DE DHIMMICRATIE

(Door: Petra de Geus)

De islamiseringsmachine draait op volle toeren. Tommie zit nog steeds vast. Erdoğan won de verkiezingen. En terwijl de Telegraaf gewelddadig werd bestookt, waarschijnlijk omdat zij nieuws bracht over Redouan T., wordt dit weggelachen met flauwe grapjes van Tommie W., een andere Tommie en zeker geen held. Amsterdam krijgt Twoface Halsema om de islamisering te versnellen. En als de Gazanen Israël met brandende vliegers in de hens proberen te zetten, wordt de bezoekende Prins William met stenen bekogeld. Houellebecq had het, nog maar drie jaar geleden, over een softe islamisering met een gouden randje.

De Franse filosoof Bruckner stelde vast dat je fanatisme niet alleen met kogels kunt doden, want dat het ook gaat om een gevecht tussen ideeën. En dat gevecht begint met de zaken bij de naam te noemen. “Wie zich meester maakt van de woorden, heerst over onze geest en kan de leugen in het hart van de taal onderbrengen”. In de artikelen Scheefpraat en Scheefpraat 2 heb ik laten zien hoe gecorrumpeerd de begrippen  No Go Zone, parallelle samenleving en vluchteling eigenlijk zijn. Het zijn herauten van een anti-westerse apartheid, waarbij de lokale bevolking door haar elites en media rijp gemaakt wordt voor de overheersing door het geïmporteerde islamitische Herrenvolk.  Maar de Newspeak zit niet enkel in dit soort relatief nieuwe woorden, ook de oude woorden raken geïnfecteerd. Wat te denken van een begrip als democratie?

In zijn roman “Onderworpen” beschrijft Houellebecq de overgang van Frankrijk naar een islamitische staat. De nieuwe president Abbes komt democratisch aan de macht en de overgang lijkt mee te vallen. Houellebecq schetst een zachte islamisering. Dankzij Saoedisch geld worden de arbeidsvoorwaarden voor mannen enorm verbeterd. Naast een uitstekend salaris en een prima huisvesting is er de polygamie. Omdat vrouwen niet mogen werken, is de werkloosheid opgelost en de vervelende hangjongeren zijn weg wegens de islamitische straffen. De overgang naar de islam heeft een gouden randje. Wel verschijnen er islamitische symbolen in de stad en verdwijnen vrouwen en zeker rokjes uit het straatbeeld. Maar zolang er nog gerookt en gedronken kan worden en er seks beschikbaar is, verzachten de nieuwe arbeidsomstandigheden deze ontwikkelingen. Later staan er andere, veel minder gunstige islamitische maatregelen te wachten, maar die worden niet beschreven. Er wordt vanuit gegaan dat de Moslimbroederschap wat geduld op kan brengen, onder het motto: eerst islamiseren dan het fundamentalisme.

“Onderworpen” speelt zich af in 2022, dus binnen een korte termijn. Maar zelfs dit goudgerande, maar gitzwarte scenario is veel te zonnig. Toen ik het las, leek het me nog wat ver gezocht, maar inmiddels heb ik wederom mijn verwachtingen neerwaarts moeten bijstellen. Want zoals in de zaak van Tommie Robinson blijkt, zijn we al gevallen. Nog zijn onze regeringen (merendeels) blank, maar zij gedragen zich al als Dhimmicraten. Men buigt gewillig voor de immer quasi-beledigde, betweterige, liegende, chanterende of gewelddadige islamitische stem.

Waar in het scenario van Houellebecq de haast onvermijdelijke islamisering vanwege het Saoedische kapitaal een gouden randje heeft, is de treurige Britse praktijk heel anders. De Britse immigratie- en integratie-industrie heeft consequent weggekeken bij grootschalige, decennia lange islamitische verkrachtingspraktijken in meerdere steden. Sterker nog, sommigen hebben actief mee gedaan, anderen hebben gedoogd, weer anderen gezwegen – alles voor de islamitische stem en het vermijden van gewelddadige onlusten.

Want wat leert de praktijk? Gangs van soms tientallen voornamelijk Pakistaanse daders, grooming gangs genaamd, verkrachten, bedreigen en prostitueren vrouwen en meisjes, soms niet ouder dan 11 jaar. Als het wegkijken niet meer helpt en er alsnog een rechtszaak komt, worden de daders veelal vrijgesproken of komen ze weg met voorwaardelijke of minimale straffen. Maar ook daar blijft het niet bij. Als de daders terechtstaan, komt hun familie naar de rechtbank om daar de slachtoffers en hun familie te beledigen en te intimideren. En als er dan eens een moslim wordt opgepakt, staat er ‘s avonds een twintigtal (agressieve) “jongeren” voor het bureau om hun man op te eisen. Als ze niet snel hun zin krijgen, komen ze met tientallen of een paar honderd man om hele wijken in de hens te steken. Dat is al meermalen gebeurd. En daarom krijgen ze hun zin. De politiek durft hen niet aan.

Het Verenigd Koninkrijk levert een armzalige vergelijking met de goudgerande softe islamisering van Houellebecq. Geen extra salaris, maar misdaad en medeplichtigheid, geen luxe huisvesting, maar bedreiging en intimidatie, geen lui hedonisme, maar een wegkijkende overheid die de slachtoffers en degenen die over deze problemen praten als probleem en bedreiging ziet. Geen overvloedige afvloeiingsregeling, maar een onterechte, vooraf geplande arrestatie, met een supersnelle veroordeling met veel extra straf en dat alles zonder advocaat.

Tommie is in de gevangenis gegooid en vroeg of laat zullen ze hem bij moslims zetten en deze tegen hem ophitsen. De Britse gevangenis als opvolger van het Colosseum voor christenvervolgingen.

Hier blijkt juridische apartheid, want bij een Moslim zou men een dergelijke gang van zaken niet aan durven: de steden zouden branden, dezelfde avond nog.

Houellebecq heeft geprobeerd de islamisering als toekomstscenario voor te stellen. Ik neem aan dat hij het als schrikbeeld ziet en dat hij zijn roman provocatief bedoeld heeft. Ik neem ook aan dat hij een zachte islamisering heeft beschreven om het proces meer voorstelbaar te maken. Het boek is uit 2015, we zijn 3 jaar verder en inmiddels is de islamisering met rasse schreden voort gesneld. En wat de zaak van Tommie Robinson laat zien, is dat er geen zachte islamisering zal zijn. Nee, er is alleen een stinkende islamisering van criminaliteit, verkrachting, geweld, bedreiging, chantage, Taqiyya, medeplichtigheid, wegkijken, lafheid en corruptie.

De democratie loopt ten einde, we zullen dhimmi’s worden in eigen land. Onze politici, die ons eerst verkochten voor olie, daarna belogen dat dit niet waar was, en ons nu actief onderdrukken, staan een dhimmicratie voor. Ze zijn nog merendeels blank, maar werken al volgens een islamitische agenda. Dat is hoe de islamisering werkt. En het zal ons verkocht worden als democratie, zoals hoofddoekjes ons voorgeschoteld worden als een bewijs van emancipatie.

De Dhimmicratie in de praktijk betekent:

1. doen wat Moslims willen
2. apartheid tegenover de oorspronkelijke bewoners van Engeland
3. een totalitair systeem, kritiek op moslims of de regering wordt niet meer gedoogd
4. het herschrijven van de Britse geschiedenis, het was altijd al islamitisch …
5. het verwijderen van christelijke en Engelse (nationale) symbolen
6. invoeren van sharia en djizya
7. uitroepen van de Islamitische Britse staat
8. de moslims zullen feest vieren van alle tegoeden die de Britten en de Britse staat hebben opgebouwd. Deze zullen verkwanseld worden en wanneer het geld op is, zullen ze nieuwe wegen vinden om autochtone Britten spullen af te pakken.
9. zodra ze het voor elkaar kunnen krijgen, zal er een invasie van nog veel meer moslims plaats vinden, zodat men volgens de democratische regels altijd zeker is van de macht
10. er zullen steeds nieuwe bepalingen komen om de afstand tussen moslims en autochtone Engelsen te vergroten
11. uiteindelijk zal er onderdrukking komen en misschien oorlog, met een ander land, of gewoon een burgeroorlog. Kijk naar Algerije, Libië, Syrië, Soedan, Iran… Misschien sluit men zich aan bij Pakistan.
12. op een avond wordt er aangebeld. De geheime politie staat voor de deur om je “te verhoren”. Zij zal djellaba’s dragen.

Ik weet niet of het Britse volk dit wel zonder slag over stoot over zich heen zal laten komen. Ik vraag me ook af of de NOW-planners eventueel geweld niet juist verwelkomen en als alibi zullen gebruiken om enerzijds de meningsvrijheid verder terug te schroeven en anderzijds met geweld te kunnen interveniëren om uit de ontstane chaos een door hen gewenste orde te vestigen.

Tot hier toe gaat het over Engeland, maar dit scenario gaat op voor alle West-Europese landen.

Leve een Vrij Nederland!

Door:
Petra de Geus (juni 2018)
(voor www.ejbron.wordpress.com)