Straatgebeden – de islamisering van de openbare ruimte

(Door: Giulio Meotti – Vertaling: E.J. Bron)

Enkele maanden geleden brak er een regelrechte mediastorm uit, nadat de Poolse katholieken een grote openbare gebedsmanifestatie in het hele land hadden gehouden. De BBC beschouwde dit als “controversieel” en vreesde dat de landelijke gebeden “de weigering van de staat zouden ondersteunen om islamitische migranten op te nemen.”

Toen in Groot-Brittannië 140.000 moslims op een manifestatie van de Green Lane moskee in Small Heath Park in Birmingham ter gelegenheid van het einde van de ramadan baden, was er echter geen sprake van een schreeuw van verontwaardiging in de media.

Frankrijk discussieert erover of het gebed op straat verboden moet worden of niet. “Ze zullen geen gebeden op straat organiseren, we zullen het bidden op straat verhinderen”, verkondigde minister van Binnenlandse Zaken Gerard Collomb.

“De openbare ruimte kan op deze manier niet worden overgenomen”, zei de presidente van de Parijse Regionale Raad, Valérie Pécresse, die een protest van gemeenteraadsleden en parlementariërs aanvoerde. In Italië baden honderden moslims naast het Colosseum en ook voor de kathedraal van Milaan baden de moslims openlijk tot Allah.

De cijfers tonen het aan. Toen de moslims in heel Europa met openbare gebeden de laatste dag van de heilige maand ramadan vierden, waren de pleinen van de Europese steden –  van Napels (Italië)  tot Nice (Frankrijk) – bomvol koran-gelovigen.

De jaarlijkse ramadan-manifestatie in Birmingham begon in het jaar 2012 met 12.000 koran-gelovigen. Twee jaar later steeg het aantal gelovigen naar 40.000. In het jaar 2015 waren het er 70.000. In het jaar 2016 bedroeg hun aantal 90.000. In het jaar 2017 waren het 100.000. In het jaar 2018 bedroeg het aantal 140.000. Hoeveel zullen het er volgend jaar zijn?

“Terwijl de plaatselijke kerken bijna leeg zijn, heeft de Brune Street Estate moskee een ander probleem – overbezetting”, stelde de “Daily Mail” vast en ontmaskerde de situatie in Londen.

De moskee zelf  is nauwelijks meer dan een kleine ruimte, waarin een gemeentecentrum gehuurd wordt, en er is maar plaats voor 100 gelovigen. Vrijdags nemen deze aantallen echter met het drie- tot viervoudige toe, zodat de gelovigen de straat oplopen, waar ze bijvoorbeeld dezelfde ruimte innemen als de bijna lege St. Mary´s Church een eindje verderop.”

Openbaar gebed is geen “normale” manifestatie van de legitieme westelijke geloofsvrijheid. Door deze openbare manifestaties lijken enkele extremistische moslims een alternatief voor het secularisme van Europa te presenteren.

Hoe ziet het er in het Midden-Oosten en Noord-Afrika uit? In Tunesië werd het bidden op straat verboden. En in Egypte werd het prediken van 20.000 “storefront moskeeën” gedurende de hele ramadan verboden. “Salafisten en Moslimbroeders namen de controle over veel van deze moskeeën over en gebruikten hen als platform om hun religieuze opvattingen te verbreiden”, aldus Jaber Taya, woordvoerder van het Egyptische ministerie voor Religieuze Stichtingen. Deze Arabische landen weten beter dan Europa dat het extreem belangrijk is om de straat te controleren om zodoende het extremisme in te dammen.

In Birmingham, een van de meest geïslamiseerde steden van Groot-Brittannië, vond het jaarlijkse openbare massale gebed plaats onder leiding van de Green Lane moskee, de zetel van de radicale organisatie Markali Jamat Ahi Hadith, die aangesloten is bij de zogenaamd “gematigde” Muslim Council of Britain. De Green Lane moskee verbiedt niet alleen vrouwen om een broek te dragen of Facebook te gebruiken; haar sprekers prediken haat tegen niet-moslims. Van Abu Usamah, een van de belangrijkste imams van de moskee, werden de volgende woorden opgetekend: “Osama bin Laden, hij is beter dan duizend Tony Blairs, omdat hij moslims is”; “Allah heeft de vrouw geschapen, zelfs met een filosofische graad blijft ze gebrekkig. Haar intellect is onvolledig; hij is er ook voorstander van dat homoseksuelen van bergen “afgegooid” zouden moeten worden.

Een bericht in de Franse krant “Le Figaro” kwam tot de conclusie:

“Birmingham is na Londen de op één na grootste stad van Engeland. Ze heeft bijna een miljoen inwoners, waarvan de helft immigranten zijn, een vierde deel van hen zijn moslims. In de zeer populaire wijk Small Heath, gelegen ten oosten van het stadscentrum, is 95% van de bevolking moslim.”

“De vele moskeeën hier bieden een heel breed scala van allerlei islamitische geloofsstromingen aan dat van het soefisme tot aan het meest radicale salafisme reikt, zoals de Salafi moskee… enkele winkels hebben verschillende sluitingstijden, die overeenkomen met de dagelijkse gebeden…”

“De boekwinkels zijn religieus. Reisbureaus garanderen ´moslimvriendelijke´ vakanties met bestemmingen, waarin klanten – vooral vrouwelijke klanten – toegang hebben tot hotels met sekse scheidende gebieden en zwembaden, waarin vrouwen hun bescheidenheid kunnen bewaren.”

Het is waarschijnlijk niet toevallig dat veel Britse Jihadisten afkomstig zijn uit Birmingham, die al “de jihadistische hoofdstad van Groot-Brittannië” werd genoemd. Het Franse tijdschrift “L´Obs” publiceerde een onderzoeksbericht over Franse islamisten die naar Birmingham trokken om te genieten van een vrijere en multiculturelere omgeving.

Dat 140.000 moslims, die onlangs in Engeland bijeenkwamen voor een openbare gebedsmanifestatie die door een moskee georganiseerd werd – die bekendstaat om haar extremisme en contacten met jihadistische terroristen –, zou niet alleen de Britse autoriteiten moeten alarmeren, maar ook die in andere Europese landen.

Bron:
www.journalistenwatch.com
Vertaling: Mariella Slominski

Bron oorspronkelijk artikel:
www.gatestoneinstitute.org
Door: Giulio Meotti

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)