Verwarde tijden

(Door: “Fredjohan”)

Waar moeten we zoeken om te vinden waarom er zoveel (politieke) verwarring heerst in de westerse samenleving. In Europa heerst verwarring over de immigratie uit Afrika en het Midden-Oosten. Maar niet alleen daarover. Ook de euro, de kwaliteit van de democratie, de islamisering, de klimaatverandering en de kloof tussen bevolkingsgroepen voor wat betreft inkomen, opleiding en identiteit zijn onderwerp van verwarrende discussies. Het lijkt chaos alom. De eerste vraag is of dit een probleem van de westerse samenleving is, of speelt dit over de hele wereld. Het lijkt er meer op dat in de wereld met zorgelijke verbazing naar Europa wordt gekeken.

Hoewel de VS tot de westerse wereld behoren, is daar een kentering aan de gang als gevolg van de verkiezing van Trump als president. De hardnekkige weerstand tegen Trump wordt afgevlakt door zijn successen, zowel binnenlands als wereldwijd. De weerzin tegen Trump zal in bepaalde kringen nog wel een poosje levend blijven, maar die wordt vooral gevoed door het Clinton-kamp. In Europa blijft het anti-Trump sentiment nog actueel. Vooral in ons land blijft de NOS nog op dit aambeeld hameren, zodat ook zij aan de chaos bijdraait. Laten we ons dus maar beperken tot de Europese verwarring.

Na de Tweede Wereldoorlog moest er hard gewerkt worden om Europa weer op te bouwen. De politieke verhoudingen keerden terug naar zoals ze waren voor de oorlog. Alleen was er een nieuwe vijand gekomen in de  gedaante van het communisme, dat voor de oorlog slechts een marginale rol speelde. Geïnstigeerd door de Sovjet-Unie waren in alle Europese landen krachtige communistische partijen ontstaan, die als bedreiging werden ervaren door het gevestigde gezag. Christendemocraten en liberalen hadden zich weer in de macht gevestigd, tezamen met de sociaaldemocraten. Het communisme was voor hen een vreemd en gevaarlijk element. Niet zozeer in de noordelijke landen, maar in Italië en Frankrijk bloeiden sterke communistische partijen. De polarisatie verscherpte door de zgn. Koude Oorlog tussen de VS en de Sovjet-Unie met wederzijdse dreiging met kernwapens. Dankzij de energie die door de Europese bevolking werd besteed aan de wederopbouw en de Amerikaanse Marshall-hulp nam de economische voorspoed toe. De lonen werden met loonrondes verhoogd, de eerste auto’s werden aangeschaft en het levenspeil bood ruimte voor vakanties. Het verlies van Nederlands-Indië had nauwelijks effect op de Nederlandse welvaart. Dit kwam mogelijk ook omdat men de industriële route had genomen. Scheepsbouw, machinebouw, chemie, textielindustrie, dat alles zorgde voor een gedegen economische ontwikkeling. Er heerste een sfeer van tevredenheid over de welvaartsstijging bij de bevolking. Alleen de VS hadden het druk met hun anti-communistische oorlogen in Korea en Vietnam.

Dit was in grove lijnen de situatie in de zestiger en zeventiger jaren. Het communisme zorgde voor de noodzakelijke tegenmacht, waardoor de democratie optimaal functioneerde. Er bouwde zich echter ontevredenheid op bij de studentenjeugd. Ze kregen last van de autoritaire gezagsstructuur, daarbij aangemoedigd door filosofen als Marcuse, Habermas en Sartre. Het anti-autoritarisme deed zijn intrede. Vooral in de studentensteden was dit prominent. Het was niet mijn indruk dat dit nou zo’n brede volksbeweging was. Meer een protestbeweging die aan de gewone burger in belangrijke mate voorbij ging. Echter niet aan de politiek. Vooral de PvdA vond hierin een voedingsbodem om haar programma op te heroriënteren. De zogenaamde vernieuwingsbeweging Nieuw Links deed de partij op haar grondvesten schudden. Willem Drees bedankte als lid en Drees jr. stichtte een behoudende partij DS’70. Omdat de PvdA een grote kiezersschare had (ca 30%), was het effect hiervan op de samenleving vrij groot. Nog steeds werd Nederland geregeerd dor drie elkaar afwisselende partijen. De christendemocraten in het midden met de ene keer een wat rechtse regering met de VVD en de volgende keer wat linkser met de PvdA. Deze laatste partij zorgde er echter wel voor dat ze haar macht in het middenveld, bij de ambtenaren, in het onderwijs en bij de semioverheid consolideerde. Dit heette de mars door de instituties.

Deze situatie duurde tot  eind jaren tachtig. In de Angelsaksische wereld kwamen Reagan en Thatcher met het concept van de neoliberale samenleving, dat na de val van de Sovjet Unie gretig door het hele Westen werd overgenomen. Onder de zogenaamde Paarse kabinetten van Lubbers en Kok werden industrieën overgeplaatst naar “lage lonen landen”, met als resultaat dat hier een niet geïntegreerde klasse van eens geïmporteerde industriearbeiders ontstond. Deze mensen uit de binnenlanden van Turkije en het Rifgebergte van Marokko kwamen collectief in de werkloosheidsvoorziening. Tezelfdertijd ruilden de verzetsgroepen in de moslimlanden hun communistische ideologie in voor de ideologie van hun eigen islam. Vanaf dezelfde tijd dat het communisme viel, radicaliseerde ook de islam in de moslimlanden. Die radicalisering woei over naar Europa, waardoor de tweede en derde generatie van de gastarbeiders werd aangetast. Schotelantennes speelden hierbij een rol, later werd die rol overgenomen door internet.

Een andere belangrijke ontwikkeling was de globalisering. Ineens ontdekte men als gevolg van de ruimtevaart dat de aarde wel erg klein was in dat onmetelijke heelal. Eraf kon niet, dus we zijn gedwongen met elkaar samen te leven. Vooral in progressieve kringen vatte de gedachte post dat de wereldbevolking één grote familie is, die allemaal aan elkaar gelijk zijn en dezelfde kleine aarde moeten delen. Ook de financiële en industriële wereld ging zich globaal organiseren ten behoeve van rendementsverbetering. Dit bij elkaar werd het globalisme. Zo waren we beland in de huidige situatie:

• Geen tegenmacht meer in de democratie.
• Macht van de vakbonden sterk afgenomen.
• Een grote groep teleurgestelde moslim immigranten.
• Afbraak van het industrieel complex.
• Generaties lang indoctrinatie in antiautoritair gedrag.
• Een verward vrijheidsbegrip.
• Alleen op geld belust neoliberalisme als bestuursmodel.
• Een immigratie van geradicaliseerde moslims.
• Politici die streven naar banen in supranationale organisaties.
• Een Europese federalisering die moeizaam van de grond komt.
• Een onzekere positie van ons betaalmiddel, de euro.
• Een toenemende islamisering van Europa.

Dit alles overziend, verbaast het mij dat er nog geen grote rampen zijn gebeurd, maar dat is alleen een kwestie van afwachten. Er staan nu twee systemen tegenover elkaar. Het sterkste systeem, dat van het globalisme, vindt zichzelf progressief, omdat het tracht de aarde te redden door alle mensen met elkaar te verbroederen en cultuurverschillen te negeren. Dit systeem wordt gedragen door politiek linkse partijen, Europese overheden, de financiële en industriële wereld. Het andere systeem, het ‘populisme’, dat in de verdediging is gedwongen, pleit voor het behoud van culturele en nationale eigenheid. Hier wordt de eigen leefsfeer verdedigd, de behoefte aan een thuis, zowel in eigen kring als in nationale geborgenheid. Dit is de opvatting van een groot deel van de bevolking, dat vertegenwoordigd wordt door kritische bloggers en zgn. populistische partijen. Voorbeelden van globalisme-kritiek zijn het “America First” van Trump, het verzet van de Visegrád-landen tegen moslimimmigratie en uiteraard de partijen zoals PVV, Vlaams Belang, het Front National van Marine Le Pen en de AfD.

De Europese geschiedenis kenmerkt zich niet alleen door politiek-maatschappelijke veranderingen, maar ook door religietijdperken. Na de Romeinse tijd nam het Rooms-katholicisme de macht in Europa over. Gedurende de gehele middeleeuwen was deze religie oppermachtig en beheerste de gehele samenleving. Zo rond 1500 kwam de stedelijke burgerij als machtsfactor haar opwachting maken. Dit ging gepaard met de vorming van een nieuwe, meer humanistische godsdienst, het protestantisme. De druk van de godsdienst nam af en er kwam ruimte voor wetenschap en filosofie. Dit resulteerde eerst  in de Renaissance en later in de Verlichting, waarmee de godsdienst in de privésfeer werd gedrongen. In onze tijd heet dat secularisering.

Met de neoliberale globalisering komt ook een nieuwe godsdienst zijn opwachting maken in Europa: de islam. De welwillendheid waarmee deze religie wordt aanvaard door de regerende elite en een groot deel van de bevolking in Europa leidt tot de conclusie dat de islam de godsdienst van het globalisme zal zijn, zoals het christendom die van het oude Europa was.

Religie wordt door machthebbers gebruikt als disciplineringsmiddel om een bevolking in het gareel te krijgen of te houden. Voorbeelden zijn tsaar Vladimir, die de wilde stammen rond het jaar 1000 kerstende met de Russische orthodoxie en de uitspraak van de kapitalist tegen de pastoor: “Houd jij ze dom, dan houd ik ze arm”. Ook Mohammed gebruikte zijn religie om de woestijnstammen in het gareel te krijgen. Het zal daarom onvermijdelijk zijn dat een geglobaliseerd en federaal Europa, waaruit soevereine staten verdwenen zijn, uiteindelijk islamitisch zal worden.

Deze ramp kan alleen voorkomen worden door zeer krachtige tegenbewegingen te organiseren, die in Europees verband samenwerken om het tij te keren. Er komen gelukkig in diverse Europese landen zulke bewegingen van de grond, die zelfs tot regeren komen in Oostenrijk, Italië en de Visegrád-landen. Zowel zij als Trump verdienen alle steun om dit ook in ons eigen land te bereiken. Met de PVV en het FvD is een begin gemaakt, nu met alle kracht doorzetten!

Door:
“Fredjohan”
(voor www.ejbron.wordpress.com)