Zuid-Afrika: ANC noemt alle blanken moordenaars

(Door: Max Erdinger – Vertaling: E.J. Bron)

De Zuid-Afrikaanse regeringspartij, het African National Congress (ANC), zorgde afgelopen donderdag voor ophef, toen zij op haar Twitter-account alle blanken moordenaars noemde. Daarop verwijderde ze de Tweet en beweerde alleen maar de stem van het volk te hebben weergegeven. De Tweet stond echter niet tussen aanhalingstekens en werd ook niet op andere wijze kenbaar gemaakt als zijnde een citaat. Over zwarte racisten.

“De grootste fout die we zouden kunnen maken, zou zijn om moordenaars te consulteren. Blanken vormen 9% van de Zuid-Afrikaanse bevolking, bezitten echter 79% van het land. Ze hebben ons nooit om land gevraagd toen ze hier aankwamen. Als ze willen dat wij hen nu vergeven, laten we dan het land en de minerale bronnen verdelen”, staat er in de twijfelachtige Tweet.

Zodoende openbaart de Tweet onvrijwillig welke verwoestingen de combinatie van laag ontwikkelingspeil, ontbrekende historische kennis en een – vanuit een verleende slachtofferstatus geboren – willekeur, oplevert.

In werkelijkheid is de gegarandeerde feitensituatie over de kolonisatie van Zuid-Afrika voor de 17^e eeuw nogal dun. Het zijn voornamelijk blanke Zuid-Afrikanen geweest die hier onderzoek naar hebben gedaan. Niemand betwijfelt echter dat het land bij aankomst van Jan van Riebeeck in het jaar 1652 zeer dun bevolkt moet zijn geweest. Niemand betwijfelt eveneens dat Zuid-Afrika zonder de blanken nooit het land zou zijn geworden waarom het nu gaat. Zelfs ten tijde van de Apartheid is Zuid-Afrika het enige Afrikaanse land geweest dat, samen met Rhodesië, de beste levensomstandigheden ook voor zwarten garandeerde – waarom er ondanks de rassenscheiding zwarte immigratie in deze beide landen plaatsvond. Met andere woorden: toen het om een hogere levensstandaard ging, is rassenscheiding geen achtergrond geweest om zich in een door blanken geregeerd en volgens Europese regels bestuurd land te vestigen.

In Europa is echter ook de gesel van de mensheid uitgevonden. Het gelijkheidsidee valt altijd daar in de vruchtbaarste grond waar de mensen zichzelf mogen beschouwen als “benadeeld”. Waar is, dat de zwarten wereldwijd eerst een behoorlijk minderwaardigheidscomplex tegenover de blanken ontwikkeld hadden, wat ook maar al te begrijpelijk is overal daar waar blanken en zwarten op elkaar gestuit zijn. Juist in de koloniale periode werd het de zwarten duidelijk dat er tegen de superioriteit van de blanken in wapentechnisch, organisatorisch en economisch opzicht geen Afrikaans kruid gewassen was.

Dat is in principe echter geen ervaring die exclusief zwarten in Afrika zouden hebben opgedaan.  Overal in de wereld waar superieuren op minderen zijn gestuit, wonnen de superieuren. In elke oorlog gaat het om niets anders. De winnaar dicteert de regels voor iedereen. Pas het gelijkheidsidee stelt de mindere in staat om de superieur als zijn onderdrukker te beschouwen – en zichzelf als de “morele winnaar”. Tegenwoordig geldt: alleen de zwakke is goed, de sterke daarentegen is onmenselijk. Dat is bijvoorbeeld ook de fundamentele reden voor de haat waarmee een linkse mainstream media Donald Trump benadert. De man is gewoon te duidelijk tevreden met zichzelf en zijn kracht. De linkse vertaling voor deze zelfgenoegzaamheid is “arrogantie”. Niet voor niets zijn er de verwijtend gestelde, retorische vragen in Duitsland: “Die beschouwt zichzelf waarschijnlijk als iets beters?” Of iemand daadwerkelijk iets beters is, is daarbij helemaal niet interessant.

Het is geen toeval dat de blanke hegemonie in landen als Rhodesië en Zuid-Afrika definitief verbrokkelde, toen de westelijke wereld in velerlei opzicht “naar links gedraaid” werd. De laatste jaren van de blanke heerschappij in Zuid-Afrika werden sinds de opstanden in Soweto in 1976 en de moord op de zwarte burgerrechtenactivist Steve Biko gekenmerkt door een permanente verdoeming door de westelijke wereld – en door de communistische sowieso. Dat Zuid-Afrika nu al bijna 25 jaar lang door zwarten in de richting van de afgrond wordt gedirigeerd, ligt niet aan het feit dat zij zichzelf van de blanke heerschappij “bevrijd” zouden hebben. Hun “bevrijding van blank racisme”werd hen uiteindelijk door blanken geschonken. Wat ze daar tot op de dag van vandaag van hebben gemaakt, is ontnuchterend.

In 1994 was de internationale morele druk zo groot geworden, de blanken in Zuid-Afrika waren grotendeels zelf zo onzeker, dat ze uiteindelijk toegaven en hun land aan de zwarte bevolkingsmeerderheid overdroegen. Dat was een fout. En iedereen die uit eigen ervaring het leven in Zuid-Afrika kent, wist toen al dat het er eentje geweest is. Tot dan toe is het namelijk de ware prestatie van alle blanke regeringen in Zuid-Afrika geweest om in het besef van de vele culturele verschillen in het land desondanks een naar verhouding (in vergelijking met andere Landen in Afrika) geciviliseerde gemeenschap geschapen en ook behouden te hebben. De geweldscriminaliteit en de brutaliteit, die tegenwoordig in Zuid-Afrika alledaags zijn, zouden ten tijde van de Apartheid ondenkbaar zijn geweest. Nu sterven in het land aan de Kaap per dag bijna tweemaal zoveel inwoners een gewelddadige dood als ten tijde van de Apartheid per jaar. Als het ANC nu blanken de moordenaars in het eigen land noemt, is dat grotesk.

Wie wil weten hoe Zuid-Afrika er over tien tot twintig jaar zal uitzien, moet naar Rhodesië (nu Zimbabwe) kijken. Binnen een periode van bijna veertig jaar is deze voormalige graanschuur van Afrika, de exporteur van levensmiddelen, een “shithole country” (Trump) geworden, dat aan de kraan van de wereld hongerhulp hangt.

Met Zuid-Afrika zal het niet anders gaan, ondanks alle tegenovergestelde bezweringen uit de Zuid-Afrikaanse “periode van ommekeer”, toen men zei dat de blanken in Zuid-Afrika vanzelfsprekend een “Afrikaanse stam” zouden zijn net als alle anderen ook. Communisten hebben echter voor de gevolgen van hun eigen kleingeestigheid en onvermogen altijd al derden weten te identificeren als schuldigen. De zwarten van Zuid-Afrika zijn weliswaar onderverdeeld in een stuk of twaalf verschillende stammen, die elkaar het liefst wederzijds verraderlijk vermoorden, wat de blanken overigens vroeger wisten te verhinderen – allemaal bij elkaar zijn ze echter wereldbeschouwelijk slechts onderverdeeld in twee groepen: in hardcore communisten en ultra hardcore communisten. En de ervaring de mindere te zijn geweest van de blanken maakt hen uiteindelijk tot één groep. Zodoende is de schuldige in het communisme ook meteen benoemd. Het gevolg: zwart racisme tegen alle blanken. Of, zoals de decadente, westerse salon-bolsjewiek dit voorzichtig zou uitdrukken als hij een beetje van de waarheid wil prijsgeven: ze ontwikkelen een zekere “groepsbetrokken mensenvijandigheid”.

Het succes van de communistische idee is immers grotendeels gebaseerd op het feit dat het idee van de universele gelijkheid van alle mensen het sympathiekst wordt gevonden door diegenen die door kunstmatig gefabriceerde gelijkheid ook iets te winnen zouden hebben. Daarom is het communisme de ideologie van keuze voor de zwarten in Afrika en heeft daar, zoals het lijkt, de eeuwige verleidingskracht. Afschrikwekkende voorbeelden uit de jongere geschiedenis helpen daar niets tegen. We kennen dat van domme blanken in Europa. Die eisen ook voortdurend dat ze nog een kans, en dan nog een, en nog een verdiend zouden hebben om het een volgende keer beter te doen. Het vermogen van de dommen van deze wereld om te hopen, overstijgt hun vermogen ver om zich een enigszins realistisch toekomstbeeld aan de hand van het verleden te vormen. De hoop sterft zoals bekend als laatste. Dat betekent: na de dood van de laatste functionerende hersencel.

Wikipedia is, zoals bekend, doorspekt van prulschrijverij van linkse schrijvers, die daadwerkelijk geloven dat de wereld anders zou worden door hem anders te beschrijven dan hij is. Om nu de bewering van het “ANC-Parliament” bij Twitter te ontkrachten dat Jan van Riebeeck in 1652 brutaal genoeg aan niemand gevraagd zou hebben of hij zich in de zuidelijke punt van Afrika mag vestigen of niet, heb ik geprobeerd om er snel een duidelijk bewijs voor datgene te vinden wat men voor zichzelf ook zonder bewijs bij elkaar kan rijmen. Namelijk dat er gewoon niemand was aan wie hij had kunnen vragen, ook al had hij dat gewild. Dat de “kolonisatie” van Zuid-Afrika door blanken uit Europa na 1652 tamelijk soepel verlopen is, duidt namelijk zonder verder bewijs, alleen al om logische redenen, op twee mogelijkheden. De eerste mogelijkheid: er was wegens gebrek aan massa geen noemenswaardig verzet. De tweede: een theoretisch aanwezige massa was in het begin zo genadeloos de mindere van de weinige immigranten uit Europa, dat hij niets kon beginnen.

Wikipedia heeft ook geen hard bewijs, in plaats daarvan wel iets des te grappiger: “Omdat schriftelijke bronnen over de vroege geschiedenis van de zuidelijke Bantoe ontbreken en het Zuid-Afrikaanse onderzoek naar de geschiedenis van de zwarten steeds meer politiek geïnstrumentaliseerd werd, zijn moeilijk betrouwbare uitspraken over de immigratie van de Bantoe-volkeren te doen. Vooral ten tijde van de Apartheid vertegenwoordigden Zuid-Afrikaanse historici de these dat de zwart-Afrikaanse Bantoe pas sinds de 17^e eeuw, dus gelijktijdig met de Europeanen, in het land geïmmigreerd zouden zijn, zodat de blanken ook geen land van hen hadden kunnen afpakken.” – Jeetje mina, wie had dat gedacht? Zuid-Afrikaans onderzoek nmaar de geschiedenis van de zwarten werd altijd sterk geïnstrumentaliseerd? Alleen het zuid-Afrikaans onderzoek – geen verder geen ander? In de hele wereld niet? Daar mogen we hard om lachen. “Black Pride”, “Black Panther”, Black Power” en verder nog alles waar “Black” in voorkomt, behalve de boormachines van Black & Decker, heeft nog nooit het historisch onderzoek over zwarten vervalst of zelfs geïnstrumentaliseerd? – Proest!

Maar het wordt nog beter bij Wikipedia: “tijdens de vroege geschiedenis vestigde zich het volk van de San in zuidelijk Afrika, dat tot op de dag van vandaag resten van het leven in de Steentijd bewaart.” Wie in Duitsland “tot op de dag van vandaag resten uit het leven in de Steentijd zou bewaren”, zou hier in het land geen eerbiedwaardig volk van Neanderthalers zijn, maar een verzameling compleet achtergebleven, onontwikkelde idioten, die helemaal niets “bewaren”, maar gewoon hopeloos achtergebleven zijn. Zo werkt Wikipedia: een achtergeblevene is geen achtergeblevene, maar een bewaarder. Maar alleen als hij zwart is en in Afrika woont. Anders niet. Nooit en te nimmer. Dat is ook een vorm van racisme.

Hetzelfde: “The Citizen”, een grote Zuid-Afrikaanse krant, bericht over de actuele ANC-Tweet en geeft meningen over de toekomst van Zuid-Afrika weer. De geplande onteigeningen van blanke grondbezitters zonder schadevergoeding gaan vergezeld van fantastische verwachtingen met betrekking tot de daaropvolgende voorspoed voor het volk. Het is om uit te schreeuwen! Een voorbeeld: “Onze mensen geloven dat het in plaats van tot een crisis komt bij de waarborging van de levensmiddelenvoorziening door de onteigeningen, het tot een verbetering zal leiden. In plaats van er de reden voor te zijn dat het tot sociale en economische onrust komt, zullen er nieuwe economische spelers opstaan en zou onze economie een sprong voorwaarts kunnen maken.”

Het schijnt niemand op te vallen dat dit zo klinkt alsof Robert Mugabe in 1980 in Rhodesië gezegd zou hebben. Maar leerresistentie is in Afrika geen gevraagd thema, omdat dit een hoopkiller zou zijn. Als het maar zwart is. Dan wordt alles goed, net zoals tot nu toe overal elders in Afrika. Volgende week stuurt het ZDF misschien opnieuw het “Droomschip” naar Kaapstad. Dan komt bij elkaar wat bij elkaar hoort: zwart racisme, verdringing van realiteit en Duitse dromerij over gelijkheid.

Bron:
www.journalistenwatch.com
Door: Max Erdinger

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)