Iran-deal: De feiten spreken voor opzegging – Waarom houdt het EU-establishment er aan vast?

En opnieuw worden er Amerikaanse vlaggen in Iran in brand gestoken.

(Door: Andreas Lilge – Vertaling: E.J. Bron)

De huidige uittreding van de VS uit de Iran-deal van 2015 heeft voor veel opwinding gezorgd. Bij een analyse van de feiten vraag je je af wiens belangen May, Macron en Merkel vertegenwoordigen als ze de Iran-deal zo heftig verdedigen.

Enkele feiten over het verdrag van 2015: het stoppen met uraniumverrijking voor militaire doeleinden was volgens de IAEA gebeurd. Het gebruik van uranium voor het opwekken van energie bleef toegestaan.

Ook in civiele reactoren ontstaat het extreem gevaarlijke plutonium. De resultaten van de controles door de IAEA bleken al op andere plaatsen in ieder geval verkeerd te zijn.

Controles in militaire installaties waren niet toegestaan

Wat volgde was het vrijgeven van daarvoor geblokkeerde gelden van Iran. De import van hoogwaardige technologische goederen voor Iran was weer mogelijk. De olie-export werd weer vrijgegeven.

Als doel van deze maatregelen werd in het Westen van de verlichting van de nood in Iran gesproken. Bovendien zei men dat men zichzelf daardoor een kalmering van de situatie beloofde.

Kalmering van de situatie? Het tegendeel heeft plaatsgevonden

Iran kon sinds 2015 weer inkomsten in miljarden boeken en beschikken over aanzienlijke sommen geld op buitenlandse rekeningen. De burgers als exploitanten van privéondernemingen profiteerden slechts in een verhouding van 1:6 van de weer opgebloeide handelsbetrekkingen.

De veel grotere profiteurs waren staatsbedrijven of firma´s en organisaties die direct tot het moellah-regime behoren of aan deze gelieerd zijn. De corruptie en vriendjespolitiek in de staatsbedrijven zelf is extreem groot en dient ter zelfverrijking van de vooraanstaande moellahs en hun families.

Techniekimporten werden primair uitgekozen op militair gebruik. Er werden doelgericht producten ingekocht die de productie van atoomwapens dienen.

Van de olie-miljarden, die eigenlijk ten goede zouden hebben moeten komen aan het volk, voelt het volk niets. Een groot deel van de opstanden in de winter van 2017 is terug te voeren op de economische nood van de bevolking. In plaats van geld te investeren in dringend noodzakelijke infrastructurele maatregelen, die eveneens arbeidsplaatsen gecreëerd zouden hebben, werden de sociale uitkeringen verlaagd en de olieprijzen verhoogd.

De inkomsten gingen naar militaire uitgaven

Het met de olie opgebrachte geld werd in militaire technologie geïnvesteerd of voor de betaling van wapens en huurlingen in de hele Arabische regio ingezet.

Daartoe behoorden Hamas, Hezbollah, de financiering van de opstand in Jemen, evenals de buitenlandse operaties van de Al-Quds-brigade in Irak en Syrië om een invloedsgebied tot aan de Middellandse Zee en tot de grenzen van Israël te bevechten. Hezbollah werd voorzien van honderdduizenden artillerieraketten.

Iran zette zijn herwonnen financiële speelruimte in voor zijn expansionistische plannen. Geen spoor van de wil tot vrede.

De eerste reactie op de opzegging van de deal in het Iraanse parlement was dan ook opnieuw openbaar tentoongestelde haat. Beelden van brandende Amerikaanse vlaggen en van afgevaardigden die haatliederen tegen Amerika zongen, gingen de wereld rond.

Wat Iran en zijn militaire brein, commandant Qassim Suleimani, het hoofd van de Al-Quds-brigades, vermoedelijk oorspronkelijk in de zin hadden, bleek uit de handeling van de in Syrië gestationeerde Iraanse troepen, die vermoedelijk een signaal moest zijn aan de VS.

In de nacht van 9 naar 10 mei beschoten deze, voor het eerst rechtstreeks, Israëlische stellingen op de Golan-hoogten met raketten. Waar ze waarschijnlijk niet op gerekend hadden, was het krachtige en ondanks moderne luchtafweersystemen niet te stoppen antwoord van de Israëli´s, die met hun luchtmacht fundamentele delen van de Iraanse militaire installaties in Syrië zwaar beschadigden of vernietigden.

Het Iraanse regime en zijn profiteurs hebben nu meerdere mogelijkheden:

Zich rustig houden, langzaam terugtrekken en inzetten op onderhandelingen. Dit is de meest waarschijnlijke mogelijkheid. Na enkele pro forma schotenwisselingen en sterke mediale optredens gaat men aan de onderhandelingstafel zitten om daar zijn overleven te garanderen. Dat zou de moellahs weliswaar hun macht kosten, zou het voor hen echter mogelijk maken om “eervol” in ballingschap te gaan.

Behoud van de status quo en hopen op de Europeanen. Eerder onwaarschijnlijk. De Europeanen zijn sterker op de handel met de VS aangewezen dan op Iran. Dat zou slechts tijdwinst zijn. Uiterlijk wanneer de nieuwe sancties volledig tot uitwerking komen, wordt de situatie in Iran kritiek. Als veelvolkerenstaat is dat met Koerden, Turken, Afghanen en Arabieren, die in normale tijden al voor onrust zorgen, dan vermoedelijk niet mee ronder controle te krijgen.

Zelfmoord door openlijke oorlog. Dat zou weliswaar passen in de islamitische ideologie van de martelaarsdood, maar daarvoor is het regime ondertussen al veel te corrupt en gefixeerd op het eigen overleven.

Er bestaat dus een bepaalde kans dat Iran het corrupte moellah-regime kwijtraakt, zonder dat de Angelsaksische olieconcerns daar weer een sjah installeren. Rusland en China zijn inmiddels machten waaraan niemand meer bij een oplossing van deze kwestie voorbijkomt.

Het EU-establishment wil graag aan de deal vasthouden – Waarom?

Rest nog de vraag waarom er uitgerekend uit de EU zo´n krachtig verzet tegen het opzeggen van de Iran-deal komt. Maar ook de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry en de voormalige president Obama evenals de Clintons vliegen, zonder mandaat of rechtvaardiging, de wereld rond en voeren gesprekken om de deal voort te zetten.

Alle betrokkenen weten dat de deal het Midden-Oosten niet tot rust heeft gebracht, integendeel. Voor de Europeanen komt daar nog bij: sinds de Iran-deal steeg het aantal migranten, dat uit de Arabische regio naar Europa stroomde, tot ongekende hoogten.

De migrantenstroom werkt als een splijtzwam

Deze migrantenstroom splijt Europa en hij splijt ook de volkeren van d elanden. Sommigen maken het tot hun morele plicht om iedereen op te nemen en demoniseren iedereen als onmensen die niet kritiekloos iedereen willen opnemen. Anderen sluiten hun land volledig af, wat weliswaar hun recht is, echte rook niet per se humaan.

Wie heeft er baat bij?

En waarom ondersteunt uitgerekend een multimiljardiar als George Soros de “linkse” NGO´s, die grenzen en naties willen afschaffen, vooral echter graag regeringen ten val willen brengen die niet willen buigen voor het migratiedictaat van de voorzitter van de Europese Commissie Jean-Claude Juncker?

Het is duidelijk dat er voor bepaalde personen of groepen door de beëindiging van de Iran-deal veel meer op het spel staat dan ze openlijk zeggen. Als de waarheid aan het licht komt, zullen enkele spelers waarschijnlijk veel uit te leggen hebben, als ze zich nog op straat durven vertonen.

Bron:
www.epochtimes.de
Auteur: Andreas Lilge

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)