later dat de radio kapot zou zijn geweest of dat ze pauze zouden hebben gehad om iets te eten. En diegenen die reageren, pakken niemand op, omdat de dader een “broeder” is. “Broeder” betekent hier niet dezelfde huidskleur. Met het begrip wordt eveneens de politieke positie bedoeld. Als je lid bent van de regeringspartij African National Congress (ANC), Economic Freedom Fighters (EFF) of Black Land First (BLF), dan ben je een “broeder”.

Mijn anonieme bron weet ook dat hij geen hulp krijgt van collega´s als hij iemand arresteert die een lidmaatschapskaart van het ANC heeft.

Ik heb geprobeerd erachter te komen of de politie directe opdracht van bovenaf krijgt om zo te handelen. Daarvoor kon ik geen bewijzen vinden. Maar duidelijk is dat het politieke klimaat de overvallen op blanke boeren bevordert.

Het ANC heeft tijdens een manifestatie verklaard dat van blanke boeren zonder schadeloosstelling het land afgepakt zou kunnen worden. De reden: landbezetting kan niet fout zijn, omdat het daarbij gaat om daarvoor gestolen land, daarom is het afpakken of de verdrijving ook niet illegaal.

Dit politieke klimaat schept de basis voor de criminaliteit. De protestsong van de EFF luidt: “Dood de boeren, dood de blanken”.

Veel bronnen hebben tegenover mij bevestigd dat de politie een actieve rol speelt bij de bescherming van de daders, die moorden, verkrachten en martelen.

In Engeland zeg ik altijd tegen mijn kinderen, dat wanneer ze problemen hebben ze naar een politieagent moeten gaan. Hier in Zuid-Afrika zou ik hen het tegendeel adviseren.

De blanke boer wordt opgejaagd tot zijn dood. En het enige verschil tussen hem en de witte neushoorn is dat het de wereld niet interesseert wanneer hij is verdwenen.

Bron:
www.journalistenwatch.com
Door: Katie Hopkins (vertaling Marilla Slominski)

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)