Interview met #120db: “Elk slachtoffer is een slachtoffer teveel”

(Door: Collin McMahon – Vertaling: E.J. Bron)

Ruim twee weken geleden begon de campagne #120db tegen seksueel geweld tegen vrouwen. De indrukwekkende video werd ook in het buitenland door vooraanstaande conservatieven zoals Ann Coulter in de VS en Tommy Robinson in GB gedeeld. “Jouwatch” sprak met een van de mede-oprichtsters, Aline (foto).

Wie ben je en hoe heet je?

Ik heet Aline, ik ben 23 jaar, ik woon in Dresden en studeer aan de Technische Universiteit.

Hoe ben je tot de actie #120db gekomen?

Een vriendin zei tegen me dat ze dat niet langer kon: toekijken hoe de veiligheidssituatie van de vrouwen slechter wordt en haar mond houden. Terwijl de krantenkoppen over geweld tegen vrouwen door migranten zich opstapelen, neemt ook in de vrienden- en kennissenkring de angst voor overvallen toe – deze angst wilde ze blijkbaar tot onderwerp maken en ze vroeg of ik mee wilde doen. Ik heb meteen ingestemd.

Hebben jullie zelf seksuele overvallen meegemaakt?

Als je in de nieuwsberichten leest over de vreselijke overvallen, dan neem je automatisch voorzorgsmaatregelen om jezelf zo goed mogelijk tegen overvallen te beschermen. We gaan vanaf een bepaalde tijd niet meer alleen het huis uit, lopen in plaats van door de eenzame, donkere straat liever de langere route, waar meer mensen onderweg zijn. Minirokken, korte broeken enz, blijven in de kast als we na het invallen van de duisternis met het openbaar vervoer onderweg zijn. Ik denk dat je zodoende al de waarschijnlijkheid verkleint om het slachtoffer te worden van een overval.

Inmiddels zijn onaangename situaties, waar je bang van wordt en die de onveiligheid vergroten, al heel normaal geworden. Of het nu het ronduit penetrante aanstaren in het openbaar vervoer of op straat is, of de hardnekkige, onaangename toenaderingspogingen waartegen je je maar moeilijk kunt weren – dat heeft een ieder van ons meegemaakt.

Ik persoonlijk kwam ´s avonds een man tegen, die eerst gewoon doorliep, zich daarna echter omdraaide en achter me aanliep tot hij me had ingehaald. In gebroken Duits vroeg hij iets onverstaanbaars. Ik bleef staan en ben op zijn vraag ingegaan. Ik dacht echt eerst dat hij de weg wilde vragen, omdat hij blijkbaar vreemd was en er verder niemand in de buurt was behalve ik die hij kon vragen. Achteraf schaam ik me ervoor, omdat dit op hem moet zijn overgekomen als een soort uitnodiging en hij daarna niet meer wegging, ook niet toen ik zijn vragen (hoe ik heet en waar ik naartoe ga) negeerde en sneller ging lopen. Pas toen mijn vriend ons tegemoet kwam, verdween de man.

Een andere activiste werd op grond van de afkomst van haar moeder eerst door twee Turken in het nauw gedrongen en daarna bruut tegen een muur geduwd. Ze is een sierlijk, jong meisje en op het moment dat de beide mannen haar aanvoelen, voelde ze zich hulpeloos.

Hoe was de resonantie op de actie?

Die was verschillend. In mijn privéomgeving waren veel mensen blij over de moed om niet langer een taboe op onze angst te leggen en het stilzwijgen te doorbreken – zelfs op het gevaar af dat men ons probeert te belasteren en uit te schelden. Wij willen vrouwen een impuls geven om eindelijk hun stem te verheffen. De resonantie tot nu toe en de mediale reikwijdte was ook voor ons een verrassing. Zelfs internationaal hebben veel vrouwen belangstelling voor en instemming met onze campagne geuit. Die moeten we nu verzamelen en we zullen binnenkort nog meer accenten zetten en boodschappen brengen, die vooral ook een deelname voor alle vrouwen mogelijk maken.

Hebben zich al slachtoffers bij jullie gemeld?

Ik denk dat het een behoorlijke tijd duurt totdat de slachtoffers echt naar buiten durven komen met hun belevenissen. Veel durven niet, omdat ze de schuld eerst zoeken bij hun eigen gedrag – ze schamen zich voor hetgeen er gebeurd is. Veel durven ook niet, omdat het onderwerp nog maar weinig in de openbare belangstelling staat – omdat ze voelen dat de samenleving liever wegkijkt – en ze zich daardoor in de steek gelaten voelen. Hoe je de resonantie op ons initiatief ook bekijkt: als je de angst voor overvallen door migranten openlijk durft aan te spreken, word je onmiddellijk tot racist bestempeld en probeert men je monddood te maken. Dat vergroot de zwijgspiraal en verzwakt de slachtoffers in plaats van deze sterker te maken en moed te geven om te durven vertellen over hun belevenissen. Wij hebben deze campagne echter in het leven geroepen om eindelijk te praten over het verzwegen probleem van het geseksualiseerde migrantengeweld tegen vrouwen en de politiek op te roepen om actief te handelen. Terwijl we pijnlijk debatten op Twitter meemaken onder de hashtag #metoo, waarin een compliment al een seksuele aanval wordt, durven ettelijke vrouwen in ons lans ´s avonds niet meer alleen op straat. Hier is sprake van een echt probleem, dat we naar buiten willen brengen.

Veel mannen hebben er over geklaagd dat de actie alleen op vrouwen is gericht. Wat was het idee daarachter?

Onze actie richt zich op vrouwen van alle leeftijden in heel Europa, omdat zij lichamelijk meestal zwakker zijn dan mannen en daarom gemakkelijker het slachtoffer worden. Wij als vrouwen willen een stem geven aan de vrouwelijke slachtoffers en aan hen herinneren, omdat er anders niet naar hen geluisterd wordt en ze vergeten worden.

Wat hopen jullie met #120db te bereiken?

We kunnen ons niet anders verdedigen dan door ons stilzwijgen te verbreken en de aandacht te vestigen op onze angst. We richten ons tot de staat, want die is ervoor verantwoordelijk om ons te beschermen – hij, en niet onze mannen of wijzelf. Sinds de migratiecrisis is geweld tegenover vrouwen op openbare plaatsen een massaverschijnsel geworden, dat in zijn omvang de politie overbelast. Wij willen er aan herinneren dat dit geen normale toestand is. Door aan de huidige toestanden en een graduele verslechtering te wennen, treedt een desensibiliseren, een afstompen en een brutaliseren van de samenleving in. Wij willen dat verhinderen.

Want ieder slachtoffer is een slachtoffer teveel. Wij willen aan hen herinneren, dat ze niet vergeten worden en de politici wijzen op de directe consequenties van hun handelen.

Sinds de migratiecrisis is de openbare veiligheidssituatie slechter geworden – wij willen dat men controleert wie dit land binnenkomt en dat criminelen consequent worden uitgezet – want het is de plicht van de staat om ons te beschermen.

Hartelijk bedankt

Bron:
www.journalistenwatch.com
Door: Collin McMahon

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)