(Door: Marco Maier – Vertaling: E.J. Bron)
Washington & vazallen schieten constant met scherp tegen Moskou. Bestaat daar een heel speciale reden voor? Ja, die bestaat er.
Wat Moskou ook doet – in de ogen van Washington en zijn vazallen kan het Kremlin niets goed doen. De reden daarvoor is er grotendeels in gelegen dat de Russen weliswaar enerzijds de erkenning van het Westen zoeken (wat zich ook weerspiegelt in het voortdurende gepraat van “onze westerse partners”), echter hun nationale soevereiniteit niet willen opgeven. Dat heeft ook veel te maken met de persoon Poetin, die na de VS-vazal Boris Jeltsin het roer weer omgooide.
Vooral echter is de poging een doorn in het oog van de westelijke elites om samen met de volksrepubliek China en de Islamitische Republiek Iran in ieder geval in de eigen Aziatische driehoek een multipolaire orde op te bouwen. Van alle drie d eland geldt Rusland als “de gemakkelijkst te kraken noot”. Per slot van rekening hebben de Iraniërs al tientallen jaren sancties achter de rug en de regering daar zit behoorlijk vast in het zadel. Ook de Communistische Partij van China hoeft zich er in ieder geval in de komende tijd geen zorgen over te maken of er een of andere bedreiging voor het systeem opkomt.
In zoverre is het duidelijk dat men Rusland als de zwakste schakel in de ketting beschouwd. Poetin´s vierde en laatste ambtsperiode is net begonnen. In het jaar 2022 zal er een opvolger komen – en die moet als het aan de westerse elites ligt indien mogelijk een gewillige marionet zijn. Zodoende zou de “multipolaire driehoek” in Azië in feite historie zijn. Men heeft immers Brazilië ook al quasi losgeweekt uit het BRICS-bondgenootschap door Dilma Rousseff af te zetten en door de corrupte Amerikaanse marionet Michel Temer te vervangen. Ook dat dient ter verzwakking van Rusland en China.
Mocht Rusland politiek in handen van het Westen vallen, dan is de door Moskou en Peking nagestreefde multipolaire wereldorde niet meer in te voeren. In plaats daarvan komt er opnieuw een bipolaire wereldorde met Washington in het Westen en Peking als vervanging van Moskou in het Oosten. Exact daarom moeten de Russen met sancties, kwaadaardige beschuldigingen en wellicht ook een financiële oorlog verweekt te worden. Alleen zo kan het Amerikaanse imperium het nog enkele tientallen jaren langer volhouden, voordat er daarna definitief een einde komt aan de “Amerikaanse eeuw”.
Bron:
www.contra-magazin.com
Door: Marco Maier
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)
E.J. Bron 
Hoeveel keren heeft …MEN..zich te pletter gelopen tegen ‘DE..RUSSISCHE…BEER’?…….was er niet telkens de gedachte…….’NU…, zullen…WIJ…..OVERWINNEN!’.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat gaat hem niet worden ! Ben bang van de Beer !
LikeLike
Ik lees vaak met toestemming Contra mag.
Deze keer echter geloof ik er niks van.
We zullen zien.
LikeLike
Goed gezien denk ik! Het verhaal heeft naar mijn mening een hoog gehalte van het blad PRIVE.
LikeLike
Een these die nooit werkelijkheid zal worden.
LikeGeliked door 1 persoon
Dames en Heren.
De Amerikaanse filosofie is gebaseerd op grootheidswaanzin, competitie en een zak vol dollars. Wij zijn groot en machtig. Wij zullen wel eens even laten zien, dat wij de dienst uitmaken. Ze begrijpen er niets van, dat men elders in de wereld andere waarden en normen hanteert. Ze denken met hun dollars alles te kunnen kopen. En als dat niet lukt, worden ze boos. Dan zijn de rapen gaar. Dan wordt de Amerikaanse grootsheid getart. Dat pikken ze niet. Dat is concurrentie. En ze zullen dat arrogante concurrentje wel eens even met bruut geweld de nek omdraaien. Hoe meer concurrenten ze eronder krijgen, des te beter voelen ze zich. Het sterkt hun ego. Dan kunnen ze pochen: “zie je wel, dat wij beter zijn”. Daar krijgen ze een kick van. Derhalve hebben ze een vijand nodig, om zich op af te kunnen zetten. Bij gebrek aan een vijand, maken ze er gewoon een. En als het een keer niet lukt, is dat voor de Amerikanen een hele traumatische ervaring. Daarom hebben ze het ook zo moeilijk met historische kwesties als Pearl Harbor, de Korea oorlog, de terugtrekking uit Vietnam en de Cuba crisis. De trauma’s van het grote en sterke Amerika, dat niet opgewassen bleek tegen deze relatief kleine en zwakke landen. Waar halen die kleintjes het lef vandaan, om het grote Amerika in de zeik te nemen. Eigenlijk zijn de Amerikanen met hun grootheidswaanzin heel erg kleinzielig.
Sinds het einde van de koude oorlog heeft de NATO grote delen van de voormalige Russische invloedssfeer opgeslokt. Feitelijk is de grens zo’n 800 km naar het oosten opgeschoven. Er staan momenteel meer Amerikaanse en NATO troepen aan de Russische grens, dan destijds aan het ijzeren gordijn. Wie is de agressor ??? We mogen blij zijn, dat Poetin een enorme zelfbeheersing aan de dag weet te leggen en zich niet met allerlei valse vlag operaties uit zijn tent laat lokken. Maar dit is wel een heel gevaarlijk machtsspel. Hoe lang gaat de kruik nog te water, eer de Russische beer gaat grommen ??? Amerika zou er beter aan doen de eigen grootheidswaanzin niet te overschatten en de Russische zelfbeheersing niet te onderschatten. Rusland is zeer zeker aan Amerika gewaagd. Als de situatie uit de hand loopt, is de ramp niet te overzien. Een beetje dimmen, zou waarschijnlijk een betere politiek zijn, dan de zaak naar een climax te leiden. En met samenwerken zouden de twee grootmachten wel eens meer kunnen bereiken, dan met elkaar te beconcurreren. Omgaan met grootheid, vraagt vooral om heel veel wijsheid. Samenwerken is constructief. Elkaar beconcurreren is zo destructief.
LikeGeliked door 1 persoon
Putin wil niet meedoen aan de NWO en centrale banken! Daarom, enige reden!
LikeGeliked door 2 people
I don`t like black people because they are racist!
LikeGeliked door 1 persoon