Europa op de drempel naar grote veranderingen – De EU zal het midden van de eeuw niet meer meemaken

(Door: “Young German” – Vertaling: E.J. Bron)

Italië kan de last niet meer dragen

Een groot deel van de migranten dat via de Middellandse Zee komt, wordt eerst naar Italië gebracht. Al bijna 20 jaar lang is dit een feit in de politiek, dat door Brussel als bijzaak werd beschouwd. Dat de Italianen al jarenlang proberen de mensen door te sturen naar het noorden, om niet te stikken in de massa verarmde en hopeloze Afrikaanse jonge mannen, draagt niet aan de oplossing van het probleem bij. De Duitse politiek probeert door herverdeling deze migratiepolitieke buisbreuk de baas te worden. Een afwijzing van de immigranten aan de Duitse grenzen zou tot gevolg hebben dat deze hun geluk in andere landen proberen. De lastenverdeling van de EU-vluchtelingenpolitiek is geen politiek op zich, maar een hulpeloos slaan met de vleugels kort voor de onvermijdelijke crash.

Italië, een van de belangrijkste economieën van de EU en de wereld, staat voor enorme sociale problemen. Een instortende infrastructuur, massale verarming van complete gemeenten en criminaliteit. Matteo Salvini, chef van de Italiaanse partij “Lega” en een belangrijk persoon binnen de midden-rechts coalitie in het land, zou een fenomenaal resultaat bij de verkiezingen kunnen behalen. Volgens de meeste peilingen zal de bevolking van Italië voor een van de rechtse partijen besluiten en daarmee bedragen aan de regeringsvorming door politiek rechts. De heer Juncker kan dan in Brussel schuimbekken van woede en op de tafel slaan wat hij wil. Hij is zelf schuld. Hij en de volledig verblinde midden-linkse elite in de EU en in Berlijn en Parijs hebben hier zelf voor gezorgd. De beestachtige moord en het mogelijke opeten van de jonge Pamela Mastropieto was slechts de brandende vonk voor het droge kruitvat dat dreigt te ontploffen. De overstroming van Europa met de armen en zwakken van Afrika en Azië levert deze hoopzoekers noch de Europeanen iets op. Een terugkeer van de nationale en rechtse politici is het natuurlijke gevolg van het falen en de ignorantie van de links-liberalen en neoconservatieve politieke elites, die de koers in europa sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog bepalen. Francis Fukujama´s nieuwe en betere wereld is niet gekomen. De droom van het multiculturele Utopia, het Europa van alle “rassen en religies”, is een mislukking en wordt voor veel Europeanen een nachtmerrie.

De rechtse ommezwaai in Italië zal daarom onvermijdelijk komen en de EU verder verzwakken, wanneer eurosceptici en EU-vijanden de politiek in Rome mogen meebepalen. Maar dat heeft Brussel met zijn politiek van “verder zo” aan zichzelf te wijten. En zelfs als de rechtsen deze keer niet zouden winnen, dan zullen ze bij de volgend verkiezingen of die daarna winnen. Want wie in de bereidheid om te leren en inzicht in Brussel gelooft, die is niet te helpen, die is verloren.

Van Jean-Claude Juncker en de EU-functie-elites, die grotendeels nog uit het oude kooksel komen, is geen inschikkelijkheid in de schuldenproblematiek, de migratiepolitiek en de positionering tot de islam te verwachten. “Wir schaffen das!” klinkt het uit Berlijn en klinkt als echo in de Brusselse zalen. Terwijl het absoluut helder is dat er helemaal geen strategie bestaat hoe dat eigenlijk dient te lukken wanneer de immigratie doorgaat in de omvang zoals wij die de afgelopen tien jaar beleven. Europa´s opnamecapaciteiten zijn beperkt, het geduld van veel mensen, die sowieso al weinig hebben, al lang overbelast. Als complete steden in Italië door de Nigeriaanse maffia geterroriseerd worden, die de eigen Italiaanse maffia met bruut geweld heeft verjaagd, dan stoort dat ene Till Schweiger in zijn villawijk in het rijke deel van Duitsland niet. Voor de inwoners van Castel Volturno is dit echter een kwestie van leven en dood. Er wonen 30.000 mensen, waarvan 20.000 nieuw aangekomen migranten uit Afrika. De sociale constructie van de stad is verwoest, de solidariteit opgeblazen en de staat machteloos. Castel Volturno lijkt op een failed state zoals Somalië, hoewel ze midden in Italië ligt. Ooit was de stad een populaire badplaats in de jaren-60 en de jaren-70. Hier werden films opgenomen met Italiaanse modellen en Franse schoonheden. Prominenten komen hier echter niet meer naartoe. Zij hebben de mogelijkheid om elders hun vakantie door te brengen en walgend hun neus op te halen als ze de stad voorbijrijden, om daarna in Cannes of Pasrijs een toespraak voor meer tolerantie en inclusie te houden en het rechtspopulisme te veroordelen.

Ook voor de inwoners van Ventimiglia is de migratiekwestie geen zaak van racisme, maar van gezond mensenverstand. De hele stad staat op zijn kop door de komst van jonge afrikanen, die in drugs handelen, bedelen en gewelddadig worden. Maar wat moeten ze ook doen, zeggen ze zelf! Want Italië heeft zijn eigen jeugdwerkloosheid, die buiten alle proportie is. Zelfs de eigen mensen hebben niet genoeg werk. Wie denkt dat men de vele laag gekwalificeerde Afrikanen aan werk kan helpen en dat ook nog op televisie zegt, beliegt het publiek of uit domheid of uit slechtheid. Het is een kwestie van hoeveelheid, kwaliteit en mentaliteit van de migranten. De poging van links om van iedere criticus van deze politiek een racist te willen maken, verveelt en leidt tot niets meer.

Polen wijkt van het spoor af en vormt een formatie met Visegrád tegen Brussel

Polen zal bij de Europese vluchtelingenpolitiek, die geen is, niet meedoen. Dat had de Poolse regering onlangs nog duidelijk gemaakt. Men zou bereid zijn om in bijna elke kwesties concessies te doen aan de EU. In de vluchtelingenkwestie zou men echter hard blijven en geen centimeter van het eigen standpunt afwijken. De naties van Midden- en Oost-Europa hebben zich al lang met de Visegrád-groep georganiseerd om de politiek van Brussel te bestrijden. De EU in de EU. Een eigen belangengroep, die verzet biedt tegen het oriënteringsloze globalisme van Brussel. De volkeren willen niet in de “Verenigde Staten van Europa” leven en dat kan men hen niet kwalijk nemen.

Polen vindt een nieuw zelfbewustzijn, positioneert zich diametraal tot Brussel en zal uit de achtertuin van de Europese politiek tevoorschijn komen om mee te bepalen. Oostenrijk en Hongarije nemen samen afstand van Duitsland, rangschikken zichzelf nieuw als naties van rede en patriottisme. Een “verder zo” zal met de rechtse regering in Oostenrijk en de Hongaarse Viktor Orbán niet gaan. Geen enkele natie, wellicht afgezien van Zweden, zou bereid zijn om de Duitse koers van de bondskanselier mee te dragen. En zelfs de Zweden hebben weer grenscontroles ingevoerd. Duitsland staat alleen. In de wereldvreemde ignorantie van de meeste Duitse journalisten is deze boodschap echter nog niet aangekomen. En als men niet uitkijkt, halen de Deense sociaaldemocraten rechts in.

Daar is de sociaaldemocratie bereid om het complete asielrecht af te schaffen. De grenzen met Duitsland zijn inmiddels nog beter gesloten dan een jaar geleden. Men heeft geen probleem met asielzoekers die Denemarken in richting Duitsland verlaten. Maar nieuwkomers uit de republiek van de “grote coalitie” worden afgewezen.

Groot-Brittannië neemt afstand, om het even met of zonder Brexit

En wat doet Groot-Brittannië? Zij keert de EU, niet Europa en de handel, maar alleen het instituut EU de rug toe. Wie denkt dat de EU niet met een van de machtigste economieën ter wereld verder wil handelen, nadat de Brexit is voltrokken, gelooft waarschijnlijk ook in de tanden-fee. Groot-Brittannië krijgt de controle over haar buitengrenzen terug, nationaliseert de markt en geeft de soevereiniteit weer terug in richting van de Britse bevolking. En zelfs als er iets tussen de Brexit en de EU tot stand zou komen en men verrassend toch niet uittreedt, dan zal de regering door middel van concessies aan de Brexit-stemmers proberen de nationale soevereiniteit tegenover Brussel te versterken. Hoe het ook afloopt – als de geest eenmaal uit de fles is, is hij niet meer te beteugelen. De Britten keren de EU de rug toe, en daar zal niets aan veranderen. Ze verwijderen zich emotioneel, geestelijk en eventueel ook fysisch, als ze de Eurotunnel sluiten.

Zwitserland zal zichzelf afsluiten

Brussel verlangt van Zwitserland meer concessies in de financiële sector, geeft opnieuw voorschriften aan de Zwitsers hoe hun economie zich moet gedragen. Zwitserland verzet zich tegen deze reguleringswaanzin met een plan-economische noot. Er moet een referendum komen om opnieuw te onderhandelen over de betrekkingen tussen Zwitserland en de EU. Wie gelooft er tegenwoordig nog in dat Zwitserland op zekere dag zal toetreden tot de EU? Dat hier ooit over gesproken werd, kan je nu nauwelijks geloven.

De EU zal het midden van de eeuw niet meer meemaken. Ze loopt niet op de klippen vanwege de euro-politiek, niet vanwege de schuldenkwestie of meningsverschillen over het voor en tegen van een EU-leger. Ze loopt op de klippen vanwege de migratiekwestie en de gemiste kans om bij te draaien in deze kwestie. De opkomst van het zogenaamde rechts-populisme, had verhinderd kunnen worden. Men had kunnen bijdraaien en bijsturen: door zinvolle immigratiebeperkingen, opvangkampen voor migranten in Noord-Afrika en Azië, een verstandiger keuze van lidstaten, serieuze inspanningen ter bestrijding van terrorisme en criminaliteit. Allemaal probleemgebieden waar terecht kritiek op is en die aangepakt moeten worden. Maar de huidige regeringen in Berlijn, Parijs en Brussel scheppen er meer genoegen in deze problemen gewoon te ontkennen en iedereen een extremist te benoemen die hun politiek bekritiseert.

En zo laten we helaas een ooit goed idee in de gierput zinken. En begrijpt u me niet verkeerd. Een vrij en in vrede verbonden Europa van de volkeren was een goed idee. De invoering echter lijdt aan zelfoverschatting, te snelle expansie en het typische waterhoofd.

Bron:
http://younggerman.com
Auteur: “Young German”

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)